WVV Wageningen

1908: Onderaan de Wageningse Berg.

De vestingstad Wageningen, gelegen onderaan een berg, lag eens zeer strategisch aan de Rijn. De verdedigingswallen zijn hier en daar nog zichtbaar. Hier op een vlakte langs de Grift moet ooit de eerste voetbal gerold hebben. Dit kanaal werd aangelegd voor de afvoer van water en het vervoer van turf. De voetballende jongelui liepen, zo werd verteld, na afloop naar Hendrik aan de Brug om daar een biertje te drinken.

1894 Oud Wageningen: Schilderij van John Cornelis Hoynk van Papendrecht. Het origineel hangt in Museum de Casteelse Poort. 

In 1908 besluit een aantal serieuze liefhebbers op initiatief van Ko Schuilenburg, Marinus Holleman en Frans Bos zich te verenigen. Zij verzoeken de Arnhemse Voetbal Bond om toelating, waarvoor twee proef-wedstrijden gespeeld moet worden tegen de Arnhemse clubs D.V.S. (1-1) en Gelria (3-1). Onder de naam ‘Sparta’ wordt de club toegelaten met in 1911 een kampioenschap van de Arnhemse Voetbal Bond. Er volgt promotie naar de provinciale Gelderse bond.

Op 27 augustus 1911 werd de clubnaam omgedoopt in `W.V.V. Wageningen’. Tussen 1911 en 1918 speelt de vereniging al op de Wageningse berg haar wedstrijden. Aanvankelijk staat er op het terrein een kleine hoofdtribune en zijn er staanplaatsen rondom. Geen kleur is bij de oprichting van WVV Wageningen zo toepasselijk als groen met de omringende bossen en het grasland van de Betuwe in de nabijheid. Al snel in 1912 legt Wageningen beslag op het kampioenschap en treedt toe tot de 3e klasse van de Nederlandse Voetbal Bond. In 1923/1924 wordt Wageningen kampioen van de 2e klasse B. In een kruisfinale, om promotie, moest er twee maal tegen de andere kampioen worden gespeelt.

Het werd twee maal 0-0 tegen Rigtersbleek. In de een extra match op het terrein van Be Quick in Zutphen trekt Wageningen met 2-1 promotie naar de hoogste klasse over de streep. Het beslissende doelpunt komt van de spits Lammert Nieuwenhuizen.

19 mei 1924: Twentsch dagblad

Handhaving 1e klasse is het motto

De eerste jaren weet Wageningen zich goed te handhaven, maar in seizoen 1928/1929 doemt het degradatiespook op. Maar Wageningen weet zich, ten koste van Enschedese Boys, in een beslissingswedstrijd na verlenging met 3-2 te handhaven door doelpunten v Oord, Rulofs en v Drumt. In 1931 bij het twintigjarig jubileum werd deze tekst geschreven: “Wageningen” voor jou zijn we steeds bereid
Groen en wit, die kleuren voeren we ten strijd
Trotsch en fier, want ieder lid
Geeft heel zijn krachten voor groen en wit

Clubicoon Evert van der Heijden: 8 x International

Evert v/d Heijden.

Evert van der Heijden is geboren op 15 oktober 1900 te Wageningen. Evert speelde voornamelijk als linksbuiten of linksbinnen. Hij kwam twintig jaren lang, tussen 1917 en 1937, uit voor WVV Wageningen en speelde tussen 1929 en 1931 in totaal acht wedstrijden voor het Nederlands voetbalelftal waarbij hij één doelpunt maakte. Het blijkt een memorabele goal, want het was het 250ste doelpunt ooit gescoord door Oranje . Dat was in een vriendschappelijke interland tegen Hongarije. Deze op 8 juni 1930 gespeelde interland ging met 6-2 verloren. In de wedstrijd Nederland – Noorwegen 1-4 kreeg Evert als één van de weinigen een complimenteuze beoordeling in De Sportkroniek: ,,Linksbuiten Van der Heijden was zeer goed en heeft volkomen aan de verwachtingen beantwoord. Tal van goede voorzetten heeft hij gegeven en ettelijke malen heeft hij den bal listig naar een medespeler geplaatst. Aan hem heeft ’t waarlijk niet gelegen. Jammer alleen dat hij het laatste kwartier op halve kracht speelde.” Dat zijn toch mooie kritieken na een ruime nederlaag op eigen gras tegen Noorwegen. 

Amsterdam 4 mei 1930 Nederland- België 2-2 Staand: Jan van den Broek, Jan de Kreek, Harry Dénis, Henk Breitner, Gejus van der Meulen, Gep Landaal en Dolf van Kol. Zittend: Evert van der Heijden, Cor Kools, Wim Tap en Koos van der Wildt.

De gemeente Wageningen blijkt een goed oog te hebben voor haar voetbaliconen want een vijftal spelers krijgen een straat naar zich genoemd. Zoals Charley en Ton van der Weerd, Job Jansen, Frans Beijer en eveneens als eerbetoon werd in 2018 de Evert van der Heijdenstraat aangelegd in de nieuwbouwwijk Nieuw Kortenoord te Wageningen. Evert van der Heijden komt op 27 december 1959 te overlijden. Hij is nog steeds de eerste en enige international van WVV Wageningen.

Een ingekleurde impressie van de op 20 november 1932 gespeelde Gelderse derby op Berg en Bos tussen AGOVV en Wageningen 1-2. 

1939: WVV Wageningen wint de KNVB beker

Gedurende de periode 1930-1939 speelt Wageningen hoofdzakelijk in de middenmoot van de 1e klasse. In het bekerseizoen 1938/1939 wordt het eerste echte grote succes behaald. Op 18 juni 1939 verovert Wageningen de KNVB-beker op PSV (2-1 na verlenging). De locatie van het duel is bijzonder. De finalisten werken hun duel af op het terrein van derdeklasser Eendracht in Arnhem. Hierdoor kunnen er op deze warme junidag slechts drieduizend toeschouwers de finale bijwonen. De Eindhovenaren lijken in de eerste helft op voorsprong te komen, maar de harde inzet van de centervoor belandt op de lat. Net voor het rustsignaal valt het doelpunt aan de andere kant. Willy Zittersteijn schiet de bal via de uitgelopen Eindhovense doelman Bouwman binnen: 1-0.

18 juni 1939: Bekerkampioen WVV Wageningen. Staand 3e van rechts matchwinnaar Willy Zittersteijn.


Vlak na rust is de stand echter snel gelijk. Op aangeven van Van Beek schiet Frans Hunting onhoudbaar raak: 1-1. PSV krijgt daarna ook de beste kans op de winnende treffer, maar opnieuw raakt de ploeg de lat. In de verlenging wordt Zittersteijn de held. Zijn poging belandt op de lat, maar komt precies voor zijn voeten terug het veld in. De aanvaller schiet vervolgens de bal voorbij Bouwman. Na het laatste fluitsignaal viert Wageningen in een grote bloemenzee op het veld een ongekend feest en is het de eerste oostelijke club die deze beker weet te bemachtigen.

19 juni 1939: De Arnhemsche courant.

1940/1945: De 2e wereldoorlog.

1931: Kees Wanders

In ‘Verhalen over de oorlog in Wageningen’ zijn de ooggetuigen verslagen van burgers opgetekend. Het is nauwelijks voor te stellen dat er tijdens de oorlog nog gevoetbald werd. Het was echter voor velen een uitlaatklep. een manier om met dorpsgenoten te kunnen praten en een manier om te ontspannen. Overigens was het de Duitse bezetter die de (K)NVB verplichte om de voetbalcompetitie te hervatten. Alles moest zo ‘gewoon’ mogelijk zijn. De 1e, 2e en 3e klassen werden heringedeeld en clubs uit dezelfde regio werden bij elkaar gezet. Doordat jongemannen opgeroepen werden voor de arbeitseinsatz in Duitsland en velen ondergedoken zaten was er van een normaal competitieverloop geen sprake. Langzaam aan werd de bezetting gruwelijker.

Oorlog is voetbal' - Voetbal in de Tweede Wereldoorlog

De luchtlanding van de geallieerden op 17 september 1944 ontwricht de hele omgeving van Wageningen. Het stadion wordt praktisch volledig vernield. De binnenstad is verwoest waarbij 10 leden van WVV Wageningen om het leven komen. Ter nagedachtenis aan hen werd in 1952 een monument aan de noordkant van het stadion geplaatst.  Op de website Voetbalmonument.nl zijn de voetbalslachtoffers te herleiden naar de vereniging.

Capitulatie Wageningen mei 1945 is geschiedvervalsing
De binnenstad van Wageningen met Hotel De Wereld op de voorgrond. Daar waar de capitulatie van de de Duitsers is getekend.

Clubicoon: Anton van der Weerd alias Charley.

Anton ‘Charley’ van de Weerd is geboren te Wageningen op 18 januari 1922 en was een behendige en technische aanvaller van FC  Wageningen met een kiezelhard schot. Van de Weerd wordt gezien als één van de beste spelers die de voormalig profclub heeft gekend en werd in 1999 dan ook uitgeroepen tot ‘Wagenings voetballer van de twintigste eeuw.’ Tevens was Van de Weerd de neef van Ton van de Weerd, die evenals Charley een boegbeeld was van de Wageningse voetbalclub. De ‘linksbinnen’ begon op zijn elfde te voetballen voor WVV Wageningen en werd al gauw ‘Charley’ genoemd. De bewegingen van Van de Weerd leken veel op de aparte pasjes die de immens populaire komiek Charley Chaplin in die tijd in zijn shows gebruikte.

20 juni 1948. Staand: Lobby Nieuwenhuizen, Jop Jansen, Gerrit v Elst, Frans Beijer, Wim Vermeer, Henk Looys en Henk Welgraven. Zittend: Klauwens, Reijer Jansen, Andries van Harm, Charley v/d Weerd en Nol Holleman. Voor de 2e keer winnaar van de KNVB beker.

In 1940 debuteerde Van de Weerd voor de eerste ploeg die haar wedstrijden afwerkte op de Wageningse Berg. Het stadion gebruikte hij in de oorlog nog als onderduikadres vanwege de oproep van de Duitsers om, onder dwang, in de Duitse industrie te werken. Uiteindelijk werd Van de Weerd na een Razzia ontdekt en werd hij afgevoerd naar kamp Amersfoort, om enkele weken later loopgraven aan te leggen in Arnhem. Van de Weerd overleefde de oorlog en ging vervolgens weer voetballen. Na de invoering van het betaalde voetbal in 1954 stapte Van de Weerd over naar De Graafschap, waar hij anderhalf jaar voetbalde. Hierna voetbalde Van de Weerd nog enkele jaren in zijn geboortestad om uiteindelijk in 1960 te stoppen. Van de Weerd overleed op 3 februari 2008 op 86-jarige leeftijd, in zijn geliefde Wageningen. Het levensverhaal van Charley op video.

1948: Voor de 2e maal KNVB beker winnaar dankzij Gerrit v Elst.

21 juni 1948: De Volkskrant
KNVB-voorzitter Karel Lotsy reikt de beker uit aan de aanvoerder Job Jansen.

Het seizoen 1947/1948 wordt een succesvol seizoen: vijfde in de competitie en winnaar van de KNVB-beker. In de bekerfinale speelt Wageningen op 19 juni 1948 met 0-0 gelijk tegen D.W.V. Drie strafschoppen brengen uiteindelijk de beslissing. Van Elst was 15 jaar keeper op de Wageningse Berg, maar het winnen van de KNVB-beker was ongetwijfeld het hoogtepunt van zijn langdurige carrière. De Veenendaler van Dodewaardse komaf was de grote held van de finale tegen het Amsterdamse DWV. In het Olympisch Stadion hield Van Elst in de beslissende strafschoppenreeks met katachtige reflexen tot twee keer toe een opponent van scoren af. Reijer Jansen mist de eerste Wageningse strafschop maar Charley van de Weerd en Henk van de Meij scoren.

1950/1951. Fraaie resultaten maar net geen 1e klasse titel.

DWS-Wageningen in De Kuip. Boven: Puntje Weijer, Wim van de Meij, Frans Beijer, doelman Gerrit van Elst, Job Jansen en Berend Klein Ensink. Midden Henk Looijs en Wim Vermeer. Onder: Reijer Jansen, Wim Zeller, Nelis Drost, Charley van de Weerd en Joop Gieltjes.

Seizoen 1950/1951 onder trainer Van Wijhe brengt Wageningen bijna het eerste kampioenschap in de 1e klasse Oost. Na een spannend competitieverloop eindigen zowel Wageningen als D.W.S. op 29 punten. De beslissingswedstrijd wordt op 29 april 1951 in het Feijenoord-stadion gespeeld. D.W.S. wint de wedstrijd met 1-0.

Het seizoen daarop speelt Wageningen met de waarschijnlijk sterkste formatie in de historie van de club. In de eerste competitiehelft 1951/1952 worden tegenstanders afgedroogd: Wageningen-SC Enschede 7-1, Wageningen-Sneek 9-0 en Oosterparkers-Wageningen 0-7. Het team scoort er lustig op los en keeper Geutjes mag zelfs een keer een penalty benutten. Na een gedwongen winterpauze, waarin Wim Bleijenberg (21 goals) wordt getransfereerd naar Rigtersbleek en Charley van de Weerd (15 goals) voor de rest van het seizoen geblesseerd afhaakt, is de rol van Wageningen een stuk minder.

22 april 1951. Onderste rij: R. Jansen, Zeller, Drost, v/d Weerd en Gieltjes. Midden: v/d Meij jr, Looijs en Vermeer. Bovenste rij: Beijer, Rademaker en Job Jansen.
1955: Frans Beijer.

Halverwege het seizoen 1952/1953 speelt de selectie een uitwedstrijd tegen Ajax dat kampioenskandidaat is. De Bergse-formatie weet een fraaie 1-2 overwinning te behalen. Deze zege krijgt een extra tintje door een situatie mooi weergegeven door de persfotograaf van De Waarheid. Na ruim twintig minuten kopt, Rinus Michels voor Ajax een fraaie voorzet tussen de palen -hieronder in het midden. Wanneer doelman Geutjes kansloos de bal langs zich ziet gaan is daar zijn teamgenoot rechtsback Albers die met een zweefduik de bal uit het doel stompt.

8 maart 1953: Dagblad de Waarheid: Van links af aan Doelman Geutjes, Albers, Rinus Michels en Bartels.

Die heeft de voorsprong voor de thuisploeg niet kunnen tegen houden. Uit de toegekende penalty nemen de Amsterdammers een 1-0 voorsprong. Uiteindelijk wordt de eindstand bereikt mede door twee doelpunten van een ontketende Charley van der Weerd. Thuis was Wageningen tot veler verrassing ook al met 4-1te sterk voor de Mokumers. Op 22 mei 1954 herdenkt Wageningen het feit dat de vereniging dertig jaar achtereen in de 1e klasse speelt.

Clubicoon Reijer Jansen: 15 jaar op de Berg.

1954: Reijer Jansen.

Reijer Jansen geboren te Wageningen op 29 september 1922 is in de periode 1939 tot en met 1954 speler van Wageningen. Vele jaren is hij op de Wageningse Berg in het Groen-Wit te bewonderen geweest. De voorhoedespeler scoorde zelf regelmatig maar stond ook garant voor vele “assists”. In deze lange periode was hij ook één der spelers die mee heeft gespeeld in de KNVB-beker finale wedstrijd van de Wageningers in 1948, welke na strafschoppen gewonnen werd van DWV. De rasechte Wageninger speelde naast de vele jaren voor de Bergbewoners ook nog 3 seizoenen voor het Doetinchemse De Graafschap. Het was de beginperiode van het betaald voetbal, waarbij hij in Doetinchem voornamelijk in het tweede elftal speelde. Reijer Jansen is overleden te Wageningen op 19 september 2016.

September 1954: Het conservatieve KNVB bolwerk onder grote druk.

De invoering van het betaald voetbal in Nederland en dus ook in Wageningen is niet zonder slag of stoot gegaan. In de ons omliggende landen wordt allang betaald, maar de KNVB weigert met de ‘moderne’ ontwikkelingen mee te gaan en houdt halsstarrig vast aan het amateurisme. Het gevolg is dat veel spelers op zoek gaan naar het ‘grote’ geld en naar Frankrijk, Duitsland en Italië vertrekken. Dit ondanks de levenslange schorsing door de KNVB, zowel voor de competitie als voor Oranje. Het niveau van ons land en dat van Oranje daalt schrikbarend. Dan begint de onrust in het Nederlandse voetbal. In 1954 wordt onder leiding van de gefortuneerde Egidius Joosten de eerste Nederlandse Beroeps Voetbal Bond N.B.V.B opgericht. Ook is hij de oprichter van de fameuze Fortuna ’54. Aan hem komt de eer toe de grote animator te zijn achter de professionalisering. Hij stimuleert andere geldschieters in het land hetzelfde te doen en zo ontstaan er een tiental nieuwe voetbalstichtingen. De druk op Zeist werd nog groter als in september 1954 de ‘wilde ‘bond een eigen competitie begint. Vooruitlopend is er op 14 augustus 1954 een vriendschappelijke wedstrijd tussen Alkmaar en Venlo. Dit t.g.v. van het 700 jarig bestaan van de stad Alkmaar. Deze match wordt gezien als de eerste officiële betaald voetbalwedstrijd onder de vlag van de NBVB.

Stadion De Wageningse Berg had vele jaren een bijna mythische betekenis. Dat heeft te maken met de ligging en omdat in een bepaalde periode Wageningen voor vele clubs een onneembare vesting was. Sinds 1911 spelen de Groen-Witten hier haar wedstrijden. Aanvankelijk staat er op het terrein een kleine hoofdtribune en zijn er staanplaatsen rondom. Als het terrein na de 2e wereldoorlog grotendeels vernield blijkt, wordt het stadion opgeknapt en uitgebreid. Er komen 1400 onoverdekte zitplaatsen en een grote staantribune aan de andere lange zijde, deels van beton en deels op een aarden wal. In 1953 wordt eindelijk een overdekte hoofdtribune met 800 plaatsen in gebruik genomen. De laatste grote wijziging is de vervanging van de grote staantribune door een nieuw exemplaar volledig bestaande uit beton en voorzien van een overkapping. Met de bouw wordt gestart in 1975 als Wageningen voor het eerst in de eredivisie speelt.

1954: Betaald voetbal op de Berg

Op 23 augustus 1954 neemt de voetbalvereniging op een buitengewone ledenvergadering een ingrijpend besluit: met ingang van 1 september krijgen de spelers van Wageningen een vergoeding voor het bezoeken van de trainingen en het spelen van wedstrijden. Dat besluit betekent het einde van de amateurstatus. De vereniging loopt daarmee vooruit op de ledenvergadering van de KNVB. Op 28 augustus komt de ommezwaai van het Zeister Bondsbestuur. Het Zeister bolwerk is bang haar positie te verliezen en gaat akkoord met de NBVB. In november 1954 fuseren beide bonden. Financiële vergoedingen aan spelers worden toegestaan en alle uitstaande straffen richting spelers en clubs worden gecanceld. Helaas is Wageningen dan al twee topspelers kwijt aan De Graafschap, t.w. Charley van de Weerd en Henk Welgraven. Zij wilden niet wachten op Wageningen en kozen voor een lucratief contract.

Semi-prof met een baan.

De verdiensten voor semi-profspelers waren heel eenvoudig. Per gewonnen punt werd een klein bedrag uitbetaald en bij verlies vaak niets. Het was zeker onvoldoende om een gezin te onderhouden en de meeste spelers gingen daarom dagelijks met een broodtrommeltje achterop de fiets naar een baas. Zo ook Wim Vermeer: Linkshalf en sinds 1936 als instrumentmaker, werkzaam bij het Scheepvaartkundig Proefstation. Reijer Jansen: is rechtsbinnen sinds 1939 en onderhoudsmonteur bij het Station voor Maalderij en Bakkerij. Wim van der Meij: Halfspeler en 21 jaar jong werkzaam als scheepsmodelbouwer en eveneens bij Scheepvaartkundig Station. Pas halverwege de zestiger jaren kon een beetje betaald voetballer ervan rondkomen. Uitzonderingen waren natuurlijk ex internationals die de grens over gingen zoals Rinus Schaap ex ’t Gooi, Bram Appel ex Sittard, Cor van der Hart ex Ajax en Gerrit Vreeken ex ADO. Zij konden hun zakken goed vullen in Italië en Frankrijk.

Gezonde’ rivaliteit bij Wageningen/Vitesse.

Er zijn plaatselijke derby’s zoals FC Hilversum versus HVV ’t Gooi of zoals in de Veluwezoom de streekderby tussen Wageningen en Vitesse. Toevalligerwijs beide tussen Groen-Wit en Geel-Zwart. De derby’s staan al jarenlang volop in de belangstelling en zorgen voor veel emotie, zowel binnen als buiten het veld. De moeder der Nederlandse duels is natuurlijk Ajax – Feijenoord. Soms kan een overwinning voor de supporters een mislukt seizoen goed maken. De eerste Vitesse- Wageningen 3-0, werd op 24 september 1922 gespeeld. De Wageningen opstelling zag er volgens de Arnhemse courant als volgt uit:

In de jaren 1920-1945 kent het enthousiasme bij de wedstrijden soms geen grenzen, al staat het publiek van beide verenigingen soms een goede sportieve verstandhouding in de weg. Gelukkig verandert die situatie eind jaren ’40. De derby wordt pas echt beladen na de invoering van het betaald voetbal in 1954 en na de invoering van de nacompetitie voor de eerste divisie in 1972. 

1954-1964: De anonieme semi-prof jaren

1956/1957. Staand: Kees Krechting, Jean Kroebergen, Frans Beijer, Andre Leander, Frans Kramer, Huib Jacobs, Ton Leussink, Cees Quint en Bob Moll. Zittend: Hans van Amersfoort, Jan van der Steen. een gastspeler, Charley van de Weerd en Ton van der Weerd.

Na 30 jaar (1924-1954) op het hoogste niveau gespeeld te hebben, weet Wageningen zich in 1954/1955 niet te plaatsen voor de nieuw te formeren Hoofdklasse. Wageningen speelt het seizoen 1955/1956 in de eerste klasse en eindigde op een fraaie 2e plaats. Voor de periode 1956/1957 besluit de KNVB de naam Hoofdklasse te veranderen in Eredivisie en worden alle eersteklassers in twee 1e divisies en een tweede divisie geplaatst. Wageningen plaatst zich voor de eerste divisie en zal daarin zes seizoenen in de anonimiteit eindigen. Het zal tot halverwege de zeventiger jaren duren eer Wageningen weer het hoogste niveau, de eredivisie, bereikt.

Doorgaan of stoppen.

In de eerste tien jaar van het betaald voetbal heeft Wageningen een aantal keren voor de keuze gestaan om vrijwillig terug te keren naar de amateurs. Het bestuur wikt en weegt maar ziet steeds voldoende mogelijkheden. Wageningen voert een voorzichtig beleid, waardoor er nimmer een cent schuld ontstaat. Steun van grote geldschieters of bedrijven is er niet. De plaatselijke middenstand, verenigd in de Stichting Steunfonds, biedt financiën in de moeilijke beginperiode dit is onvoldoende voor versterkingen en dus zijn er op sportief gebied weinig successen.

1958/1959. Staand: Res. doelman Quiet, F. Beijer, H. Welgraven, A. Leander, A. Leusink, G v Harm en aanvoerder/doelman J. ten Klooster. Zittend: H. Vreekamp, J van Eeden, T. v/d Weerd, Charley v/d Weerd en P. Blazer.

Als de KNVB in 1962 besluit het aantal eerste divisies terug te brengen van twee naar één, weet Wageningen zich niet voor de 1e divisie te plaatsen. Het seizoen 1962/1963 begint dus in de 2e divisie, waarin Wageningen als negende eindigt. Het seizoen daarop wordt zelfs afgesloten met een 15e plaats. Typerend voor Wageningen is dat er, ondanks de tegenvallende prestaties en mindere publieke belangstelling, dat seizoen slechts een negatief saldo is van ƒ480,-.

1962. Boven (vlnr): Wim van Eyck, doelman Aris Blankenspoor, ass. trainer Job Jansen, Kees Quint, Leo Kuhnen, Frans van Ernst, Paul Zaal, Joop Viegen, Geurt Martens en Joop Bax. Midden: Evert van Schaik, Epi Drost en Tonny van der Weerd. Onder: Geert Jansen, Gerrit van der Weerthof en Bart van Ingen.

Clubicoon Ton van der Weerd: Mister Wageningen.

1957: Charley & Ton v/d Weerd.

Ton van der Weerd is geboren op 10 oktober 1940 te Wageningen. Van de Weerd was een kind van de stad en bleef zijn hele leven zijn clubtrouw. Tien jaar lang was hij het boegbeeld van Wageningen. Een speler met de meeste wedstrijden, de meeste doelpunten, tien jaar aanvoerder, spelbepaler en vaandeldrager van het eerste team. In zijn decennium werd de basis gelegd voor de succesvolle periode van de zeventiger jaren. Vanaf 1956 als kroonprins nog samen met neef Charley, vanaf 1962 tot 1972 als een waardig troonopvolger. In 1959 werd hij drie keer geselecteerd voor Oranje onder de 18.

Er heeft zelden een speler op De Berg gevoetbald met meer passie en intelligentie en spelinzicht. Hij had er alles voor over, bleef realistisch en maakte zijn opleiding af. Tussen 1956 en 1972 speelde van de Weerd maar liefst 481 wedstrijden en scoorde daarin 160 doelpunten daarmee is hij clubtopscoorder allertijden. Naast zijn voetbalkwaliteiten werd hij alom geroemd om zijn rustige karakter en zijn enorme gevoel voor humor. “Als je ruzie kreeg met Tonnie, lag het toch echt aan jezelf”, stelde oud-ploeggenoot Marcel Broeks. “En man wat kon hij voetballen. Hij had techniek, inzicht, een fantastische mentaliteit en hij legde de ballen maar waar je wilde. Niet zo gek dus dat de mensen in Wageningen met hem wegliepen. Hij is er altijd naast blijven werken en wellicht mede daardoor, deze regio altijd trouw is gebleven. Ton van der Weerd is overleden op 15 juli 2011 te Ede. Aanvullend volgt Het beeldverhaal van Ton van der Weerd

1964: Aan de hand van trainer Bas Paauwe.

1971: Maarten Vink

Een grote verandering, vooral op sportief gebied, vindt plaats in 1964 door de komst van trainer Bas Paauwe. Hij legt, in samenspraak met het bestuur, de nadruk op het aantrekken van goede, regionale amateurs. Wageningen sluit het seizoen 1964/1965 af een derde plaats. Door het behalen van die derde plaats speelt Wageningen een beslissingswedstrijd tegen Xerxes, met als inzet promotie naar de eerste divisie. Deze wedstrijd gaat helaas verloren. In de daaropvolgende jaren wordt de hand van Paauwe zichtbaar. Wageningen promoveert tweemaal naar de eerste divisie. In 1968 door het behalen van het kampioenschap in de tweede divisie en in 1970 door het behalen van de tweede plaats. Na het kampioenschap in 1968 verlaat Paauwe Wageningen. Hij wordt opgevolgd door Maarten Vink.

Seizoen 1969/1970. Staande : J. Drost, T. van Haaren, F. v/d Klift, H. Hofstee, T. Weijmer en H. Jansen. Zittend: T. v/d Weerd, F. Janssens, M. Broecks, H. Posthumus en A. Ooms.

Financieel en bestuurlijk weet de club zich na de moeilijke beginjaren van het semi-profvoetbal goed staande te houden en ontwikkelt het zich tot een stabiele club. Voor het seizoen 1964/1965 bedraagt de begroting voor het eerst ƒ100.000,-. In het seizoen 1969/1970 promoveert het elftal met een tweede plaats achter kampioen Heerenveen terug naar de 1e divisie. In de jaarlijkse zoektocht naar financiële ondersteuning is in 1971 de gemeenteraad bereid een garantiestelling van 30.000 gulden te verlenen voor een eventuele exploitatie tekort. Bij SC Gooiland werd het talent Bob Ponzen weggehaald en met deze lijst van contractspelers kijkt men met optimisme naar het nieuwe speeljaar 1971/1972.

Begin 1990 gaat de club ter ziele en houdt op te bestaan en de Wageningse berg keert weer terug naar de natuur. Clublied: Naar de Berg. Stadion De Wageningse Berg werd al in 1899 gebouwd en geldt als een van de oudste sportvelden van Nederland. Het stadion werd in 1970 voor het laatst gerenoveerd, waarna langzaamaan het verval is ingetreden. Sinds de vaste bespeler FC Wageningen in 1992 ophield te bestaan, lijkt het echt of de tijd er heeft stilgestaan. Inmiddels gloort er weer hoop met een nieuwe bestemming. De bestaande gebouwen worden gerenoveerd waar bedrijven zich rondom het voetbalveld kunnen vestigen. Op 2 juni 2001 verschijnt er een documentaire over FC Wageningen met de titel ‘De mythe voorbij’ .