Roda Sport

SV Bleijerheide & Kerkrade Minor

Roda Sport is een voormalige Nederlandse voetbalclub uit het Limburgse Kerkrade. Aan de basis van Roda Sport staan twee Limburgse verenigingen, de RKVV Kerkrade Minor en SV Bleijerheide. Roda Sport kwam tussen 1954 en 1962 uit in het betaaldvoetbal en speelde op het oude Minor-terrein aan de Rolduckerstraat. De laatste jaren van haar bestaan werd er gespeelt op het terrein van SV Bleijerheide aan de Jonkerbergstraat. Op 27 juni 1962 ging Roda Sport op in de fusieclub Roda JC. We blikken terug naar de ontstaansgeschiedenis tussen 1910 en 1953.

1914: Oprichting SV Bleijerheide

Op 27 juli 1914 en slechts vier dagen voor het uitbreken van de 1^e Wereldoorlog, wordt in de Kerkrade-wijk Bleijerheide de voetbalclub BVV Sparta opgericht. Bijzonder omdat juist in dat hectische jaar de spanningen langs de grens voelbaar waren. Toch neemt Sparta in datzelfde jaar deel aan de competitie van de Limburgse voetbalbond.

1914/1918: De Eerste Wereldoorlog.

Op 4 augustus 1914 viel Duitsland België binnen, zonder formele oorlogsverklaring. Al meteen na de inval kwam er een vluchtelingenstroom naar Nederland op gang. Op de eerste dag kwamen 52 Belgische soldaten de grens over en duizenden ontheemden. Toen op 10 oktober 1914 Antwerpen viel, vluchtten naar schatting 40.000 soldaten en 1 miljoen burgers naar Nederland. Een andere schatting noemt ten minste een half miljoen vluchtelingen uit Antwerpen, van wie honderdduizenden naar Nederland. Onder de vluchtende soldaten bevonden zich eveneens bijna 1600 Britten van de First Royal Naval Brigade. De reden van de vlucht was de agressie bij de Duitse troepen: dorpen en steden werden in brand gestoken, inwoners vermoord en er werd geplunderd.

In 1916 sluit BVV Sparta zich aan bij de Rooms Katholieke Federatie (RKF) en wordt voor het eerst in de geschiedenis kampioen. In die jaren had elke geloofsrichting/gedachtengoed zijn eigen voetbalbond en speelden daarin een onderlinge competitie.

Naamsverandering.

Een aantal jaren later, in juli 1925, verovert Sparta de Velocitas-beker door clubs als PSV, Juliana, v.v. Valkenburg en Velocitas te verslaan. In 1923/1924 stapt BVV Sparta over naar de Nederlandse Voetbalbond. Het moest haar naam veranderen en werd SV Bleijerheide. De voetbalkleding is een wit-zwart gestreept shirt met een zwarte kraag en zwarte manchetten. Op het shirt staat op de linkerborst een mijnwerkers wapen. De broek is zwart en de kousen zijn zwart met een witte omslag. De oorspronkelijke naam Sparta behoorde sinds eind 19e eeuw toe aan de Rotterdamse club uit 1888 en is één van de oudste clubs in Nederland. Slechts elf amateurverenigingen in Nederland zijn ouder dan Sparta. 

1931: Na een lange strijd de kroon op SV Bleijerheide.

Het Limburgse Bleijerheide heeft zestien jaar lang gestreden om in de zuidelijke eerste klasse te komen. Vele seizoenen hebben ze in de tweede klasse gespeeld om uiteindelijk in 1930/1931 kampioen te worden. Vervolgens moest er nog in een promotiecompetitie worden gestreden met Wilhelmina uit Den Bosch, Dongen Vooruit en RFC Roermond. Dat ging Bleijerheide goed af en werd de 1e klasse van de Nederlandse Voetbal Bond bereikt.

Het grote genieten duurt een aantal seizoenen. De selectie weet zich aanvankelijk goed te handhaven in die zuidelijke 1e klasse. Naar mate de jaren dertig vorderen zakt de vereniging verder weg. met als dieptepunt het seizoen 1938/1939. Vlak voor de oorlog moet Bleijerheide in een promotie/degradatie competitie zich veiligstellen. Als het krantencommentaar een voorbode is dan belooft het niet veel goeds.

Het pessimisme werd deels bewaarheid want na de poulewedstrijden is Limburgia zeker van de 1e klasse en moeten Helmond en Bleijerheide een beslissingswedstrijd op het neutrale RFC terrein te Roermond spelen. Hoewel de krantenkop anders doet vermoeden was er eigenlijk maar één ploeg die de winst verdiende. Helmond liet met veel enthousiasme geen ruimte voor de ervaren Bleijerheide. Aanvankelijk was het aan beide zijde een nerveuze match waar de Brabanders als eerste zich van los maakten. Vervolgens domineerden zij en waren de twee doelpunten een juiste afspiegeling en promoveert HVV Helmond verdient.

Clubicoon Leonard Paffen: Gentlemen topschutter.

In de 20e en 30e jaren was Leonard Paffen een fenomeen. Hij is geboren op 4 mei 1898 te Kerkrade en behoorde tot de categorie ‘gevaarlijke goalgetter’. Paffen die vele malen in het zuidelijk elftal heeft gespeeld was snel en liep de 100 meter in 11 seconden, maar bovenal loste hij schoten die snoeihard en loepzuiver waren. Hij speelde voor de 2e wereldoorlog bij SV Bleijerheide m.u.v. één seizoen waarin hij voor MVV uitkwam. Een aanbieding van de Weense profclub First Vienna sloeg hij af.

Alom werd er met respect over Leonard gesproken zoals in het navolgende artikel uit het clubblad van NAC uit Breda: ” Op zondag 12 maart, seizoen 1932/1933, trad NAC aan tegen Bleijerheide. De competitiewedstrijd, in de 1e klasse zuid, werd gespeeld op het NAC-terrein aan de Heuvelstraat. Tegenover het laatste gedeelte van de wedstrijd, waarin het initiatief tot de aanval het meest van Bleijerheide uitging, staat minstens een vol uur waarin NAC in alle opzichten gedecideerd in de meerderheid was. De verkregen 2-0 voorsprong door Jacques Piederiet en Jan Blom, waarvan het laatste doelpunt een fraai staaltje van beheerste techniek was, drukte eigenlijk niet voldoende deze meerderheid uit. Bij een derde doelpunt zou Bleijerheide er niet meer aan te pas zijn gekomen, maar nu was het tegendoelpunt voor haar een extra prikkel om nog te trachten de nederlaag te voorkomen. Het was verkeerd dat NAC zich in deze periode van de wijs liet brengen.

Nu moet gezegd, dat Bleijerheide speler Paffen een gevaarlijke vorm demonstreerde en zijn voorhoede op kundige wijze leidde. Hij is reeds lang de 30 jaar gepasseerd, maar aan snelheid heeft hij nog niets ingeboet, dat bleek uit de moeilijke posities waarin hij gevaarlijke schoten loste. En voor het overige is hij een voorbeeld van sportiviteit. Toen NAC keeper Toon Verwijmeren eens half liggend in het bezit van de bal was, had Paffen een goede en rechtvaardige kans te trachten een doelpunt te forceren, maar liet hij Verwijmeren rustig opstaan. Het binnentrio van NAC bezondigde zich aan te veel treuzelen. Nog eens een tegenstander passeren, nog eens een zwenking naar links of rechts, nog eens even trachten de bal goed te leggen: zulk spel kan nimmer resultaten opleveren. Snelle balbehandeling en besluitvaardigheid in schieten zijn eigenschappen, waarop buitenspelers zich op de allereerste plaats toeleggen. Paffen gaf hierin herhaaldelijk een mooi voorbeeld.
De gehele strijd droeg een bijzonder sportief karakter en de aanwezigen hadden in het prachtige zonnige weer ongetwijfeld genoten van het levendige, frisse spel, dat deze ontmoeting kenmerkte.” Tot zover een fragment uit het NAC clubblad. Leonard Paffen overleed op 1 juli 1979 te Bleijerheide.

Voetballen tijdens de tweede wereldoorlog.

Vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gaat SV Bleijerheide samen met de RK Nulland Achilles Combinatie, hetgeen betekent dat SV Bleijerheide letterlijk wordt omgedoopt in een RK-vereniging. Bij deze vereniging werden verschillende sporten uitgeoefend. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog fuseren de ICVB en de NVB waardoor alle deelnemende teams in KNVB-verband uitkomen. De Duitse bezetter wilde dat het leven zo ‘ normaal’ mogelijk was en verplichte de KNVB om de voetbalcompetitie centraal uit te voeren.

Na de 2e wereldoorlog

Langzaam aan werkte de club zich in de 1e klasse zuid naar boven om in het seizoen 1948/1949 op de tweede plaats te eindigen achter kampioen NOAD maar voor PSV. Twee spelers weten zich in de aandacht te spelen van Zeist. Het zijn Juup Hoenen en rechtsbuiten Johan (Sjeng) Adang die voor diverse Bondselftallen worden uitgenodigd.

Achteraf was de hoge positie een uitschieter want in de twee jaar die volgen weet men zich amper te handhaven. In het seizoen 1952/1953 breekt de zon weer door en dat kwam mede door linksbuiten Hubert Hanneman afkomstig van Chevremont in combinatie met Johan Adang. Bleijerheide boekt vooral thuis prima resultaten het is alleen de latere kampioen Eindhoven neemt de volle winst mee. Het verschil in uit en thuis is echter te groot en uiteindelijk is een vierde plaats voor Feijenoord, de eindstreep.

1954: Invoering van het betaaldvoetbal.

Het seizoen 1954/1955 was de enige betaaldvoetbal periode in het bestaan van het Kerkraadse Bleijerheide. De club kwam uit in de Eerste klasse C van de KNVB en eindigde daarin op de 13e plaats. De competitie werd echter niet afgemaakt. Er was een conflict gaande tussen de KNVB  en de net opgerichte ‘wilde Bond ” NBVB. In oktober 1954 werd het dispuut bijgelegd, de beide semiprofcompetities werden gestopt en er ontstond een verbond tussen de NBVB en de KNVB. Het einde van SV Bleijerheide ontstaat na een fusie met plaatsgenoot RKVV Kerkrade en beide zullen verder spelen onder de naam Roda Sport.

Clubicoon Wiel Coerver: De Albert Einstein van het voetbal.

Wiel Coerver werd vanwege zijn geavanceerde trainingsmethoden omschreven als de ‘Albert Einstein’ en gold in zijn tijd als een baanbrekende voetbalcoach. Coerver werd geboren op 3 december 1924 in Kerkrade. De Nederlander met Duitse achtergrond begon op twaalfjarige leeftijd te voetballen bij mijnwerkersclub SV Bleijerheide. De regio, gelegen aan de Duitse grens stond vooral bekend om de mijnbouw. Wiel groeide op in het milieu van de mijnwerkers en was zich al vroeg bewust van de betekenis van hard werken. Wiel Coerver die een meer als verdienstelijk voetballer was bleef Bleijerheide trouw tot aan 1954. Aan het begin van het betaaldvoetbal werden Wiel en vele andere spelers bij Bleijerheide door Rapid JC weggehaald. In 1956 werd hij met Rapid JC kampioen van Nederland waarna hij in 1959 stopte met het actieve voetbal.

Wiel werd trainer, aanvankelijk eerst van de amateurs van SVN en via onder andere Roda JC kwam hij in de Rotterdamse Kuip terecht. Waar hij met Feyenoord in 1974 de UEFA Cup en de Nationale titel behaald. Hij toen al een ervaring opgedaan bij clubs als Sparta, N.E.C. en Go Ahead Eagles. Gezondheidsproblemen maakten vervolgens een eind aan zijn trainerscarrière. Wiel onderging een aantal hartoperaties in Houston en Nijmegen. In verband met zijn gezondheid verbleef hij vervolgens jaren in warme landen, waar hij nieuwe oefenstof ontwierp. Coerver ergerde aan de beperkte baloefeningen zich en bedacht oefenstof om spelers creatiever te laten voetballen.

Hij was een voetbaltrainer die met interesse voor balfysica en perfectie, gebruik maakte van de kennis van bewegingswetenschappers van de universiteit in Nijmegen. Coerver zette o.a. ‘kappen en draaien’ als eerste op de trainingsagenda, naast onderdelen als traptechniek, balcontrole, lichaam-ertussen-zetten en wegdraaien-bij-de-tegenstander. Als er na regen een modderpoel op een oefenveld ontstond, kregen spelers van Coerver opdracht een slidingbroek aan te trekken om eindeloos te oefenen op tackles in glijvlucht met een correcte sliding. Wanneer hij twijfelde over inzet, motivatie of vechtlust van zijn elftal gebruikte hij ook minder conventionele pepmiddelen. Uit zijn jaren als amateurcoach dateert een verhaal dat Coerver om zijn spelers op te laden, vlak voor een belangrijke wedstrijd een stierenvechtersfilmpje liet afdraaien in de kleedkamer.

Coerver is in tal van landen actief geweest om zijn methode aan jeugdige voetballers te onderwijzen. Ook zijn er boeken en dvd’s uitgebracht om de oefenstof duidelijk te maken. In Nederland bestaat ook al geruime tijd een Coerver-voetbalschool. Zijn methode wordt in tal van landen door vele nationale voetbalbonden en clubs omarmd, onder andere door de jeugdafdeling van Manchester United. In april 2015 werd door zijn oude club Roda JC bekendgemaakt dat onder leiding van zijn oud-protegé Michel Mommertz de jeugd en beloften gaan trainen volgens zijn methode.

De begeesterde voetbaltrainer uit Kerkrade werd in 2007 benoemd tot ridder in de orde van Oranje-Nassau. Op 24 mei 2008 wordt Wiel door de Coaches Betaald Voetbal (CBV) onderscheiden met de Oeuvreprijs beste trainer/coach. De prijs kreeg hij uitgereikt door zijn collega-oefenmeester Kees Rijvers. Wiel Coerver overleed op 22 april 2011 op 86-jarige leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking.

1926: Oprichting RKVV Kerkrade Minor.

De tweede Limburgse vereniging die aan de basis staat van Roda Sport is SV Kerkrade, in de volksmond ook wel Kerkrade Minor genoemd. De club is op 1 augustus 1926 opgericht en speelt haar wedstrijden in gele shirts en rode broeken. De clubkleur geel symboliseert de verbondenheid met de kerk en de kleur rood is afkomstig van de stadskleur. In 1928 promoveert SV Kerkrade naar de hoogste klasse in de regionale Katholiek competitie, waar men kampioen werd in 1935. In de nacompetitie om de landelijke Interkerkelijke titel werd er gestreden tegen Volendam, HBC, Kolping en SDOUC.

Tot en met de laatste wedstrijd bleef het spannend waarbij Kolping uit Helmond een cruciale rol speelde tegen Volendam dat op titel koers lag. Kerkrade mocht hopen op puntverlies van de Wijdbroeken maar door in de laatste minuut 3-3 te scoren ging de landstitel naar de Noord-Hollanders. Zij verdienden het kampioenschap door hun ongeslagen status volledig. Ook in 1939 was er een spannende apotheose om de katholieke landstitel. Nu was het de Rotterdamse vereniging De Spartaan die met de eer ging strijden met opnieuw een spijtige maar eervolle tweede plek voor SV Kerkrade. Vermeldingswaard is de voorhoede met Bremen en Jo Vondenhoff die het sterkste deel van het elftal vormden. In de laatste wedstrijd tegen Vosta wist Bremen zes van de zeven doelpunten te maken.

Voetballen tijdens de 2e wereldoorlog.

Vanwege de oorlog komt er geen competitie om het landskampioenschap bij de katholieke bond IVCB. Op last van de bezetter worden behalve de NVB alle overige bonden opgeheven en alle clubs worden bij de NVB ( later KNVB ) ondergebracht. De Bond vindt de kwaliteit van de overige bonden te gering en zodoende worden alle clubs uit de IVCB een of twee klassen lager geplaatst. Kerkrade wordt 2e klasser en eindigt op een 2e plaats in de periode 1940/1941.

Kerkrade promoveert na het seizoen 1947/1948 naar de landelijke 1e klasse na een beslissingswedstrijd uit tegen Sittard. Tot enkele minuten voor het einde heeft Sittard met de tussenstand van 3-3 het 1e klasserschap in handen. Het is echter Schetgens die zich tussen een aantal verdedigers wringt en behendig doelman Mol passeert 3-4. Dat betekent concreet dat er drie voetbalclubs uit Kerkrade op het hoogste niveau gaan spelen. In het seizoen 1948/1949 Bleijerheide en Kerkrade, maar ook S.V. & A.V. Juliana de voormalige amateurvoetbalclub uit de wijk Spekholzerheide die op het hoogste niveau 1e klasse Zuid 1 speelt. Voor Kerkrade is het tweede jaar exit 1e klasse en werd het de 2e klasse tot en met de periode 1953/1954. Net op tijd vlak voor het ingaan van het semiprof seizoen piekt Minor met een kampioenschap. Het behalen van de 1e klasse is namelijk een voorwaarde voor toetreding tot het semiprof walhalla. Sportclub Emma uit het Limburgse Treebeek is de concurrent en het laatste obstakel werd met 1-0 verslagen. Doelpunt Vinken.

In de nacompetitie werd thuis het Maastrichtse Kimbria met 2-1 verslagen na doelpunten van Strolenberg 1-0 en Vondenhoff, rust, 80e minuut Heijgele 2-1. Hiermee staan wederom drie clubs uit Kerkrade op het hoogste Nederlandse voetbalpodium.

Met de komst van een betaaldvoetbal competitie zochten de verenigingen aansluiting bij elkaar. Samen staan we sterker. De KNVB stelde financiële voorwaarden en de gemeente stimuleerde een fusie met subsidie. Aanvankelijk waren Bleijerheide, Kerkrade en Juliana bij de fusiebesprekingen betrokken. Juliana werd echter op het laatste moment buitengesloten. Er was een vijandige sfeer ontstaan omdat Rapid ’54 vlak voor de fusiebesprekingen, een flink aantal spelers ronselt bij haar plaatsgenoten. De kern van het elftal van Rapid ’54 bestaat uit een groep spelers afkomstig van Bleijerheide. Dit zijn Wiel Coerver, Hub Janssen, Hub Hanneman, Hub Barwasser, Hein Schaffrath, Gerard Rumpen en keeper Heinz Vroomen. De groep werd aangevuld met Piet Strolenberg van Kerkrade. 

Op 10 november 1954 fuseren SV Bleijerheide en SV Kerkrade Minor en onder de naam Roda Sport gaan ze een nieuwe semiprof toekomst tegemoet. De naam ‘Roda’ komt van ‘Rode’ en verwijst naar het Land van Rode, dat na de tijd van Karel de Grote, ruim duizend jaren geleden, ontstond in de streek waar nu Kerkrade ligt. De bevolkingsaantallen namen in die tijd in West-Europa toe en nieuwe gebieden moesten ontsloten worden voor bewoning en voor agrarische doeleinden. Grote stukken bos, kreupelhout en heidegebieden werden daarom gerooid. Uit dat rooien, ‘roden’ zei men in de middeleeuwen, is de naam ‘Rode’ voortgekomen. In het Land van Rode werd de abdij Rol-Duc( Rode van de Hertog) bezongen als het aloude Roda, dat naambepalend zou worden voor de voetbalclub Roda JC. Bron: Oud-journalist Frits Sprokel.

1954: Invoering betaaldvoetbal met fusie club Rapid ’54

Juliana gaat eveneens fuseren in 1954. De nieuwe partner wordt Rapid ’54 en gaat de Rapid Juliana Combinatie heten. Het einde van de clubs Juliana, Kerkrade en Bleijerheide is onlosmakelijk verbonden met de invoering van het betaaldvoetbal bij de KNVB. In 1954 wordt in Nederland de ‘wilde’ voetbalbond de NBVB opgericht. Enkele Heerlense zakenmensen waarbij de kleurrijke Gied Joosten, nemen het initiatief tot de oprichting van de semi-profclub Rapid ’54. Door het hele land werden er profclubs opgericht en een betaald voetbalcompetitie gestart. De conservatieve KNVB probeert op straffe van uitsluiting het ‘wilde initiatief’ tegen te houden. Toen dat niet lukte bereikte de bond na enkele maanden overleg overeenstemming met de NBVB. Op 4 november 1954 wordt via een communiqué bekendgemaakt dat de twee partijen tot overeenstemming zijn gekomen en fuseren beide bonden. De twee competities werden stilgelegd en op 28 november wordt er een nieuwe, gezamenlijke competitie gestart. Het betaaldvoetbal is geboren maar nu onder de paraplu van de KNVB. 

Roda Sport periode 1954-1961

Er bleven 56 clubs die willekeurig werden ingedeeld in een van de vier poules. Aan het eind van het seizoen 1954/1955 speelden de vier kampioenen play-offs om het landskampioenschap. Voor Roda Sport betekend dit dat ze in het seizoen 1954/1955 geplaatst wordt in de 1e klasse waarin het uiteindelijk negende werd. Het jaar daarop in 1955/1956 eindigde de club op een veertiende plek. Roda Sport moest in het seizoen 1956/1957 terug naar de 1^e divisie. Roda speelde vervolgens drie seizoenen in de onderste regionen. In 1958/1959 volgde degradatie naar de 2^e divisie.

Roda verspeelt in het seizoen 1959/1960 de kans op terugkeer naar de 1e divisie. Allereerst wordt in de regulaire competitie aan het einde koppositie uit handen gegeven. De selectie eindigt op een gedeelde tweede plaats met EBOH . In een extra onderling duel verliest Roda met 2-1. toch is er nog een laatste kans op promotie en dat is een dubbelduel tegen Heerenveen. In de uitwedstrijd wordt met 4-0 verloren en thuis komt men niet verder dan 0-0 dus grijpt men ook nu mis. Het is duidelijk dat Roda Sport zwaar teleurgesteld terug kijkt over zo veel gemiste promotiekansen..

1962: Roda Sport en Rapid JC gaan fuseren.

De nieuw gevormde club genaamd Roda JC vind zijn beslag op 27 juni en komt per 1962/1963 uit in de 1^e divisie.

Limburgse fusie met start problemen.

De economische situatie in het land verslechterd en de profclubs voelen de malaise. De mijnen in Limburg worden gesloten en werkeloosheid was het gevolg. Aan het eind van het seizoen verkeert Rapid JC in een sportieve en financiële malaise. Er is geen geld meer en men moet degraderen uit de Eredivisie. Rapid JC eindigt in 1962 in de eredivisie op de laatste plaats. Nieuwe sponsering blijkt mogelijk op voorwaarde dat er maar één betaald voetbalclub overblijft in de Oostelijke Mijnstreek. Roda Sport besloot na drie seizoenen in de 2e divisie aan het einde van 1961/1962 te fuseren met plaatsgenoot Rapid JC. Op 13 Juli wordt de nieuwe naam bekend het is een combinatie van Roda en Juliana kortweg Roda JC en begint in het seizoen 1962/1963 in de 1e divisie. De nieuwe trainer heet Bartel Thomas. Het optreden in het eerste seizoen eindigt in een debacle. De overgebleven spelers van Rapid JC en Roda Sport blijken niet in staat zich te handhaven en na 30 wedstrijden eindigt de nieuwe formatie met 16 punten op de laatste plaats en degradeert naar de 2e divisie.

Na vele magere jaren terug aan de top.

Tussen 1964 en 1969 leveren Roda JC en SV Limburgia in de 2e divisie een gevecht om de Limburgse hegemonie. De Oostelijke mijnstreek derby is geboren. Roda JC handhaaft zich in de middenmoot van de 2e divisie. Na het seizoen 1970/1971 werd de 2e divisie opgeheven. De KNVB vond dat er nog altijd teveel profclubs waren met als gevolg dat er een sanering werd doorgevoerd. De beslissing of een club verder mocht in het profvoetbal of diende te verdwijnen werd gemaakt op basis van het aantal toeschouwers (gewogen gemiddelde over de afgelopen vijf seizoenen). De elf clubs met het laagste gemiddelde moesten wijken en werden terug gezet naar de amateurs. Roda JC eindigt in het eerste seizoen 1971/1972 op de vierde plaats. Een jaar later in 1972/1973 grijpt de selectie de titel en wordt Roda JC na 38 duels met 53 punten kampioen van de 1e divisie en promoveert naar de eredivisie. 

Clubicoon Hens Fischer: Voor altijd de’r Pap.

Hens Fischer (bijnaam d’r Pap) werd geboren in Bleijerheide Kerkrade op 9 oktober 1939 en speelde maar liefst 18 seizoenen betaaldvoetbal. Als voormalig mijnwerker was Fischer een van de laatste echte ‘koempels’ van de Kerkraadse club. Hens begon zijn voetballoopbaan in zijn geboortedorp Bleijerheide, om in 1962 over te stappen naar Roda Sport. Als speler maakte hij in 1962 de fusie mee tussen Roda Sport en Rapid JC die leidde tot het huidige Roda JC Kerkrade. Het absolute hoogtepunt bereikte Hens Fischer met Roda JC in 1973. In de herfst van zijn carrière leidde hij de club als aanvoerder naar het kampioenschap in de Eerste Divisie en promotie naar de Eredivisie. Samen met John Pfeiffer stond Hens Fischer in het centrum van de verdediging en daar gaven ze samen het goede voorbeeld. De twee verdedigers konden er ongelooflijk in kletsen en zaten de andere spelers altijd achter de vodden. Als nestor van de ploeg was centrale verdediger Fischer het grote voorbeeld en het luisterend oor voor de jonge spelers. Hens Fischer werd door zijn jonge ploegmakkers liefkozend ‘ d’r pap’ genoemd. Trainer Wiel Coerver haalde hem in het seizoen 1965/1966 uit de mijnen, waarmee een einde kwam aan zijn carrière als bankwerker. Fischer speelde door de jaren heen in alle linies van de club, zowel als spits, middenvelder als verdediger. Die ervaring en vanzelfsprekend leiderschap leverden hem de bijnaam op.

Op de voorlaatste speeldag (13 mei 1973) viel de beslissing. In Almelo moest Roda JC aantreden tegen Heracles. Het zou een gedenkwaardige dag worden in de geschiedenis. De Kerkradenaren hadden genoeg aan een gelijkspel en dat kwam er ook. Na een 1-0 achterstand scoorde Wim Langenhuizen de 1-1 en dat was genoeg. Na het eindsignaal konden de spelers een kampioensfeestje bouwen. Hens Fischer: ‘ We werden kampioen in Almelo en hebben daarna de trein naar Heerlen gepakt, samen met honderden supporters die waren meegereisd.

Trainer Hennie Hollink kwam onderweg nog vertellen dat we geen bier mochten drinken voordat we in Kerkrade waren. ‘ Hou toch op met die flauwekul! ‘, zeiden we. Ja, wat wil je, we waren kampioen! We hebben er in die trein écht wel een paar genomen. Vanaf Heerlen werd de ploeg in open auto’s naar Kerkrade vervoerd. Op een bomvolle markt werden de kampioenen gehuldigd. Fischer ervoer de huldiging als een onvergetelijke happening. In het eerste seizoen in de eredivisie (1973-1974) speelde Hens 30 eredivisie wedstrijden. Aan het einde van dat seizoen nam hij afscheid van Roda JC. Fischer speelde in totaal meer dan 500 wedstrijden voor Roda Sport en Roda JC. Hens Fischer overleed op 21 september 2019, maar zal voor altijd worden herinnerd als ‘ d’r pap’.

De invloed van de Limburger Gied Joosten op het betaaldvoetbal.

Egidius (Gied) Joosten is geboren in Heerlen op 13 november 1921 is vooral bekend als oprichter van de eerste Nederlandse betaaldvoetbal club Fortuna ’54 en als voorzitter van de eerste Nederlandse Beroeps Voetbalbond de NBVB. Joosten studeerde af als civiel ingenieur aan de Technische Hogeschool in Delft. Tijdens de 2e Wereldoorlog nam hij actief deel aan het verzet tegen de Duitse bezetter. Na de oorlog bouwde hij een succesvolle zaken carrière op. In deze tijd van woningnood en wederopbouw heeft het familiebedrijf NV Limburgse Bouwmaatschappij, de wind in de zeilen. De betonmolens op de bouwterreinen draaien op volle toeren. Gied raakte als toeschouwer bij de watersnoodwedstrijd in Parijs op 12 maart 1953 gefascineerd door het profvoetbal. Hij werd gedreven door de gedachte dat profvoetbal net als in de rest van Europa ook in Nederland mogelijk moet zijn. Hij zocht naar gelijkgestemden daar waar de KNVB halsstarrig vast hield aan het amateurvoetbal..

Op 1 juni 1954 richtte Gied Joosten in Geleen de eerste Nederlandse betaaldvoetbal club Fortuna ’54 op en werd voorzitter. Vervolgens werd hij ook voorzitter van de Nederlandse Beroeps Voetbalbond. Deze ‘wilde’ Bond stimuleerde de oprichting van semi-profclubs in den lande en op 11 september 1954 was de rebellie tegen het KNVB bolwerk compleet. Met elf nieuw opgerichte clubs ontstond een eigen profcompetitie. Onder druk van de publieke opinie en de angst haar monopolie te verliezen verlaat de KNVB haar conservatieve houding en komt tot een overeenstemming met de ‘wilde’ bond die zichzelf vervolgens opheft. De eerste officiële profcompetitie 1954/1955 start op 28 november.

1962: Economische malaise in Nederland

De woningbouw stort in en dat raakt ook het bouwbedrijf van Gied Joosten die in financieel zwaar weer komt. Het gemeentebestuur van Geleen besluit om vele miljoenen in de firma te pompen, maar het bouwimperium was niet meer te redden. In oktober 1966 gaat het bedrijf bankroet en honderden werknemers krijgen hun ontslag. Directeur Joosten wordt wegens wanbeleid, onverantwoorde investeringen en verkeerde calculaties aan de kant gezet. Hij verliest al zijn bezittingen en is op slag berooid. Dertienhonderd werknemers staan van de ene op de andere dag op straat maar er is ook een klap voor zijn grote liefde Fortuna ’54 dat op de rand van de afgrond komt te staan. “De gevolgen zijn desastreus” zegt zijn zoon Maurice. ” Zijn filosofie was: mijn zaak is mijn zekerheid maar er was geen verzekering, geen bankrekening niks. Alles werd via het bedrijf geregeld. Toen hem dat werd ontnomen was er niets voorhanden en ook alle opgebouwde aanzien valt in één klap weg. Daar heeft het gezin zwaar onder geleden. Er was zelfs geen geld om eten te kopen.

Hij slaat voor de belastingen op de vlucht en na omzwervingen door Zwitserland, België en Spanje keerde het berooide echtpaar Joosten in 1993 terug naar Nederland. Gied begint aan een nieuw hoofdstuk: Het schrijven van een boek over de Limburgse bevrijding in de 2e wereldoorlog door de Amerikanen en Canadezen. Met financiële steun zoekt hij ex militairen in de VS op met wie hij tegen de nazi’s heeft gevochten en wordt warm onthaald. Met de verzamelde gegevens begint hij op een avond thuis aan de geschiedschrijving maar raakt onwel en deels verlamd. Op 3 oktober 1993 komt er een eind aan het energieke leven van Gied Joosten en overlijd hij te Maastricht. Bron: Koos Snijders.

Eerherstel voor Gied Joosten op het voetbalmonument te Geleen.

In 1999 werd aan de rand van de nieuwbouw in Geleen met enig feestvertoon een monument onthuld. Met herinneringen aan een mooie tijd waar supporters zich langs de lijn konden vergapen aan spelers als ware het filmsterren. In de plaquette is een hele rits namen gegraveerd van spelers en begeleiders van Fortuna ’54. De naam Egidius Joosten ontbrak daarin. De gemeente Geleen vond dat het failliet van Gied Joosten en daarbij het ontslag van vele werknemers hem aangerekend moest worden. Inmiddels is Gied Joosten gerehabiliteerd en is zijn naam alsnog gegraveerd in de gedenkplaat en in de geschiedenis van Fortuna ’54.