1921: Oprichting V.V. Zwartemeer.
De vereniging is vernoemd naar het dorp Zwartemeer en is gelegen in Drenthe tegen de Duitse grens aan. Het is in 1871 ten zuiden van het verdwenen grote hoogveenmeer Zwarte – Meer door ontginning ontstaan. De zware werkzaamheden in de moerasachtige grond werden voornamelijk door Duitse arbeiders verricht en leverde turf als brandstof op voor het hele land en maakte onderdeel uit van het grote Boertangermoeras.
De voetbalvereniging is op een bijzondere wijze ontstaan. De oprichting geschiedde met ondersteuning van de plaatselijke toneelvereniging De Vrienden Trouw. Het Drentse Zwartemeer had, zoals vele dorpjes in die tijd, een rijk verenigingsleven. Eén daarvan was de Zwartemeer Atletiek Club die voornamelijk bestond uit militaire politie en ambtenaren belast met de grensbewaking. Bewaking die nodig was i.v.m. de dreiging van de 1e wereldoorlog. Zij trapten ter ontspanning weleens tegen een balletje op het Bovenveen en dit vertier leidde ertoe dat de behoefte ontstond aan een voetbalvereniging. Door een gebrek aan financiële middelen stagneerde de volgende stap maar de toneelvereniging stak de helpende hand toe. De toneelavonden brachten voldoende geld in het laatje dat niets meer in de weg stond om de club op te richten. Zo werd op donderdag 11 augustus 1921 de voetbalvereniging De Vrienden Trouw officieel opgericht. De clubkleuren geel-zwart werden overgenomen van de atletiekvereniging Z.A.C.
Het eerste voetbalveld werd Het Bovenveen achter het café Drent dat ook tevens het clublokaal was en ze gingen voetballen bij de Veenkoloniale Voetbalbond. Nadeel van het spelen op veengrond was dat de spelers na de wedstrijd erg zwart waren en het ernaast gelegen kanaal moest worden gebruikt om zich te wassen. Na een korte aanloopperiode moest D.V.T. noodgedwongen de naam veranderen in Z.V.V. (Zwartemeer Voetbal Vereniging) omdat er bij de bond al een club met die naam bestond. Mede door dat Zwartemeer op 1928 fuseerde met K.V.C. uit Klazienaveen kon er ook een ander voetbalveld worden gebruikt.
Op 1 januari 1929 ging V.V. Zwartemeer van start in Klazienaveen. Een hotel werd het clubgebouw en een hooischuur de kleedgelegenheid. Als wasgelegenheid werden teilen gevuld met water uit het kanaal. Het tienjarig bestaan werd gevierd op zondag 30 augustus 1931 met een toernooi waaraan 7 teams deelnamen waaronder enkele Duitse. Sportief gezien ging het in deze tijd goed met Zwartemeer want tot en met het seizoen 1931/1932 speelde de formatie steeds mee om de eerste plaats. In 1933 werd de club kampioen bij de Drentse bond en er werd overschrijving aangevraagd bij de Nationale Voetbal Bond in Zeist. Zwartemeer werd in 1933/1934 ingedeeld in de 3e klasse C Noorden en eindigde pal achter Emmen op een mooie tweede plek. Er was echter één probleem, het toenmalige sportterrein voldeed niet aan de eisen.
Gesteund door de Maatschappij Klazienaveen werd een oplossing gezocht en gevonden. De opening van een nieuw speelveld, inclusief een kleedkamer, werd gecombineerd met de viering van het 12½ jarig jubileum. Wethouder Sibon van de gemeente Emmen verrichtte de officiële opening. In 1936 voegde de Nieuw Dordrechtse Voetbal Club zich bij Zwartemeer, waardoor er een stevige financiële basis ontstond. Vlak voor de 2e wereldoorlog, periode 1936/1937, speelden de Drenten in de middenmoot van de derde klasse Noord. In 1937/1938, werd Zwartemeer gedeeld eerste met Asser Boys waar tegen een extra wedstrijd moest worden gespeeld.
Deze wedstrijd kreeg een hectische slotfase. De Asser Boys namen een 4-0 voorsprong maar na rust kwam Zwartemeer gesteund door een harde wind terug en bij een 4-4 eindstand na doelpunten van o.a Kliphuis en Smit, moest er worden verlengt.
Het kampioenschap kon formeel nog niet gevierd worden daar Asser-Boys protest aantekende i.v.m. het lang doorspelen. Het protest is niet in behandeling genomen door de Bond omdat het niet binnen vijf minuten na afloop is ingediend. Nog was het seizoen niet ten einde want er moesten promotiewedstrijden worden gespeeld tegen Nieuw Buinen en Woltersum. Tegen de verwachting in bleek Woltersum de sterkste en bleef de Drentse selectie ook de navolgende jaren een derde klasseploeg. De laatste wedstrijd was 5 dagen voor de inval/bezetting van de Duitse soldaten en het begin van de 2e wereldoorlog.
1940/1945: Voetbal tijdens de bezetting.
Na de capitulatie duurde het even voordat de bal weer aan het rollen werd gebracht. Onder druk van de bezetter moest de KNVB de totale Nederlandse voetbal competitie herorganiseren. De regionale bonden werden geïntegreerd in de Koninklijke bond die vanaf dat moment de NVB moest heten. Het zijn in de oorlogsjaren rommelige en onoverzichtelijke competities. Deels doordat teams onvolledig waren, want jonge mensen werden verplicht te werk gesteld in Duitsland, of spelers verdwenen in onderduikadressen. Ook was het vervoer vaak gestremd waardoor wedstrijden werden uitgesteld. Wat nog pijnlijker werd toen sportvelden en verenigingen verboden terrein werden voor joodse landgenoten.
De sportieve resultaten waren in het seizoen 1942/1943 en 1943/1944 goed want Zwartemeer werd 2 x kampioen van de 3e klasse van de N.V.B. Maar in het licht van de strubbelingen moet daar geringe waarde aan worden gegeven. Ook Noord-Nederland heeft te lijden gehad van de oorlog. Bijvoorbeeld bij een vergissings bombardement met fosfor bommen en mitrailleurvuur van 23 maart 1945 op de Purit fabriek te Klazienaveen. Daarbij kwamen acht plaatsgenoten om het leven. Een monument ter nagedachtenis staat op de hoek van de Noorderkeerkring en het Mr. Ovingskanaal te Klazienaveen. De Purit fabriek produceerde uit turf een kool product. Dat werd gebruikt voor het zuiveren van suiker en drinkwater. De aanslag was dermate heftig dat Hotel Wieringa en het clubgebouw van Zwartemeer met het archief en alle trofeeën vernietigd zijn. Volgens spionagegegevens zou in de fabriek 12 duizend liter brandstof opgeslagen hebben gelegen. Het waren Typhoon jachtbommenwerpers van de bevriende Engelse RAF die daarvoor verantwoordelijk waren. In het KNVB oorlogsregister worden drie Zwartemeer spelers genoemd die omgekomen zijn tijdens de oorlog. De namen zijn: J. Jalving, H. Oldersma en A. Smid. Op de website Voetbalmonument.nl zijn de slachtoffers van de oorlog te verbinden zijn met de voetbalvereniging waar zij lid van waren.
Na de bevrijding een jubileum en titels.
Na de bevrijding startte Zwartemeer in het seizoen 1945/1946 in de 2e klasse Noord, tevens werd op 11 augustus 1946 het zilveren 25-jarig bestaan groots gevierd. De sportieve prestaties in de jaren 1948 t/m 1950 kunnen we rekenen tot de glorietijden in de historie van Zwartemeer. Zwartemeer werd 3 keer op rij kampioen voor soms wel 10.000 toeschouwers. In de periode 1947/1948 eindigt de selectie ruim voor de nummer twee de Oosterparkers en hijst het de kampioensvlag.
Het seizoen kan nog mooier worden als er in promotie wedstrijden afgerekend kan worden met 1e klasse Veendam en 2e klasse LVV Friesland.
De eerste horde is genomen nu moet LVV Friesland nog getackeld worden. Deze horde bleek te hoog en Zwartemeer werd met 4-1 op kwaliteit verslagen. Het seizoen daarop 1948/1949 was eveneens ongemeen spannend. Met nog een paar wedstrijden te spelen stond de directe concurrent Veendam op het menu. Bij winst zou Zwartemeer mede aan de leiding komen.
In de eerste helft was Veendam op het zware veld technisch superieur. Pijnlijk werd het al in de eerste minuten voor de Drentse club. Doelman Pomp liet de gladde bal door zijn handschoenen glippen en Lautenbach gaf het laatste zetje in eigen doel. Na 24 minuten was het Koster met een kopbal die Veendam een prettige 2-0 voorsprong bracht. Energiek was Zwartemeer zeker niet de minste maar het was onvoldoende om de tussenstand te veranderen. Na de rust hetzelfde spelbeeld en toen Pomp andermaal misgreep en Munnik de derde treffer maakte leek de titel binnen voor Veendam. Deze tiende minuut zou een cruciaal moment worden want direct na de aftrap was het Seubers die 3-1 maakte. Was het lankmoedigheid die de Veendammers de das omdeed, feit is dat door een snelle 3-2 van Jacobs de match kantelde. Zwartemeer overliep vervolgens de tegenstander met de ene na de andere aanval op de Veendam vesting. In de 88ste minuut werd de dik verdiende gelijkmaker door opnieuw Jacobs binnen getikt.
In het vervolg van de competitie zakt Veendam weg en veert Zwartemeer op en is Hoogezand een concurrent op de loer. In de voorlaatste wedstrijd verliest de Drentse selectie verrassend van degradatie kandidaat Noordster met 1-0. Alles hangt nu af van het laatste weekend. In de nacompetitie voor promotie naar de 1e klasse moest er gestreden worden tegen Achilles, Emmen en LSC. De start was beroerd maar Zwartemeer hersteld zich en de kansen keren. De selectie wint in de laatste confrontatie met 2-1 thuis van Achilles. De beslissingswedstrijd valt op Hemelvaartsdag tegen opnieuw Achilles. Zie hieronder het eindresultaat.
In het seizoen 1949/1950 viert vv Zwartemeer voor de derde maal een kampioenschap in de 2e klasse. Het werd opnieuw de vraag of de slagroom op de taart geconsumeerd gaat worden. De promotiestrijd is tegen de inmiddels bekende Leeuwarder vereniging Friesland en LSC uit Sneek. Met nog één ronde voor het einde ziet de de poule erna winst op Friesland gunstig uit. Een gelijksspel tegen LSC is voldoende. Hieronder een elftalfoto van VV Zwartemeer in 1949 genomen.
Even een tikkie terug.
In het seizoen 1950/1951 krijgt de club een terugslag. Na jaren van kampioenschappen en net niet resultaten zit Zwartemeer er doorheen. Het verliest de degradatie wedstrijd van Velocitas met 2-1 en moet terug naar de 2e klasse. Na een paar jaar in de subtop werd in 1953/1954 de kampioensvlag gehesen en de titel binnengehaald. Opnieuw stuiten de Geel-Zwarten op Velocitas en op streekgenoot Veendam om promotie naar de 1e klasse. De thuisbasis in Klazienaveen is nog immer aan de Mr. Ovingstraat. De grasmat is nog steeds een probleem en soms zo slecht dat thuisduels moesten worden verplaatst. Er is sprake van primitieve omstandigheden zoals gebrek aan stromend water en rondom het veld zijn er voornamelijk staanplaatsen. Het jonge elftal Velocitas is de favoriet maar het opgestroopte mouwen voetbal van Zwartemeer kan voor een verrassing zorgen. Dat lezen we in de Leeuwarder courant maar desondanks is de rol van Zwartemeer uitgespeeld en bepaald de laatste wedstrijd op 27 juni dat Veendam sinds 1948 weer terugkeert in de 1e klasse.
1955: Semi-profvoetbal in Drenthe.
Het jaar 1954 is historisch voor het Nederlandse betaaldvoetbal. De KNVB en de ‘wilde’ bond de NBVB komen tot een akkoord. Daar waar Zeist jarenlang fel tegen spelersbetaling was, zal nu onder druk van vele verenigingen en de media dan toch gebeuren. Het betaald voetbal krijgt de ruimte in Nederland, en met Zwartemeer deden 82 verenigingen een aanvraag bij de KNVB voor een proflicentie. Alvorens in aanmerking te komen moest er een waarborgsom van 50.000 gulden op tafel komen en ook de accommodatie moest aan veiligheidseisen voldoen.
Een jaar na de invoering van het betaaldvoetbal in Nederland (1954) trad Zwartemeer toe tot de profelite. De twee goed bezochte ( proef)wedstrijden van de ‘wilde profs’ van Rotterdam op sportpark Veenoord in Sleen (met 8000+ supporters) toonden aan dat in de dunbevolkte provincie voldoende belangstelling voor topvoetbal bestond, en het bestuur van Zwartemeer de sprong in het diepe aandurfde. Zo gebeurde het dat de afgelegen en kleine veenkolonie met slechts 10.000 inwoners en bij lange na niet de grootste plaats in Drenthe, een profclub kreeg. In 1955 is het zover en Zwartemeer gaat het grote avontuur beginnen. De start is niet hoopgevend, want van de dertig wedstrijden worden er slecht drie gewonnen t.w. van Oldenzaal, Oosterparkers en Wilhelmina. In het seizoen 1956/1957 speelt Zwartemeer in de laagste, 2e divisie en eindigt op een voorlaatste plaats.
Oud-voetballer over de sfeervolle omstandigheden.
Mede door de primitieve omstandigheden aan de mr. Ovingstraat, want stromend water is er pas vanaf de jaren vijftig en de slechte kwaliteit van de grasmat, krijgt Zwartemeer al snel de naam van het einde van de wereldvereniging. “Het kleine krakkemikkige stadionnetje en de verre uithoek was een crime voor de tegenstanders. Toch was de club de trots van de streek”, zegt oud-voetballer Bennie Specken. ” Dorpen uit de omgeving liepen uit als we speelden want er was weinig vertier. We waren een echte vriendenploeg met spelers uit de omgeving. Tegenstanders kwamen met knikkende knieën hier naar toe want thuis waren wij voor niemand bang. Uit waren wij Drenten, gelijk aan onze volksaard, veel te bescheiden en namen we ons eigen brood mee. Het was allemaal een beetje primitief met een minimale premie maar we waren een vriendenploeg. Ik heb mijn tijd in de Drentse Zuidwesthoek als een roes ervaren. ’s Middags voetballen, ’s avonds met z’n allen naar Hotel Van Dijk, dansen en drinken.” aldus Bennie Specken ex v.v. Zwartemeer en v.v. Veendammer. Bron: Voetbal International.
Clubicoon Tonnie Roosken: Trouw aan de vereniging.
Tonnie Roosken is geboren in het Drentse Erica op 16 oktober 1934. Op 16 juli 1957 speelde Tonnie Roosken zijn 1e wedstrijd voor Zwartemeer. De transfersom om de beweeglijke spits bij de Ericase Boys los te weken was 3000 gulden. In zijn Zwartemeer-periode vormde hij met Klaas Snip een super-duo. In het seizoen 1964/1965 troffen ze getweeën liefst 44 keer het doel; Roosken negenentwintig keer en Klaas vijftien keer. Maar aan de basis van Roosken’s-doelpunt stond Klaas Snip. De topscorer aller tijden van Zwartemeer stak enkele jaren geleden nog eens de loftrompet over Klaas in een boek over de geschiedenis van Zwartemeer en SC Drenthe. Uit de mond van Roosken werd opgetekend “Wij vormden een gouden duo”.
Met Roosken speelde Snip in een twee spitsenconcept. In die tijd was het gebruikelijk om met vijf aanvallers te spelen in het zogenaamde W-systeem, waarbij de buitenspelers en de midvoor vooruitgeschoven pionnen waren. Snip en Roosken gedijden echter in de omgekeerde variant, de M-vorm, met de binnenspelers als (twee) diepe aanvallers. Snip legde later, nog eens uit waarom hij het M- systeem prefereerde. “Dan krijg je meer ruimte voor het maken van acties”. Vandaag de dag is het twee spitsensysteem zelfs in het internationale topvoetbal min of meer heilig verklaard.
Dank zij de klik tussen Roosken en Snip speelde Zwartemeer een van de weinige hoofdrollen in haar profbestaan. Uiteindelijk werd in de tweede divisie A een tweede plaats bereikt. Promotiekansen waren er vervolgens nog in de nacompetitie, maar de beslissende wedstrijd in Kerkrade tegen Roda JC ging verloren. Maar de penningmeester van Zwartemeer was nog nooit zo blij geweest. Hij kon na dit goede seizoen eindelijk een positief saldo boeken; een plus van zegge en schrijve 20.644,65 gulden.
Voor Zwartemeer scoorde Roosken 229 doelpunten in het betaaldvoetbal. ” We trainden drie/vier keer in de week. Naar uitwedstrijden reisden we vaak met de trein. Soms werden we uitgescholden voor turftrapper of veentrapper of ze zeiden dat we naar mest stonken.” Die elftal foto in de Panorama met een boortoren en stapels veen onderstreepten dat nog eens “. Ondanks dat er tijdens zijn carrière belangstelling voor hem was van andere clubs bleef de spits Drenthe altijd trouw. “Ik ben gevraagd bij DOS en SC Enschede maar ik kon niet leven van alleen betaaldvoetbal. en het had vooral te maken met mijn winkel in huishoudelijke artikelen. “Ik begon met in een oude Renault bestelwagen, ze noemden dat een ‘Poddekarre’. Als ik in vaste loondienst was geweest was ik misschien wel naar een andere club gegaan. De eerste paar jaar kreeg ik 600 gulden. Later werd dat 1500 gulden en daar kwamen wat premies overheen. Bij Sportclub Drente, was het rond de 2500 gulden”, verklaarde Tonnie. In een Video reportage over en met Tonnie Roosken. wordt er teruggeblikt. Tonnie Roosken overleed op 13 september 2017 te Klazienaveen op 82 jarige leeftijd.
1958/1959: Zwartemeer Cupfighter
In de KNVB bekercompetitie schiet Zwartemeer bijna door het plafond. Landelijk werd er met veel belangstelling naar de Drentse vereniging gekeken die vanuit de 2e divisie vele prominente clubs de voet dwars zet. Het begint op 1 januari in de eerste ronde met een onder ons tussen Drentse clubs. Tegenstanders zijn de amateurs van CEC uit Emmer-Compascuum die met 5-0 een maat te klein is. De tweede ronde volgt met een uitwedstrijd in Groningen tegen Velocitas, ooit bekerwinnaar in 1934. Opnieuw is er winst, met drie doelpunten van Evert Drommel, eenmaal Lippold en Roosken werd het 3-5. De derde loting levert een thuis match met GVAV als geduchte tegenstander. Lang bleef het 0-0, tot ver in de tweede helft, Hans Kalter het sportterrein aan de Mr. Ovingstraat laat ontploffen. De vierde ronde werd een uitwedstrijd tegen het Nijmeegse NEC . Na 90 minuten stond het 1-1 waarna er vier verlengingen volgden met de volgende ronde als resultaat. In de kwartfinale komt tegenstander VVV uit de hoge hoed. Het werd een, zeker voor die tijd, lange rit van 220 kilometer naar Venlo. Tel daarbij dat de semiprofs van Zwartemeer nog een baan ernaast hebben en de opgave is een grote uitdaging. De Drentse selectie speelden zeer behoorlijk maar werden met 5-1 naar huis gestuurd.
Clubicoon Gerard Lippold: Trouw aan het Noorden.
Gerard Lippold is geboren te Zwartemeer op 6 juni 1941. Hij begon bij Zwartemeer in 1957 en werd in dat zelfde jaar gekozen in het Nederlands elftal bij junioren. In 1962 vertrok hij naar Zwolsche Boys tot hij in het seizoen 1964/1965 aangetrokken werd bij het pas opgerichte SC Cambuur. Daar voetbalde hij in totaal zeven seizoenen met een onderbreking in 1969/1970 toen hij voor Heerenveen voetbalde. Lippold was werkzaam in het onderwijs als leraar en hoewel sport voor hem slechts een bijzaak is was dat in het veld niet te merken. Hij was een karaktervolle speler die vol voor de winst ging. Niet voor niets werd hij vaak als aanvoerder gekozen. Door zijn persoonlijkheid en spelinzicht was hij in het veld een verlengstuk van de trainer. Met zijn aanvallende en verdedigende kwaliteiten was een plek op het middenveld vanzelfsprekend. Aan het eind van zijn leven werd Gerard getroffen door een lange zieke waaruit hij leek op te knappen, tot hij opnieuw een terugslag kreeg. Gerard Lippold is overleden op 4 mei 2015 te Leeuwarden.
Opvallende prestaties in de KNVB beker en competitie.
In 1962 werd het veld voorzien van een tribune waarop zo’n 500 toeschouwers plaats konden nemen. Bijzonderheid was dat bij de ingebruikname het dak nog ontbrak. Deze tribune is nog steeds in gebruik bij het huidige hoofdveld. Opnieuw weet Zwartemeer in de KNVB bekercompetitie van 1961/1962 opzien te baren. Opmerkelijk omdat tegenstanders zoals Velocitas 2-3 met een hattrick van Tinus Weering, Veendam 0-1 en Heerenveen 1-2 in uitwedstrijden werden verslagen terwijl de club juist thuis sterker voor de dag kon komen.
In de vierde ronde treft de selectie het gerenommeerde GVAV en opnieuw is het een uitduel. Zwartemeer verraste met dapper spel en leidde na een aanvankelijke achterstand tot in de tweede helft met 2-1. Klaas Nuninga trok de stand echter gelijk waardoor een verlenging stond te wachten. Na tweemaal 15 minuten verlenging was er in het verlichte Oosterpark met 2-2 nog geen winnaar. Strafschoppen brachten uiteindelijk de beslissing in het voordeel van de eredivisionist GVAV.
De Veenkolonie krijgt wederom positieve aandacht
Zwartemeer heeft inmiddels naamgemaakt als Cupfigther zo ook in het seizoen 1963/1964. De loting wees uit dat de 1e ontmoeting thuis in Klazinaveen moet worden gespeeld tegen eredivisionist DOS uit Utrecht. De bewegelijke Tonnie Roosken was in blakende vorm en zorgde bij de rust voor een 2-0 voorsprong. Hij maakte zijn bijnaam “schot in de roos” weer eens waar. In het vervolg werd de druk door met name de andere ‘Tonnie’ van de Linden groot maar verder dan een 2-1 door Sleven kwamen de Utrechters niet.
In de 2e ronde treft Zwartemeer het gerenommeerde SC Enschede in Twente. Ook hier zijn het de bezoekers die met een 4-2-4 opstelling de thuisploeg goed partij bood en is het Roosken die de score opent. Doelman Piet Lagarde was kansloos bij het harde diagonale schot vanuit de rechterkant. Zwartemeer weet de vroege voorsprong vast te houden en kwam niet echt in moeilijkheden. Heel even was er schrik maar een tegendoelpunt werd uit buitenspel gemaakt.
De kwartfinale lijkt haalbaar als in de 3e ronde Fortuna uit Vlaardingen op bezoek komt. Wanneer de thuisploeg een 2-0 voorsprong neemt is het alom optimisme. Vlak voor rust verkleinen de Vlaardingers de achterstand. Ook na de thee blijft het een hele leuke wedstrijd waarin Zwartemeer de bovenliggende partij was. Het is echter Fortuna dat met een 2-2 verlenging afdwong waarin niet werd gescoord. Penalty’s moesten de beslissing brengen waarin de Drenten echter moesten buigen.
Ook in de reguliere competitie seizoen 1963/1964 reikte de selectie heel ver. In de 2e divisie werd een tweede plaats behaald wat voldoende was om zich te plaatsen voor nacompetitie. De tegenstanders waren Alkmaar ’54, Hermes DVS en Roda JC. Elke club speelde één thuiswedstrijd, een uitwedstrijd en een duel op neutraal terrein. De thuiswedstrijd tegen Alkmaar werd gewonnen met 3–1 voor naar schatting 12.000 toeschouwers. Vervolgens verloor Zwartemeer in Nijmegen met 2-0 van Roda JC. Toch werd het op doelsaldo eerste, met op de tweede plek Alkmaar. Alkmaar’54 promoveerde echter op grond van de bepaling dat bij een gelijke stand de reguliere competitie de doorslag geeft en daarin waren de kaaskoppen kampioen.
In het seizoen 1965-1966 werd Zwartemeer, onder leiding van trainer Piet Dubbelman, vierde in de 2e divisie nadat de ploeg in de laatste wedstrijd HVC met 2-1versloeg door doelpunten van Henk de Groote en Hans Kalter. Dit blijkt voldoende om te promoveren naar de 1e divisie.
Stichting SC Drente neemt de proflicentie over van Zwartemeer.
Na dat vreugdevolle moment bleek echter dat Zwartemeer er financieel zwak voorstond. Op een buitengewone ledenvergadering werd daarover gesproken en besloten om Zwartemeer om te vormen tot een stichting genaamd Sportclub Drente. De consequentie is dat v.v. Zwartemeer afdaalt naar de amateurs. Alleen dan waren gemeente Emmen en de provincie bereid financiële steun te verlenen. Toch werd al snel duidelijk dat zonder versterkingen de 1e divisie te hoog gegrepen is en SC Drente in 1966/1967 degradeert. Terug in de 2e divisie liepen de resultaten en de toeschouwers aantallen terug. Als vervolgens de velden dermate slecht zijn en door de KNVB afgekeurd worden, staat de vereniging er niet best voor. Er werd uitgeweken naar SC Erica of naar de Langeleegte van Veendam wat extra kosten gaf. De veengronden, ooit zeer waardevol als brandstof was eigenlijk in de hele historie van v.v. Zwartemeer een slechte basis om op te voetballen.
De hieronder gepresenteerde selectie van SC Drente dateert van 11 augustus 1970. In de rechtercolumn de nieuw aangetrokken spelers. Bron: Algemeen Dagblad. In de bestuursvergadering aan het einde van die maand werd vast gelegd dat er bij winst 180 gulden en bij verlies 90 gulden zal worden uitgekeerd. Na een verloren wedstrijd de bittere pil weggespoelen dan is het drankje naar keuze wel voor eigen rekening.
Gedurende het seizoen 1970-1971 kwam de KNVB met een saneringsplan voor de dag. Het aantal profclubs moest van 51 naar 38 worden teruggebracht. Dit hield in dat de 2e divisie moest verdwijnen. De meeste clubs waren voorstander van het plan. De basis voor de sanering was niet de financiële positie van de clubs maar de toeschouwersaantallen over de laatste vijf seizoenen. Er waren clubs die minder dan duizend toeschouwers per wedstrijd trokken, en daarvan was SC Drente er één. De club moest dan ook uit het profvoetbal verdwijnen. In een laatste poging werd de sanering juridisch aangevochten, maar na een verloren kort geding op 11 augustus 1971 moest SC Drente zich terugtrekken uit het betaaldvoetbal. Dank aan het Drents Voetbalmuseum voor de foto’s.
De laatste wedstrijd van SC Drente vond op 6 juni 1971 plaats in Roosendaal waar met 3–1 van het eveneens weggesaneerde RBC werd verloren. Henk de Groote was de laatste doelpuntenmaker. Trainer Jan van Asten had al eerder te horen gekregen dat zijn contract niet zou worden verlengd en er was zelfs nog een opvolger aangetrokken met Ko Stijger die RBC onder zijn hoede had. Hij reisde nog wel af naar Klazienaveen maar na het verloren kort geding, lag zijn toekomst duidelijk niet in Drenthe. In 2017 houdt ook de amateur naam v.v. Zwartemeer op te bestaan. Opnieuw verdwijnt er een mooie klassieker die gelijk vele andere verenigingen de historie van het betaaldvoetbal kleur hebben gegeven. De club gaat nu fuseren met v.v. Klazienaveen en speelt inmiddels verder als FC Klazienaveen.
