S H S

1955: Scheveningen Holland Sport

Wie uit de archieven van de K.N.V.B. te weten wil komen wanneer Holland Sport is opgericht, kan dit niet terugvinden. De gedachten gaan terug naar het zo merkwaardige jaartal 1954 toen het betaaldvoetbal struikelend zijn intrede deed. Het initiatief kwam van de Nederlandse Beroeps Voetbal Bond. Deze ‘Wilde ‘Bond begon met tien recent opgerichte clubs de eerste profcompetitie en daarbij zaten nieuwbakken namen als Fortuna ’54, Alkmaar’54, Rapid ’54 en ook Rotterdam en Den Haag. De clubs en haar spelers werden geboycot door de KNVB, op straffe van jarenlange uitsluiting. Ook het spelen op gemeentelijke sportvelden werden bemoeilijkt waardoor men vaak met slechte accommodaties te maken kreeg. Zo voetbalde Den Haag binnen de paardenbaan van Duinhorst in Wassenaar. Vele gemeenten wilde geen beroepsvoetbal competitie binnen haar grenzen. Ook Rotterdam had nergens een eigen terrein en speelde door het hele land tot aan Drenthe toe. Het was dat jaar een onoverzichtelijke toestand met twee naast elkaar lopende profcompetities.

In november 1954 werd er een compromis gesloten tussen de beide bonden onder bepaalde voorwaarden. 1. De beide lopende competities werden stopgezet. 2. De sancties, op straffe van uitsluiting door de KNVB van spelers en clubs, moesten van tafel. 3. De tien bij de wilde bond aangesloten clubs moesten uiterlijk in juli 1955 zijn samen gesmolten bij bestaande amateurverenigingen. De NBVB, die er ook voor gezorgd heeft dat in het buitenland spelende Nederlandse internationals weer welkom waren, heeft haar taak volbracht en hief zichzelf op.

Den Haag en Rotterdam fuseerden op 25 november 1954 tot de Flamingo’s. Deze naam bleek echter al vergeven in Rijswijk en in januari 1955 werd het Holland Sport. Dit zouden we dus als oprichtingsdatum kunnen beschouwen. De KNVB kreeg haar monopolie weer terug en onder haar paraplu werden alle 56 clubs willekeurig ingedeeld in één van de vier 1e klassen. De hernieuwde semiprof competitie werd op 28 november 1954 gestart. De eerste wedstrijd voor Flamingo’s/Holland Sport was uit tegen Zwolsche Boys. Voor 9.000 toeschouwers won Holland Sport met 5-0 van Zwolse Boys door 3 x Mick Clavan en 2 x Bertus de Harder. Holland Sport verwierf op Houtrust meteen een geweldige populariteit. Het samengaan van de Haagse en Rotterdamse profclubs bracht tal van prima spelers te samen zoals van Rotterdam: doelman Landman, Everse, Schouten, Bak en Osterholt en van Den Haag: Mick Clavan, Bauman, doelman Piet Kraak en natuurlijk Bertus de Harder.

In het eerste seizoen werd Holland Sport bijna kampioen maar speelde op 26 juni, een dramatische wedstrijd tegen NAC. Het was op deze warme zondagmiddag een beslissingswedstrijd om het kampioenschap van de eerste klasse B. Holland Sport had slechts één punt nodig om de titel in de wacht te slepen maar directe concurrent NAC maakte ook kans op de titel. Niemand twijfelde echter of dit punt op Houtrust zou worden behaald want Holland Sport had dit seizoen thuis nog geen wedstrijd verloren maar het rommelde binnen de vereniging.

Het team was de eerste helft veel aan de bal maar wellicht door een vleugje nervositeit ontbrak het aan precisie. Toch kwam Holland Sport voor rust op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van Henk Schouten. Met individuele kwaliteiten zoal Mick Clavan en Bertus de Harder legde het in de tweede helft af tegen een homogener NAC. Het waren echter een aantal merkwaardige gebeurtenissen in de verdediging waardoor NAC op eenvoudige 1-3 voorsprong kwam. Bij alle drie de doelpunten was keeper Landman op wonderlijke wijze betrokken. De vraag of er sprake van omkoping zou zijn bleef lang na afloop hangen boven de verloren wedstrijd. Lees over het drama Wim Landman even verderop in dit overzicht.

1955: Holland Sport koopt historie bij SVV Scheveningen

De voornaamste geldschieter van de club, de Amsterdamse zakenman Lodewijk Röpke, onderhandelde in het geheim met Feijenoord-voorzitter Kieboom, over een overname van Holland Sport door de Rotterdamse club. Feijenoord wilde met de overname, van de plaats innemen van de Haagse club. Deze ‘meesterzet’ ging niet door want op het nippertje wisten de Rotterdammers op eigen kracht de hoofdklasse te bereiken.

Toch zou Het Vrije Volk juli 1955 in een krantenkop melden dat Feijenoord als eigenaar van Holland Sport deze club heeft doorverkocht aan SVV Scheveningen. Feijenoord heeft een aantal topspelers van Holland Sport na afloop van de competitie zoals Henk Schouten, Aat Bak en Tinus Osterholt overgenomen. Keeper Landman had Feijenoord ook graag willen inlijven maar hij koos ervoor bij Holland Sport te blijven voetballen.

Op 14 juli 1955 fuseerden Holland Sport en voetbalclub SVV Scheveningen tot de nieuwe combinatie die kortweg S.H.S. zou gaan heten. Deze fusie was noodzakelijk want elke nieuwe betaaldvoetbal club moest gelieerd zijn aan een bestaande amateurvereniging. Deze verplichte verbintenis, naar de regels van KNVB, bracht het voordeel dat er structuur, bestuur en een accommodatie aanwezig is.

Een korte geschiedenis van SVV Scheveningen.

SVV Scheveningen is officieel opgericht op 1 juli 1919 in het café “Volksbelang” in de Keizerstraat te Scheveningen. In de vergadering werd besloten tot het vormen van ener voetbalvereniging onder de naam SVV Scheveningen. In 1929/1930 speelde de vereniging een midden positie in de 3e klasse West. In 1934/1935 kruipt Scheveningen naar een tweede plek maar nog steeds in de 3e klasse. Daar verblijft het ook in 1938/1939 met opnieuw een tweede plaats.

Na alle ellende van de Tweede Wereldoorlog werd er in het seizoen 1945-1946 weer “gewoon” gevoetbald. Wel werd er nog later een gedenksteen gemaakt met daarop de namen van alle leden van Scheveningen die de oorlog niet hadden overleefd. Op voetbalmonument.nl zijn de Scheveningse spelersnamen terug te vinden die het slachtoffer zijn geworden van het Duitse oorlogsgeweld.

Het 1e zondagselftal wist in seizoen 1945-1946 meteen het kampioenschap in de 3e Klasse B van de KNVB te veroveren en moesten promotie wedstrijden spelen. Dankzij de medewerking van het ADO-bestuur konden deze wedstrijden op hun veld in het Zuiderpark worden gespeeld. VDL en LFC waren daarbij de tegenstanders. SVV Scheveningen wist deze promotiewedstrijden tot een positief resultaat te brengen. Voor het eerst in het bestaan van de club wist men de 2e Klasse te bereiken.

Icoon Jan van Geen: Middenvelder met een neus voor de goal.

Jan van Geen is geboren in Den Haag op 12 februari 1928 en speelde vanaf zijn vijftiende voor VV Cromvliet. Hij was een aanvallende middenvelder die in 1948 overstapte naar SVV Scheveningen. Hij speelde slechts twee jaar voor de Scheveningers en vervolgde zijn carrière in 1950 bij het Franse Nantes en werd voetbalprof voor vijf jaar. Ook zat hij, samen met zijn latere SHS teamgenoot Bertus De Harder, bij de selectie van in Frankrijk spelende profs die in 1953 de Watersnoodwedstrijd  speelden. In 1955 keerde Jan terug naar Nederland waar inmiddels ook het profvoetbal ingevoerd was. De potentie van Jan van Geen werd ook in Zeist opgemerkt en heeft daardoor ook voor het Nederlands B-voetbalelftal gespeeld. Bij terugkeer in 1955 sloot Jan zich aan bij SHS waarmee hij in 1958 kampioen van de 1e divisie werd. Aansluitend speelde hij nog drie jaar voor de Haagse amateurclub VV ADS waarvan hij later ook trainer werd. Jan van Geen overleed op 18 september 1980 in zijn geboorte stad.

1952: Derde klasser, geen geld en geen accommodatie.

In het seizoen 1948/1949 was degradatie niet meer te voorkomen maar via een vluchtroute behoud het haar 2e klasse status. Vier jaar later in het seizoen 1952/1953 volgde alsnog degradatie naar de derde klasse. SVV Scheveningen kwam in financiële problemen want de sportieve achteruitgang bracht een teruggang in de recettes en kantine inkomsten. Het werd bijna onmogelijk om aan de gemeentelijke huur van het Duinhorst-complex te voldoen. Feijenoord inmiddels eigenaar van Holland Sport wilde met de Scheveningers in gesprek. In 1954 werd, na een bewogen vergadering door het bestuur van SVV Scheveningen, in het zalencomplex “Padro” hoek Jurriaan Kokstraat/Gondelstraat besloten om de Holland Sport licentie van Feijenoord over te nemen. Bij de KNVB werd de de nieuw gevormde voetbalclub ingeschreven onder de naam Scheveningen Holland Sport afgekort tot S.H.S.

1954: Van Holland Sport naar Scheveningen Holland Sport.

Mede door de overname kon SHS beschikken over een grote selectie met aantrekkelijke spelers zoals bijvoorbeeld Gerrit Beekhuizen en Mick Clavan.. De KNVB besloot bij aanvang van de semi-profcompetitie de clubs te verdelen over twee hoofdklassen.

S.H.S. werd ingedeeld in de hoofdklasse voor het seizoen 1955/1956 met 18 clubs. Aan het eind van het seizoen zouden de eerste negen verenigingen van de twee Hoofdklassers promoveren naar de nieuw te vormen Eredivisie. De start van SHS was teleurstellend. Moeizaam werd er van de 34 competitiewedstrijden er 11 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 18 verloren. SHS eindigde op de veertiende plaats van de ranglijst.

26 mei 1958: Promotie en kassa.

Ook in het seizoen 1956-1957 is er geen promotie maar wederom een verblijf in de 1e divisie. SHS speelde redelijk maar aan het einde van het voorjaar was de tiende positie het hoogst haalbare. Maar er kwamen betere tijden.

We schrijven het seizoen 1957-1958 en eindelijk lijkt men op weg naar succes. De grote Haagse broer ADO had de stap naar de eredivisie al gemaakt dus was de drang naar promotie nu nog groter. Het zou voor SHS een historisch seizoen worden dat op 25 augustus 1957 begon met een thuiswedstrijd tegen RCH. Op Houtrust zagen maar liefst 18.000 toeschouwers SHS met 6-4 winnen waarbij Wim Zwarts vier van de zes doelpunten voor zijn rekening nam. SHS ging mee strijden om de titel.  Het is zondag 26 mei 1958 en de club speelt voor ongeveer 25.000 toeschouwers de wedstrijd tegen het Amsterdamse De Volewijckers. Het werd een bekroning van een prachtig seizoen. Met een 4-1 zege wist SHS promotie naar de eredivisie te halen. Tel daarbij de recette van 15 thuiswedstrijden met in het totaal tweehonderdduizend toeschouwers kwam men tot een gemiddelde van 13.333 toeschouwers per wedstrijd.

Na het seizoen nam men afscheid van de grondlegger van het succes trainer Franz Fuchs. Spijtig want continuïteit was geboden. Kennelijk voorzag hij de verandering van het spelers materiaal en was de behaalde promotie het hoogst haalbare. Aan de nieuwe trainer Engelsman Ron Dellow de moeilijke taak ’to encourage the selection’.

Beschamende nederlagen.

Dat de rek er echter uit was in de selectie bleek al snel. Met alle goede wil en geestdrift kon het elftal niet genoeg klasse brengen. De hoop op continuïteit op het hoogste niveau sloeg in het seizoen 1958/1959 om in teleurstelling. Veel spelers waren na de promotie vertrokken en ook keeper Wim Landman moest het begin van de competitie missen. Hij was over een hekje gesprongen en bleef met zijn ring achter het prikkeldraad hangen waardoor zijn vinger geamputeerd moest worden. Vervangende doelman werd Piet van Anraad. Op Houtrust speelde S.H.S. de openingswedstrijd tegen NAC. S.H.S. nam voor maar liefst 22.000 toeschouwers een 2-0 voorsprong maar het werd uiteindelijk toch nog 2-2.

In de tweede wedstrijd op 31 augustus stond de beladen Haagse derby ADO-S.H.S. op het programma. Wederom nam S.H.S. een 2-0 voorsprong waarna Jan van Geen ongelukkig in botsing kwam met voormalig SHS-speler Mick Clavan. Jan brak daarbij zijn been en S.H.S. stortte in en verloor met 3-2. Topschutter Van Geen kwam niet meer terug en ook Wim Landman moest verzaken i.v.m. een vermeende omkoopaffaire. Al deze randverschijnselen verzwakten SHS zeer. Er werd bijvoorbeeld bij Ajax met 2-1 gewonnen maar men verloor thuis op Houtrust met maar liefst 9-2 van de Amsterdammers. In Utrecht tegen DOS verloor S.H.S. zelfs met 10-0. De club eindigde met 18 punten uit 34 op de laatste plaats en degradeerde naar de 1e divisie.

Clubicoon Wim Landman: Het tragische einde van een stijlvolle doelman.

De geboren Rotterdammer Wim Landman van 13 april 1921, was een sublieme en elegante doelman. Nog voor Frans de Munck die bijnaam kreeg, werd Landman bij zijn voormalige club Sparta al De Zwarte Panter genoemd. Hij had een prachtige drop-kick en verrichtte onwaarschijnlijke reddingen middels zijn zweefduik. Zijn uitstraling werd vergeleken met die van een Hollywoodster zoals Clark Gable. Wim werd op 28 jarige leeftijd ingelijfd bij Sparta en vormde een verdedigend blok met Rinus Terlouw. Aan de andere kant genoot hij ook enige bekendheid door kolossale blunders. Een fout kostte Sparta zelfs in de beslissingswedstrijd van 1952 tegen Hermes DVS, het kampioenschap. Drie jaar later maakte Wim in het doel van Holland Sport in de kampioenswedstrijd tegen NAC ook een aantal blunders. In 1959 werd bij het Bossche BVV het bestaan van een zwarte kas ontdekt. Daarbij kwam een vermoedelijke omkoping van Landman aan het licht. De affaire speelde zich af rondom de wedstrijd BVV – SHS van 27 mei 1956. Een aantal jaren later werd Landman ten onrechte voor zestien maanden geschorst. Journalist Jan D. Swart heeft in zijn boek ‘Het drama Wim Landman’ aannemelijk gemaakt dat er van omkoping geen enkele sprake was. Integendeel Wim Landman had geweigerd het aangeboden bedrag, door BVV supporters, aan te nemen. 

De doelman werd van 16 maart 1959 tot 1 juli 1960 door de KNVB geschorst. Na zijn schorsing kwam hij nog even terug. De publieke vernedering is Landman echter nooit meer te boven gekomen. Zijn eerste huwelijk leed zwaar onder zijn depressies en moest wel stranden. Bij zijn tweede echtgenote vond hij evenmin rust. Het gevoel van mislukking werd met de dag sterker, als ook de wens om uit het leven te stappen. Op 27 juni 1975 heeft de tobbende ex-sportheld de moed verzameld om te doen wat hij al zo lang wil, een zelfgekozen levenseinde, en springt bij Bleiswijk voor de trein.

Wim Landman leeft bij de voetballiefhebber voort als een charismatische wonderkeeper. Hij sprak bij velen tot de verbeelding zo ook bij de net doorbrekende Limburgse cabaretier Toon Hermans. Toon zelf was ooit ballenvanger en liet geen mogelijkheid voorbij gaan om Landman van nabij aan het werk te zien. ‘Als Landman in Amsterdam speelde tegen Ajax of Blauw-Wit moest, zou ik bij hem achter het doel staan. Ik schafte dan ook pas na de toss mijn kaartje aan. En om van helft te kunnen wisselen kocht ik dan in de rust de suppoost om met twee sigaretten, dan kon mijn middag niet meer stuk.” Wim Landman speelde voor de club 118 competitie wedstrijden. Drie meer dan die andere iconische doelman Martin van Vianen.

Aanhaken of afdalen.

Het seizoen 1961-1962 werd vooraf kritiek genoemd omdat de 1e divisie rigoureus zou worden ingekrompen. SHS speelde opnieuw geen rol van betekenis en eindigde opnieuw op een zevende positie. Dit betekende dat de Scheveningers op zondag 17 juni 1962 in Delft moesten aantreden tegen SVV de nummer zeven van de andere 1e divisie voor handhaving.. In een meer enerverend dan goed voetbal, wist Scheveningen Holland Sport op het terrein van DHC , de Schiedamse rivaal met 2-0 te verslaan. Roel Timmer en Jan de Kleyn voltrokken met hun doelpunten het vonnis. Een uitbundige vreugde na afloop van deze wedstrijd in de kleedkamer van SHS, die door deze overwinning zich in de 1e divisie handhaaft . 

In een tijd van bestuurlijke onrust toch kans op de eredivisie.

Onder leiding van de gerenommeerde trainer Dennis Neville wist S.H.S. zich bovenin te handhaven. Het seizoen 1963/1964 bood zelfs lange tijd uitzicht op de eredivisie. Een belangrijke wedstrijd op zondag 5 april zou de kans op promotie echter doen kantelen.

In de thuiswedstrijd tegen fusieclub ( Stormvogels/ VSV) genaamd Telstar liep het elftal tegen een 2-3 nederlaag aan. De eredivisie werd op één punt gemist. In hetzelfde voorjaar bleek er een kloof te zijn binnen de vereniging.

Einde van S.H.S terug naar de naam Holland Sport.

Het boterde niet tussen de profsectie en de amateurafdeling. De amateurs wilde niet aansprakelijk zijn voor de schulden van de profsectie. In de ledenvergadering op 22 juli 1964 bleek het geschil niet te lijmen en werd er besloten om afzonderlijk verder te gaan. De in 1919 opgerichte voetbalvereniging Scheveningen keerde terug naar de amateurs. Scheveningen bleef deels op Duinhorst spelen en deels op de bijvelden van Houtrust. SHS werd geschiedenis en de profclub werd weer Holland Sport.

Schroothandelaar geeft Holland Sport financiële middelen.

Na een aantal schrale jaren veerde Holland Sport in het seizoen 1966/1967 op. Onder leiding van meervoudig international Cor van der Hart werd de dolende Haagse club gekneed naar betere tijden. Cor boetseerde aan het elftal maar vooral aan de verdediging. Schroothandelaar Kroesemeijer en supporter kon het niet aanzien dat zijn Holland Sport afgezakt was. Hij plaatste reclameborden aan de rand van de hoofdtribune wat de club jaarlijks 15.000 gulden opleverde. Verder investeerde hij in de selectie met als doel de eredivisie. Met de aankoop van Henny den Engelse (DHC), Theo Verlangen (ADO), Sjaak Roggeveen (DHC) en keeper Martin van Vianen (ADO) lukte het Holland Sport om met de top mee te draaien.

Toch zag het daar aanvankelijk niet naar uit want Cor van der Hart en Co kende een zwak begin. Vol verbazing moest hij vaststellen dat in de eerste weken van de voorbereiding enkele spelers nog op vakantie waren. Holland Sport startte met een nederlaag op Houtrust tegen RCH en er volgden nederlagen in uitwedstrijden tegen Eindhoven en AZ ’67. Ook het Schiedamse SVV ontfutselde Holland Sport punten op Houtrust. Gelukkig werd het tij gekeerd want er volgde zes overwinningen op rij. Hierna kwam de mooiste overwinning tot nu toe want bij de latere kampioen Volendam werd met 1-2 gewonnen. Na deze overwinning zat een kwart van de competitie erop en had Holland Sport zich opgewerkt naar een gedeelde tweede plaats. De missie van der Hart om in het eerste seizoen onder zijn leiding bij Holland Sport van de achterhoede een hechte defensie te maken was gelukt.

Hoe ambitieus Holland Sport was bleek uit het aankoopbeleid voor het seizoen 1967-1968 . De nieuwe aankopen Branimir Vratnjan, Valjko Aleksic (beide afkomstig uit Joegoslavië) en Arie Don werd de aanval versterkt. Met trainer Cor van der Hart verrichte Holland Sport opzienbarend werk door bijna de gehele competitie de ranglijst aan te voeren. Cor omschreef zijn elftal als ” We spelen niet groots maar met zoveel inzet dat we moeilijk te pakken zijn”. Toch kreeg de ploeg aan het eind de bibbers want met de finish in zicht werd er uit drie wedstrijden slechts twee punten behaald.

Gelukkig deed de concurrentie het niet veel beter en op 26 mei 1968 was Holland Sport na een 2-1 overwinning op de Volewijckers zeker van promotie naar de eredivisie. De ruim 16.000 toeschouwers zagen Holland Sport op Houtrust veel moeite hebben met de jonge tegenstander. In een boeiende en goede wedstrijd kwam Holland Sport in de 25e minuut aan de leiding. Sjaak Roggeveen werd door Robbie van der Bol uitstekend gelanceerd en zijn harde schot was vervolgens onhoudbaar voor de keeper. De Amsterdammers gaven zich nog niet gewonnen en kwamen kort na de rust op gelijke hoogte 1-1. Nauwelijks een minuut later namen de Scheveningers wederom de leiding. Een goed genomen hoekschop van Arie Don kopte Sjaak Roggeveen steenhard in 2-1. Dit werd tevens de eindstand. Omdat Den Bosch op deze speeldag onverwacht verloor bij DFC was de club verzekerd van promotie naar de eredivisie.

‘Hier hebben we tien jaar voor gevochten’ was het commentaar van de overgelukkige voorzitter en geldschieter Kroesemeijer. Als een trotse vader van een groot gezin nam hij de vele gelukwensen in ontvangst. Volkomen terecht want hij had ervoor gezorgd dat trainer van der Hart een goeie selectie in handen kreeg. De toeschouwers aantallen waren gegroeid van 4000 naar 10.000 toeschouwers gemiddeld en zo werd het geïnvesteerde geld deels weer terug verdiend.

Het team van trainer Cor van der Hart had in de en laatste competitiewedstrijd aan één punt genoeg om zich ook kampioen te mogen gaan noemen. Een week later op 3 juni 1968 2e Pinksterdag, moest Holland Sport in Friesland aantreden tegen Cambuur. De Friezen kwamen al snel op een 1-0 voorsprong en bijna de gehele wedstrijd liet de Cambuur zich van haar beste kant zien. De zes mans verdediging van de Hagenaars hield echter stand en hoopte op een tegenaanval. Het duurde tot 9 minuten voor tijd dat de formatie toch op gelijke hoogte kwam door een strafschop van doelman Martin van Vianen. Het bleef bij deze 1-1 en dat betekende dat Holland Sport zich definitief kampioen van de 1e divisie mocht noemen.

Icoon Jacques Roggeveen: van linksbuiten naar centrumspits.

Sjaak speelde aanvankelijk voor amateurclub CVV. Hij kwam in deze periode uit voor het Nederlands amateurelftal. Sjaak geboren in Rotterdam op 5 oktober 1942 werd in 1965 ingelijfd door DHC uit Delft. Een jaar later werd hij voor 65.000 gulden gekocht door Holland Sport. Als speler van Holland Sport maakte Rotterdammer Sjaak Roggeveen op 16 april 1969 onder bondscoach Georg Kessler zijn debuut voor het Nederlands elftal in een vriendschappelijke interland tegen Tsjecho-Slowakije..

Roggeveen speelde matig, maar wist de wedstrijd toch te beslissen door in de laatste tien minuten beide Nederlandse doelpunten te maken. In de volgende twee wedstrijden was Roggeveen als invaller van de partij. Hij scoorde op 7 mei 1969 in de laatste minuut de beslissende 1-0 tegen Polen.

Op 7 september 1969 speelde Roggeveen zijn derde en laatste interland, eveneens tegen Polen. Sjaak koos tijdens zijn actieve loopbaan al bewust voor zijn bedrijf in Hoogvliet. Huishoudelijke apparatuur werd decennia lang door hem aan de man gebracht. ‘Het eigen bedrijf was reeds in 1963 begonnen en is dus de rode draad door mijn loopbaan geweest’, aldus Roggeveen. ‘Mogelijkheden om over te stappen naar andere clubs buiten de regio heb ik altijd afgewezen. Nadat Holland Sport in 1971 opging in FC Den Haag, speelde Roggeveen nog één seizoen voor deze club. Een conflict met trainer Václav Ježek leidde in 1972 tot zijn vertrek naar Excelsior. Roggeveen werd met Excelsior in 1974 en 1979 kampioen van de Eerste divisie, hetgeen promotie naar de eredivisie betekende. Hoewel hij inmiddels als libero stond opgesteld, werd hij toch clubtopscorer in zijn laatste seizoen als profvoetballer.

1968: Voetbalstad Den Haag.

Door de promotie van Holland Sport was de stad Den Haag dit seizoen 1968/1969 met twee clubs vertegenwoordigd in de eredivisie. Ondertussen had trainer Cor van der Hart zijn contract verlengd. In de onderhandelingen tussen bestuurder Kroesemeijer en Van der Hart was men er al vrij snel uit. De club had zich opnieuw versterkt nu met Chris Kronhorst en Hans Dorjee van Xerxes/DHC. De eerste competitiewedstrijd werd op 18 augustus 1968 in Alkmaar verloren van AZ’67. Een week later werd op Houtrust voor 28.000 toeschouwers de stadsderby tegen ADO met 3-1 verloren. Omdat er valse kaarten in omloop waren, werden de poorten van Houtrust al ruim voor de wedstrijd gesloten.

In februari kreeg de club te horen dat men niet meer op Houtrust mocht trainen en zodoende moest uitwijken naar een achterafveldje bij Ockenburgh. Door deze maatregel kwam de eerste gedachte naar boven om met Holland Sport naar het Zuiderpark van ADO te verhuizen. De Holland Sport supporters pikten dit natuurlijk niet. De situatie werd opgelost door HBS te verplaatsen. Succestrainer Cor van der Hart tekende voor 2 seizoenen bij en op Hemelvaartsdag won Holland Sport zeer verrassend op een vol Houtrust met 1-0 van de latere kampioen Feijenoord. Het enige doelpunt in deze wedstrijd werd gemaakt door Theo Valkenhoff. Het eerste seizoen in de eredivisie sloot Holland Sport af met een 10e plaats.

Holland Sport in overtal

Voor aanvang van het seizoen 1969-1970 rammelde Holland Sport opnieuw met de geldbuidel en deed goede aankopen. Directeur Dirk Nijs en trainer Cor van der Hart wisten  zich te versterken met Jan Boskamp (Feijenoord), Rob Eckhardt (DHC), Frans van der Heijden (Feijenoord), Ferdinand Janotha (Austria Salzburg), Paul Roodnat (De Musschen) en Cees Bijsterveld (Laakkwartier). Met maar liefst 31 contractspelers wilde men nu voorkomen dat er, zoals in het vorig seizoen, gewerkt moest worden met spelers uit het B-team.

De eerste competitiewedstrijd wist Holland Sport thuis met 2-1 te winnen van Go Ahead. Op 14 oktober werd thuis verloren tegen Sparta (2-3). In de 2e helft keerde een deel van de 24.000 toeschouwers zich tegen scheidsrechter Schalks. Er werden blikjes en flessen op het veld gegooid. Door het gedrag van de supporters ontving Holland Sport een boete van 1500 gulden. De opmars na een matige start van het seizoen, verliep opmerkelijk. Vooral in de laatste zeven wedstrijden tot aan de winterstop verspeelde het team van trainer Van der Hart slechts twee punten. Ook het grote Feijenoord moest op Houtrust een puntendeling (0-0) toestaan.

Op 22 februari 1970 werd de stadsderby Holland Sport-ADO gespeeld. Geheel onverwacht wist Holland Sport deze met 4-2 te winnen. Begin maart kreeg de club te horen dat men niet meer op het trainingsveld op Ockenburgh mocht trainen maar op een strookje gras naast de Houtrusthallen. Dit was natuurlijk eredivisie onwaardig maar desondanks eindigde de selectie op een keurige 9e plaats met een toeschouwers gemiddelde van 12.000. Het seizoen 1969-1970 zat er echter nog niet op. Voor het eerst in het bestaan van de club deed men mee aan de Intertoto-competitie. De eerste wedstrijd werd thuis tegen MSV Duisburg nog wel met 2-0 gewonnen maar alle andere uit en thuis wedstrijden tegen Kosice (Slowakije) en Advidaberg (Zweden) gingen verloren.

Het allerlaatste seizoen van semiprof club Holland Sport

In het laaatste seizoen 1970/1971 startte Holland Sport met een 0-1 winst bij MVV. Het doelpunt in Maastricht werd gemaakt door Theo Valkenhoff. De week erop was er de derby thuis op Houtrust tegen ADO. De toegangsplaatsen waren flink duurder geworden waardoor er “maar” 20.000 toeschouwers op deze wedstrijd afkwamen. ADO wist met 3-2 te winnen. Op 27 september maakte Jan Teske na anderhalf jaar blessureleed zijn rentree in de thuiswedstrijd tegen Twente (0-0). Echter een week later in de uitwedstrijd tegen PSV brak hij zijn teen zodat hij weer geblesseerd was.

Er gingen veel wedstrijden verloren en het leek of de chemie tussen trainer van der Hart en de selectie was uitgewerkt. Half december kwam de kersverse Wereldkampioen Feijenoord naar Houtrust. Voor 18.000 toeschouwers werd er verloren ondanks twee doelpunten van Sjaak Roggeveen met 2-3. In deze periode was er het gerucht dat Holland Sport spoedig zou gaan verdwijnen. Dat dit de motivatie bij het elftal niet ten goede kwam is een eufemisme. De prestaties van Holland Sport werden allengs minder. Uit tegen Twente (3-1), thuis tegen PSV (0-5) en tegen Sparta (0-2) gingen verloren en het team belandde in de onderste regionen van de eredivisie.

In een film van Cees Berkelaar uit 1970 spelen in het Olympisch Stadion te Amsterdam op 24 mei DWS– Holland Sport 2-0 en 6 september DWS-Holland Sport 0-0. De beelden zonder commentaar hebben een lengte van vijf minuten.

1971: Het jaar van de fusie met ADO.

In het voorjaar van 1971 kwam het hoge woord eruit. Dat wat al tijden boven de Houtrust hing werd officieel bekend gemaakt. Holland Sport fuseert met stads rivaal ADO. Uit deze periode zijn de unieke amateurbeelden van Stadion Houtrust en de aankomst en vertrek van Ajax spelers. Het is 2 mei 1971 en onder het ouderwetse geruis van de camera zien we de wedstrijd Holland Sport-Ajax 0-3.

Op maandag 31 mei (2e Pinksterdag) speelde Holland Sport zijn laatste thuiswedstrijd. Voor aanvang sprak Trainer Cor van der Hart zijn bewondering uit voor de jarenlange clubtrouw van de supporters. De afscheidswedstrijd tegen Go Ahead werd door 3.000 toeschouwers bezocht. Het allerlaatste doelpunt werd gemaakt door wie anders dan door club icoon Sjaak Roggeveen. Het allerlaatste doelpunt op Houtrust was de gelijkmaker voor Go Ahead door de roodharige spits uit Friesland Oeki Hoekema. Holland Sport- Go Ahead Eagles werd 2-2 waardoor het op een 15e plaats eindigde in de eredivisie.

Aan zeventien jaar betaald voetbal is een einde gekomen met vele mooie herinneringen aan promotie, kampioenschap maar ook aan staantribune Zeezijde. Daar waar de fanatieke aanhang vele spelers zoals internationals Bertus de Harder, Mick Clavan, Henk Schouten, Wim Landman en Sjaak Roggeveen ooit luidruchtig aanmoedigden.

1971: Van Houtrust naar Zuiderpark.

De Haagse broers Bart en Cees Grimbergen ( journalist) maakten een Documentaire over Holland Sport/ SHS geproduceerd door Omroep West. Deze historische film behandelt de roemruchte club uit de Haagse voetbalgeschiedenis tussen 1954 en 1971 en is in december 1996 uitgezonden. Holland Sport heeft als een kameleon, in de loop van de geschiedenis zijn naam zien veranderen. Eerst Flamingo ’54 toen Holland Sport en via Scheveningen Holland Sport (SHS) naar opnieuw Holland Sport. Holland Sport verdween van Houtrust en leeft vanaf 1 juli 1971 via ADO verder onder de naam FC Den Haag.

Het Zuiderpark werd het nieuwe onderkomen en de tribunes van het ooit hartstochtelijk meelevende stadion Houtrust afgebroken. Er was lang sprake van huizenbouw op de historische grond maar gelukkig besloot de gemeente om er twee nieuwe voetbalvelden aan te leggen voor amateurvereniging Duindorp SV. Zo blijf er dan toch nog iets zichtbaars over van de volksclub Holland Sport. Inmiddels is er recent een sportboek verschenen: ‘ Je had er bij moeten zijn’ van auteur Martin van Zaanen en Chris Willemsen. Meer over de naoorlogse Haagse voetbalgeschiedenis is te vinden op de website De Haagse Voetbal Historie. Daarin meer foto’s, verhalen en anekdotes.