Van ‘Voorwaarts’ via ‘Sparta’ naar ‘FC Hilversum’.
Op 30 augustus 1906 werd door een stel jongelui een voetbalclubje opgericht onder de naam Voorwaarts. De eerste twee jaren bleven de activiteiten beperkt tot het spelen van vriendschappelijke wedstrijden. In 1908 sloot men zich aan bij de Utrechtse Provinciale Voetbalbond( de U.P.V.B.). Aangezien er reeds een vereniging met de naam Voorwaarts aan de competitie deelnam, werd de naam veranderd in Sparta.
Sparta promoveerde de club voor het seizoen 1912/1913 naar de 3e klasse van de Nederlandsche Voetbal Bond. De clubnaam moest opnieuw worden gewijzigd omdat er reeds een Sparta in Rotterdam bestond. Vanaf dat moment dateert de naam FC Hilversum en werd de eerste wedstrijd, onder die naam, tegen Woerden met 12-2 gewonnen.
1e wereldoorlog: FC Hilversum sportveld werd gevorderd.
In de zomer van 1917 zorgde het zogeheten ‘aardappeloproer’ voor rellen in Amsterdam. De oorzaak hiervan was de ontevredenheid bij de burgers over de schaarste en distributie. De Amsterdammers kregen naar hun zin veel te weinig aardappelen, die toentertijd niet mochten ontbreken in het dagelijks menu.
Veel levensmiddelen waren sinds 1916 op rantsoen. Door de voortdurende oorlog was het voor Nederland alleen maar moeilijker op geworden. De schaarste nam toe, de rantsoenen werden kleiner, met knorrende magen tot gevolg. In de laatste twee oorlogsjaren kwamen daarom betogingen vaker voor. Die gingen dikwijls gepaard met geweld en plundering, waartegen de politie hard optrad.
2e klasse kampioen
Enige jaren later behaalde FC Hilversum, met grootheden zoals de broers Foppe en Theo Huizinga, het kampioenschap in het seizoen 1917/1918 in de 2e Klasse. Met slechts één verloren wedstrijd werd dit resultaat behaald.
Om de 1e klasse te bereiken moest er een nacompetitie worden gespeeld tegen WFC uit Wormerveer en Fortuna uit Leiden. Beide wedstrijden gingen verloren en WFC gaat 1e klasse spelen zoals het krantenartikel aangeeft.
Seizoen 1925/1926: Opnieuw een 2e klasse titel.
De regionale krant ‘de Stichtsche Sport’ uit die tijd meld het volgende: ‘Na zwaren strijd is het Hilversum gelukt weer eens beslag te leggen der 2e Klasse. Vanaf deze plaats onze welgemeende felicitatie en wij hopen dat het den groen-witten mag gelukken om aan dit welverdiende kampioenschap het zo begeerde 1e klasserschap te verbinden, hetgeen tevens een zeer aardig cadeau zou zijn voor de club als zij op 30 augustus a.s. het 20 jarige bestaan herdenkt. Straks zal nog een zwaar programma zijn te verwerken. Met D.E.C uit Amsterdam en nummer laatst van de 1e klasse. Gezien het spel dat de groen-witten thans vertonen hebben wij gegronde hoop dat hen ditmaal zal gelukken het voetbal eldorado te bereiken. Onze wenschen vergezellen hun op het te betreden pad’. Tot zover de berichtgeving in ‘de Stichtsche Sport’. FC Hilversum was veruit de sterkste in de nacompetitie. Het wist de 1e Klasse te bereiken door beide concurrenten D.E.C. Amsterdam en Unitas uit Gorkum zonder puntverlies te verslaan.
Clubicoon: Foppe Huizinga een karaktervolle allround speler
Foppe Huizinga overgekomen van de plaatselijke vereniging Hilvert wordt door de club gezien als één van de beste spelers die de FC ooit gekend heeft. Hij speelde van 1925 tot 1941 in het eerste elftal. Foppe was een fameuze kopper met een lengte van 1.94 meter maar ook een man met een zuivere pass in de benen. Een allrounder die dominant aanwezig was op het veld. Hij ontwikkelde zich zelfs tot één van de betere aanvallende spil spelers van Nederland en speelde in verschillende vertegenwoordigende elftallen. Hij was een sterke persoonlijkheid die ooit weigerde om als reserve op de bank te zitten in het grote Oranje.
Zo moest hij niets van roken en drinken hebben maar kon hij wel een stuwende kracht zijn in het organiseren van clubavonden. Hij was in voor feesten en later in zijn carrière, serieuzer als jeugdleider en trainer. Een ouderwetse clubman.
FC Hilversum in de landelijke top.
Vanaf het seizoen 1926/1927 spelen de groen-witten op 1e klasse niveau en draaien prima mee in het topvoetbal in Nederland. In deze periode waren Feijenoord en het Haarlemse EDO nipt de sterkste. Meestal eindigde men net onder de top drie met soms ook tegenstanders als Ajax en Sparta. De selectie neemt een stabiele plek in in de 1e klasse.
Het seizoen 1932/1933 begon met een onthutsende uitslag. Een nederlaag thuis tegen Stormvogels uit IJmuiden is geen item voor de media maar wel een 1-9 uitslag. Een dag later plaatst een sportjournalist het volgende pijnlijke verslag:
Het bleek de aanzet tot een heel vreemd jaar waarin de uitslagen zowel positief als negatief een doelpunten festijn waren. Een paar maanden later hersteld de selectie het aanzien enigszins door, uit in IJmuiden, Stormvogels op 1-1 te houden. Het meest bijzondere is dat seizoen dat FC Hilversum uiteindelijk nog op een vierde plaats eindigt maar natuurlijk achter kampioen Stormvogels.
Het voetbal in Hilversum doet een jasje uit.
Geheel onverwachts zakken de groenwitten weg in de periode 1933/1934 en ligt het op degradatie niveau. Om dit te voorkomen dient het te spelen in een nacompetitie tegen Overmaas en RFC beide uit Rotterdam. Helaas kwam men ook hier tekort en degradeert de club. Naast FC Hilversum speelde ook die andere dorpsgenoot en eeuwige rivaal ’t Gooi om behoud van de 1e klasse. Zie hieronder het resultaat uit het Limburgsch dagblad van maandag 22 mei 1934.
FC Hilversum en ’t Gooi strijden om de dorps hegemonie.
Na vele jaren op het hoogste niveau te hebben geacteerd verblijven de groen-witten en geelzwarten tot aan oorlogsjaren een verdieping lager. Het was niet minder spannend, want in het seizoen 1936/1937 werd er weer volop gestreden om het kampioenschap van de 2e Klasse. De titel werd behaald maar er is nacompetitie voor de kers op de taart. De nazit met RCH uit Haarlem en dorpsgenoot HVV ’t Gooi werd een spannende strijd waarbij uiteindelijk een onderling duel tussen de Geel-Zwarten en Groen-Witten de beslissing moest brengen. De spelers en toeschouwers uit het dorp kenden elkaar in allerlei dwarsverbanden zoals familie of werk en dus gonsde het van meningen en verhalen. Het Dudok Sportpark zat bomvol met ongeveer 12.000 supporters. De wedstrijd eindigde na verlenging in een 0-0 nadat FC speler Wim Kool een strafschop onbenut liet. De tweede wedstrijd, opnieuw voor een nokvol Sportpark, werd door ’t Gooi met 1-0 gewonnen en zo mocht de zustervereniging naar de 1e klasse.
Ondanks driemaal kampioenschap blijft Hilversum 2e klasser.
De Gooi en Eemlander van 17 oktober 1938. FC Hilversum wint in een fraaie wedstrijd met 2-0 van ZFC . Het laatste normale voetbalseizoen voor het uitbreken van de oorlog was in de periode 1938/1939. Opnieuw werd Hilversum kampioen, nu ongeslagen na 14 gespeelde wedstrijden met 27 punten en met 39 doelpunten voor en 7 tegen. Een degelijk resultaat met perspectief. Opnieuw werden er promotiewedstrijden gespeeld, nu tegen HBS uit Den Haag en EDO Haarlem. Het behaalde kampioenschap was ook dit keer geen garantie voor de 1e Klasse. Met een triest doelsaldo van 1 voor en 10 tegen werd er geen enkel punt gehaald.
1939: Zilveren Pont -Toernooi
In aanloop naar het nieuwe seizoen, werden er door het hele land voetbaltoernooien gehouden. Zo ook bij de Volewijckers uit Amsterdam-Noord op en rond het befaamde Mosveld. FC Hilversum wist op 3 september de Volewijckers in de verlenging met 3-2 te verslaan. De Groen-Witten verkregen voor even een zilveren replica van het pontje over het IJ uit handen van de voorzitter. Deze kostbare trofee symboliseert de verbinding tussen Amsterdam centrum en Amsterdam Noord. Vele gerenommeerde verenigingen wisten het toernooi te winnen. De namen van Ajax, Blauw-Wit, Vitesse, EDO en vele anderen winnaars werden gegraveerd in deze wisselprijs.
De oorlogsjaren 1940/1945
De voetbalcompetitie zorgde tijdens de oorlogsjaren voor enige ontspanning maar daar was alles mee gezegd. Al vanaf 1942 werden mannen verplicht zich te melden voor de arbeitseinsatz in Duitsland. Er werden vele trucs bedacht om maar niet te hoeven gaan of anders werd getracht om elders onder te duiken. Reeds in juni 1943 werden ongeveer 50 Hilversummers opgepakt en naar Koblenz gestuurd. Later in oktober 1944 werden bij een razzia in Hilversum honderden mannen op straat opgepakt en onder dwang afgevoerd en tewerkgesteld in bijvoorbeeld het Duitse Bramsche. Families waren onwetend waar hun geliefden naar toe waren gestuurd. Door het herdenkingsmonument bij de ingang van het Sportpark staat het dorp Hilversum stil bij diegene die niet zijn teruggekeerd en in Duitsland zijn omgebracht. Begrijpelijker wijs was er tijdens deze donkere jaren van een normale competitie geen sprake. Op Voetbalmonument.nl opgezet door sportjournalist Jurryt van Vooren zijn de namen van omgekomen spelers/leden van voetbalverenigingen te herleiden. Sportief gezien waren de eerste jaren, voor FC Hilversum, na de oorlog niet best. Het was zelfs zo belabberd dat in 1948/1949 aan degradatie naar de 3e Klasse niet viel te ontkomen. Maar in de sport is niets onmogelijk dus vroeg of laat zal er ook voor de groen-witte formatie betere tijden aanbreken.
1950/1954: Een groen witte toekomst met perspectief
In de eerste jaren vijftig, bleek FC Hilversum een selectie te hebben die weerbaarder lijkt dan voorheen. Het heeft kwaliteitsspelers en er is het gevoel dat groenwit weer toekomst heeft. Prijzen werden er vooralsnog niet behaald maar de groen-witten telden weer mee en streden tot het laatst voor het kampioenschap of promotie. Van 1950 tot 1954 werd er zelfs viermaal een tweede plaats behaald. En eindelijk op de 2e pinksterdag 1955 kon de vlag weer in top. De 2e klasse van de KNVB is eindelijk na zovele jaren weer binnen. In het onderstaande artikel werd bij nóg een kampioen, verwezen naar ’t Gooi dat naar de 1e klasse promoveerde.
Van amateur naar een semiprofessionele status
In september 1954 was er sprake van een nieuwe situatie. Enerzijds de KNVB met de reguliere competitie, en anderzijds een nieuwe semiprof competitie opgezet door de ‘wilde bond’ de NBVB. De KNVB, conservatief en fel tegen betaaldvoetbal, besloot haar starre houding los te laten en in overleg te gaan. De beide bonden kwamen op 28 november 1954 tot een akkoord . Ongeveer tachtig verenigingen gingen akkoord met de voorwaarden, zoals een degelijk financieel plan en goede/veilige accommodatie zo ook FC Hilversum en HVV ’t Gooi. Het seizoen 1955/1956 wordt een proeve van bekwaamheid.
Clubicoon Evert Pluim: Een complete spits.
Evert is geboren op 25 mei 1931 te Groningen en leerde voetballen bij de plaatselijke GVAV het latere FC Groningen. Midden jaren vijftig verhuisde hij naar Hilversum en ging werken bij de VSH, een fabriekshal met werkbanken, en sloot zich aan bij FC Hilversum. De groen-witte vereniging speelde met Evert, vanaf 1954 na de invoering van het betaald voetbal, in de tweede profdivisie van de KNVB. De thuisbasis werd het gemeentelijk sportpark waar de sportaccommodatie werd gedeeld met die andere semiprof vereniging en rivaal HVV ’t Gooi. Al snel zou Evert Pluim als puntspeler een belangrijke waarde zijn en een last voor iedere verdediging. Werd hij in het strafschopgebied aangespeeld dan was het alarmfase 10 voor elke tegenstander. Zowel over de grond met zijn snelheid, geweldig schot alsook met zijn lengte was hij met het hoofd een geweldige afmaker. Haast blindelings waren de combinaties met dribbelaar Henk van der Voort en de fijn gesneden dieptepasses van aanvoerder Hans Akkerman.
In het seizoen 1956/1957 werd hij topscorer van de 2e divisie met 29 doelpunten. Ook in de jaren die erop volgde was hij steevast de meest productieve speler van de Hilversummers, waarvoor hij in het totaal 101 maal zou scoren. Opgeteld bij de goals die hij in de herfst van zijn carrière voor het Amersfoortse HVC maakte, leverde hem dat de vierde plek op in de topscorerslijst allertijden van de 2e divisie. Met op de 1e plaat: Tonnie Roosken van Zwartemeer met 202 treffers. Op de 2e plaats: Leo Koopman van PEC Zwolle met 128 treffers. 3e plaats Cees van Kooten van Hermes DVS met 114 treffers en Evert Pluim op plek nummer 4 met 113 treffers.
Na een tussenstop bij HVC en ’t Gooi keerde Pluim terug bij zijn eerste liefde FC Hilversum waar hij in 1968 zijn lange loopbaan afsloot. Evert verhuisde in de jaren negentig, na pensionering bij de VSH, met zijn gezin naar het rustige Zeewolde in de Flevopolder. Met zijn echtgenote Meta met wie hij al meer dan zeventig jaar is getrouwd onderhield hij nog regelmatig contact met FC Hilversum en leeftijdgenoot Hans Akkerman. Evert Pluim is eind juli 2023 op 92 jarige leeftijd in zijn woonplaats Zeewolde overleden.
Onderzoek levensvatbaarheid profclubs
Op 19 augustus 1957 opent dagblad Het Vrije Volk met een kritisch rapport betreffende het betaaldvoetbal. Vooral bij de tweede divisieclubs staat het water aan de lippen. Voorbeeld: Top Oss kiest voor een teruggang naar de amateurs. Van haar banktegoed van 50.000 gulden heeft Top in twee seizoenen de helft al opgesoupeerd. Een overzichtelijke lijst laat zien hoe de verenigingen er qua inkomsten voor staan. Hieronder een indicatie overzicht. In de linker kolom: Totaal aantal bezoekers over 14 wedstrijden, middelste kolom: Gemiddelde, rechter kolom: Inwonersaantal per 31 december 1956.
De inkomsten van de te verwachten kaartverkoop en subsidie van de Gemeente Hilversum vormde de basis voor het plan. Zowel Hilversum als ’t Gooi begonnen in de 2e divisie en met wat versterkingen erbij speelden zij de eerste jaren in de subtop, zoals in 1957/1958. De groen-witte brigade onder leiding van trainer Evert Teunissen bestond uit gekende namen zoals Evert Pluim, Gerard de Jongh, Frans van Wegen, Jozef Siahaya, keeper Hannie Coster, Chris Levering alsook Hans Akkerman.
Zondagse rituelen.
Op zondagmiddag was het een lange stoet, van voornamelijk sigaren rokende mannen met gleufhoed en lange jassen, die vanuit het dorp op weg waren naar het Hilversumse Sportpark. Na afloop ging dezelfde lange stoet meestal even langs bij de tabakszaak in de buurt om te kijken wat de concurrentie had gedaan en om te discussiëren over de wedstrijd. De sigarenwinkelier had om vijf voor half vijf het radioprogramma ‘Langs de lijn’ beluisterd. Het werd gepresenteerd door Frits van Turenhout. De tabakseigenaar noteerde de uitslagen en prikte op een planbord de eindstanden in de etalage. Een ritueel wat in heel Nederland op zondag gewoon was.
Icoon Jozef Siahaya: De grillige linedancer
Jozef geboren 11 november 1932 is Nederlander van Molukse afkomst. Hij werd in juli 1956 aangetrokken en dat was geen verkeerde keuze. Hij maakte furore als linksbuiten van FC Hilversum en was mateloos populair bij de fans. Hij werd door zijn wijze van spelen liefkozend de linedancer genoemd. De selectie kon echter niet altijd op hem rekenen. Zo had hij een keer problemen met een contract, voelde zich niet serieus genomen, en wilde voor langere tijd niet meer spelen. Heel spijtig want Jozef bracht net dat beetje extra dat FC Hilversumse nodig had. Maar dan ineens, volstrekt onverwacht, wandelde hij met zijn voetbalkoffertje de kleedkamer in. Zijn rushes waren heel vermaard waardoor hij in 1960 een contract bij eredivisieclub Elinkwijk verdiende. Zo grillig als hij speelde zo grillig was hij in zijn keuze van een club want tot drie keer wisselde Jozef, om het jaar, tussen Elinkwijk en FC Hilversum. Uiteindelijk werd hij bij Elinkwijk geselecteerd voor het Utrechts elftal. Dat team bestond uit spelers van Velox, DOS en Elinkwijk. Daarmee speelde hij wedstrijden in 1963 om de Jaarbeurssteden beker de latere UEFA Cup , met o.a. Tonnie van der Linden, Frans Geurtsen, Martin Okhuisen, en Humphrey Mijnals.
1961: FC Hilversum promoveert naar de 1e divisie.
De onderlinge rivaliteit tussen geel-zwart en groen-wit is groot en de eer van FC Hilversum en vele Hilversummers staat op het spel. Rivaal ’t Gooi piekte als eerste en werd in het seizoen 1958/1959 kampioen en speelde twee seizoenen in de 1e divisie.
De FC krijgt in 1960/1961 een grote kans om HVV ’t Gooi achterna te gaan naar de 1e divisie. Het is zondag 4 juni 1961 en de wedstrijd tegen de Baronie is aanstaande. Het Sportpark is bomvol en de spelers weten nu wat er te doen staat, het halen van minimaal 1 punt uit twee wedstrijden, maar de tegenstander heeft ook nog een kans op promotie. De hoop is gericht op Evert Pluim want die lijkt het alleen vertoningsrecht te hebben op belangrijke goals. De spanning is voel, meet en zichtbaar. Opluchting en vreugde is er tegen half vijf als de Baronie met 3-1 is verslagen.
Het feest in café restaurant Atlanta aan de ’s Gravelandseweg kan beginnen. Later op de avond was er in de bovenzaal een filmische samenvatting van de wedstrijd tegen De Baronie. Slechts één seizoen heeft Hilversum en omstreken kunnen genieten van het hogere niveau. Na dertig duels staat FC Hilversum op een redelijke zevende plaats van onderen en normaal gesproken genoeg voor handhaving. De KNVB is echter genoodzaakt het Nederlandse betaald voetbal te renoveren en gezond te maken.
De bond brengt de eerste divisie A en B terug naar één 1e divisie. Zuur voor Hilversum maar teveel clubs hebben liquiditeit problemen en een terugloop in belangstelling. Maar ‘elk nadeel heb zijn voordeel’ en de voetballiefhebber heeft een mooi vooruitzicht want de plaatselijke derby’s tegen ’t Gooi komen weer in beeld. Beide clubs worden ingedeeld voor het seizoen 1962/1963 in de 2e divisie B. Wel zal Hilversum opzoek moeten naar een andere trainer. De succesvolle Evert Teunissen gaat zijn contract niet verlengen en vertrekt naar de Graafschap.
Clubicoon Hans Akkerman: 4 x international ?
Als Foppe Huizinga wordt gezien als de beste speler van voor de oorlog dan is Hans Akkerman de nieuwe parel bij de vereniging van de 50e en 60e jaren. Hans speelde als laatste man en was vrijwel niet te passeren, ging ook regelmatig naar voren en scoorde door zijn sprongkracht vaak met het hoofd. Volgens de FC Hilversum Site heeft Hans Akkerman in 1963 viermaal in het Nederlands elftal gespeeld. In het lijvige journalistieke werk ‘Oranje toen en nu’ van onderzoeksjournalist Matty Verkamman komt de naam Hans Akkerman echter niet voor. Ook op de goed ingevoerde website Voetbalstats.nl vinden we geen bewijs. Volgens Hans ging het om het Nederlands amateur elftal en zit daar de verwarring. Akkerman kwam als puber met zijn vader uit Indonesië en ging na een periode in de Hilversum-jeugd in militaire dienst.
Akkerman werd uitverkoren om in de Verenigde Staten een opleiding als jachtvlieger te doen. Hij haalde zijn Wings, een militaire parachute springbewijs, kwam terug maar na een poosje was er op de Nederlandse vliegbasis Volkel geen werk meer voor hem. “Ik speelde voor FC Hilversum en een supporter hielp me aan een baantje bij de Verenigde Schroevenfabriek Hilversum waar ook Evert Pluim werkzaam was. Ik werkte eerst in het magazijn en later als verkoper. Ik moet zeggen: “Het betaald voetbal van ons stelde niet zo heel veel voor “. We hadden echt geen geweldig team en je verdiende maar 1500 gulden per seizoen. Toch was ik heel fanatiek en aanvoerder’’. “Naar uitwedstrijden gingen we met de trein, dat nog wel werd betaald, maar de consumpties en de lunch waren voor eigen rekening. Net als je voetbalschoenen, die moest je zelf kopen. Als we eens hadden gewonnen, wilden we op de terugreis wel eens een biertje drinken, maar eigenlijk hadden we daar niet eens het geld voor.’ ” Trainers waren in mijn tijd Kick Maurer (ex-prof van Volendam) en de van de Volewijckers gekomen Evert Teunissen. Het was het een geweldige tijd waar we normaal speelden voor ruim 5000 supporters en tegen Feyenoord en vv Heerenveen volle bak met 12.000 toeschouwers.
Zakenman Wim Vonck bedacht toen de slogan… Abe Lenstra komt naar Hilversum…komt U ook! Er was beleving in die tijd. Men sprak toen van semiprofs want alle spelers werkten 48 uur in de week bij hun ‘baas’ en er werd 3 keer in de week s’avonds getraind. Het waren toen bijna alle spelers met een echt groen witte opleiding “. Aan het einde van Akkermans carrière, wist de toenmalige voorzitter van HVC Jacques Hogewoning, hem over te halen nog een seizoen bij de Amersfoortse club te komen voetballen. Hij was toen inmiddels 35 jaar. Op 29 september 1963 speelt FC Hilversum tegen Feijenoord. Volle tribunes omzomen het sportpark maar Feijenoord is met 0 – 4 een flinke maat te groot. Dat verbaasde niemand maar er was toch hoop op een stunt. Door doelpunten van Rinus Bennaars 0-1, Henk Groot 0-2 opnieuw Rinus Bennaars 0-3 en Gerard Bergholtz 0-4 was de groen-witte formatie kansloos maar een ervaring rijker.
1965: FC Hilversum zorgt bijna voor een bekerstunt
Terwijl de selectie aan het eind van de competitie van 1964/1965 een troosteloze 14e plaats inneemt gaat het in de KNVB beker voortvarend. In de 1e ronde schakelt Hilversum thuis Alkmaar ’54 na een vlot opgelopen achterstand, uit met 2-1 met door goals van Peter Wiskie 1-1 en Eddy Quinet 2-1. De 2e ronde is tegen Excelsior thuis. De Rotterdammers worden gedecideerd met 3-0 naar huis gestuurd. Doelpunten: 15′ Eddy Quinet 1-0, 57′ Hans van Eikeren 2-0 en 87′ Leen Vermeulen 3-0. De 3e ronde is uit in Haarlem tegen RCH. Na een 0-0 ruststand wint Hilversum met 1-2 door in de 70e minuut Kees Oudendijk 1-1 en Joop de Haan, een kwartier voor tijd met de winnende kwam 1-2 . Een bijzondere datum in de historie van FC Hilversum is de 16e mei 1965. Op het sportpark in Hilversum dromden de mensen samen om de bekerwedstrijd tegen het grote Feijenoord te kunnen zien. Er was zoveel animo dat er extra tribunes vanuit de Expohal bij gezet werden. Een strijdend FC Hilversum moest daarin pas in de verlenging met 1-2 buigen voor de fameuze Rotterdammers. De groen-witten formatie kreeg een hoop kansen op een stunt maar hoe dan ook, het was voor de club en het dorp echt het hoogtepunt van 1965. Voor de Rotterdammers was het een heel jaar vol successen. Feijenoord werd kampioen, won de KNVB-beker door in de finale Go Ahead te verslaan en speelde later dat jaar de roemruchte wedstrijden voor de Europacup tegen Real Madrid. Bekende namen in het toenmalige Feijenoord waren keeper Eddy Pieters Graafland, Hans Kraay sr., Gerard Kerkum, Thijs Libregts , Reinier Kreijermaat, Pummy Bergholz, Frans Bouwmeester en Piet Kruiver.
Een terugblik met aanvoerder Hans Akkerman en aanvaller Peter Wiskie.
Hans Akkerman (83 jaar): ,,Ik herinner me weinig van deze wedstrijd zelf. Ik was volkomen geconcentreerd op mijn directe tegenstander Henk Groot. Die kon goed koppen en ik moest hem zien uit te schakelen. Verder is het in een waas voorbij gegaan.’’ Het was een fout van keeper Cor van Maren, die in de grond trapte, en zorgde dat Hans Venneker Feijenoord op 0-1 bracht. Tien minuten voor tijd, nadat Hilversum een paar goede kansen had laten liggen, kopte Leen Vermeulen de 1-1 binnen. Twaalfduizend mensen op de tribunes gingen uit hun dak, maar na vier minuten in de verlenging scoorde Piet Kruiver 1-2.
Icoon Peter Wiskie: Mijmert over de gemiste toptransfer.
Peter Wiskie geboren op 19 maart 1942 was speler van de Hilversummers van 1963 tot 1967. Peter ontpopte zich in zijn carrière van spits tot centrum verdediger. Een hoogtepunt is de thuis ontmoeting tegen Feijenoord. Voor aanvaller Peter Wiskie is Hilversum-Feijenoord van 1965 nog steeds een bijzondere maar ook een wrange herinnering. Hij was toen een sterke, tweebenige spits die in die wedstrijd een paar keer oog in oog met de Rotterdamse keeper Eddy PG stond: ,,Ik kreeg de kansen, maar die miste ik omdat ik nog last had van een hardnekkige knieblessure. Ik had een gebrek aan souplesse en daar heb ik nu nog de pest over in.’’ In de competitie een paar jaar eerder werd bij koploper HFC Haarlem gewonnen en Peter viel op. Clubs zoals Ajax, DOS en Feijenoord stonden bij hem op de stoep. Van een serieuze onderhandeling kwam het net niet. Een oefenduel een paar weken later tegen de plaatselijke rivaal ’t Gooi gooide roet in het eten. Het doet Wiskie nu nog pijn als hij daarover spreekt. “In die wedstrijd met het tweede nota bene, werd ik in de prak gelopen’’. “Dat heeft mijn carrière gekost. Ik was er anderhalf tot twee jaar zoet mee en ben nooit meer op mijn oude niveau gekomen. Hilversum-Feijenoord was voor mij één van de eerste wedstrijden na die ellendige blessure. Voor hetzelfde geld had ik die wedstrijd in het shirt van Feijenoord gespeeld, maar daar was die knie dus tussengekomen.’’
Het heeft Wiskie zoveel gedaan dat hij geruime tijd ’anti-voetbal’ was. “In het begin van mijn loopbaan was ik een flierefluiter. Net toen ik serieus werd en een toekomst zag in het voetbal kreeg ik die zware blessure. Daar ben ik verbitterd door geraakt. Het is maar goed dat ik niet weet wie mijn tegenstander was anders weet ik niet wat ik zou doen. Ik werd later verdediger, maar de echte lol was eraf. Ik wilde een tijd niets meer met voetbal te maken hebben. Ik was boos en gefrustreerd. Ik denk nog vaak: ’Wat zou ik zijn geweest als die knie niet stuk was gegaan?” Inmiddels is dat zure gevoel wel verdwenen en is Peter in het weekend vaak langs de Gooise velden te vinden. Hij praat met graagte over zijn ervaring als speler en schud de spelers namen zo uit de mouw. Hans Akkerman ziet Peter Wiskie als een goede vriend met wie hij bij Petanque Club De Gooiers regelmatig samen speelt ” Ja, ja onze Wiskie was een zeer goede voetballer. Hij was ook een kanjer in de achterhoede en heeft ook bij HVC vier jaar in de 1e divisie gespeeld en vele goals gemaakt. Vooral hoge ballen waren allemaal voor hem. Helaas was hij niet zo’n fanatieke speler. Meer van: “Hè jammer, volgende keer beter.” Dat is veranderd bij Jeu de Boules. Nu is hij ongelooflijk fanatiek. Hij weet het goed te verbergen maar het druipt er af. Gunt je geen punt! Speelt altijd op 13-0.” aldus vriend en oud-ploeggenoot Hans Akkerman.
Clubicoon Gerard Hogenbirk: Een kopsterke middenvelder
Gerard Hogenbirk is geboren op 17 juni 1941 in Hilversum. Hij brak door toen hij net 18 jaar was en al bij de Groen-Witte selectie zat. Na vijf jaar FC Hilversum werd hij in 1964 getransfereerd naar Elinkwijk. Vervolgens maakte hij de overstap naar D.W.S. waar hij na één jaar weer terugkwam naar Hilversum om te gaan spelen voor SC Gooiland. De gemeente Hilversum heeft een rijk voetbalverleden, met dertien jaar betaald voetbal. Met eerst FC Hilversum en HVV ’t Gooi en later SC Gooiland. Gerard maakte die jaren van nabij mee maar bleef een kind van FC Hilversum. Als speler van Gooiland was Gerard Hogenbirk de eerste Nederlandse voetbalprof die na het failliet, van het door Radio Veronica gesteunde Gooiland, in aanmerking kwam voor een WW-uitkering. Gerard praat met passie over zijn voetbalverleden: “Ik heb 14 keer in een rechtstreeks duel tegenover Johan Cruijff gestaan.” Ook haalt hij in herinnering de wedstrijd met Elinkwijk tegen Feijenoord in de Kuip. Wij moesten winnen om niet te degraderen en Feijenoord kon kampioen worden. Elinkwijk won met 0-1 in een stampvol stadion.
Sigaar, schrijfblok en pen.
Ook memoreert hij over zijn tijd bij DWS en de Europacup wedstrijd in 1966 tegen Leeds United. Hij speelde met Rob Rensenbrink , Piet Schrijvers en Josje Vonhof tegen internationals als Jacky Charlton, Billy Bremner en Johnny Giles. Onvergetelijk maar ook kansloos. Thuis 0-3 en uit met 5-1 klop. Gerard is nog steeds actief langs de velden. Hij scout voor FC Hilversum en is met kladblok nog alom aanwezig langs de Gooische velden. Dit ondanks een ernstig auto ongeluk in 2016. “Ik werd onwel op de snelweg en kon de auto nog langs de kant zetten. Dat is mij later verteld want ik weet van niks. Het bleek dat ik een hersenbloeding heb opgelopen. Nu na enige revalidatie ben ik weer langzaam de oude, nou de oude ? Straks weet ik me van dit gesprek niks meer te herinneren. Autorijden doe ik niet meer, te gevaarlijk”. “Maar even terug over het scouten: “Kom ik in gesprek met een talent uit Weesp. Zegt die jongen: ik kom alleen naar jullie toe, als ik een BMW van 80 duizend euro kan verwachten.”
Gerard Hogenbirk de talentenscout voor de inmiddels derde klasser FC Hilversum zit na het ongeluk weer op de tribune. Maar hij zet een rem op zijn eigen geestdrift als het over zijn club gaat. Waarom het in Hilversum niet wat elders wel lukt. We hebben toch een mooi Gemeentelijk sportpark ? Meer over Gerard Hogenbirk zie: SC Gooiland.
Einde aan 12 jaar betaaldvoetbal in Hilversum
Vanaf 1961 ging het almaar slechter met de prestaties van FC Hilversum. Met uitzondering van de KNVB bekerprestatie in 1965 zakte de vereniging steeds verder richting de laatste plaats. Financieel is het niet meer recht te breien. De publieke belangstelling liep terug en er was onvoldoende steun uit het bedrijfsleven. Een mogelijke fusie met SC Gooiland is ook besproken maar daarin zagen de onderhandelaars geen levensvatbaarheid. Daarom was het een begrijpelijk besluit van het bestuur onder leiding van Mr. J. Lobsteijn om de licentie betaald voetbal in 1968 terug te geven aan de KNVB. Het laatste profduel is op zondag 9 juni thuis tegen Roda Sport uitslag 0-2. FC Hilversum eindigt het seizoen 1967/1968 op de laatste plaats van de 2e divisie.
NB: Per 2024 stapt FC Hilversum uit de amateur competitie.
