
Aan de oever van de IJssel, tussen schoorstenen en schapen.
De officiële oprichtingsdatum van v.v. Rheden is 6 september 1904, toen nog onder haar eerste naam Excelsior. Tot 1917 is het bekend onder de naam, RVV, De Rheden Voetbal Vereniging en daarna werd de huidige naam v.v. Rheden. Het tenue bestond uit een rood-wit gestreept shirt met een witte kuitbroek en zwarte sokken. Her en der werden er veldjes gehuurd om te kunnen trainen. Zo was er een heideveld in een Marke. Dat is een omsloten gebied van gronden om er schapen op te weiden en te plaggen.

De gemeente Rheden ligt aan de IJssel en was aantrekkelijk voor steenfabrieken om zich daar te vestigen. Belangrijk voor de productie van baksteen was de beschikbaarheid van rivierklei. Het aangezicht van Rheden werd dan ook bepaald door deze industrie met zijn kenmerkende schoorstenen.

1923: Kampioen in de Regio Gelderland.
De eerste wedstrijden werden gespeeld op de Hangmat, een zandvlakte bij de Posbank. Het was behelpen voor de nog jonge voetbalclub maar met creativiteit en wilskracht kwam men ver. Het seizoen 1922/1923 is het vermelden waard want er werd bovenin de 1e klasse gestreden bij de Gelderse Voetbal Bond. De belangrijkste concurrent was het Velpse Gelria en na twaalf wedstrijden werd het eerste kampioenschap in de geschiedenis van Rheden behaald. In de promotie nacompetitie tegen Veenendaal werd ook de 4e klasse van de landelijke NVB de latere KNVB bereikt. De nationale competitie stond nog aan een prille begin. De 4e klasse in het seizoen 1923/1924 bestond bijvoorbeeld uit slechts vijf verenigingen.

Het heeft tot aan 1928/1929 geduurd als er weer een echt resultaat werd behaald. Op een vreselijk veld in Laag-Soeren, waar normaal voetbal een kunst op zich was, werd de plaatselijk Humanitas met 2-3 verslagen door een doelpunt van middenvelder Bernard Lubberhuizen. De derde klasse lonkte maar er moest eerst nog een dubbel tegen A.V. Wilhelmina uit Arnhem worden gespeeld. Beide wedstrijden werden gewonnen, met 1-0 thuis, door Dirk Bosveld en uit met 0-4. Het aardige is dat het elftal bestond uit vier broers van de slagerij Bosveld, een gezin van vijf zoons.
1930: Opnieuw kampioen maar geen 2e klasse.
Dit gebeurde in het zilveren jubileumjaar, hoe feestelijk kon het zijn. De club was ambitieus en zou in de periode 1929/1930 bijna opnieuw met een kampioenschap een klasse hoger gaan. Dit feest ging echter niet door na een nipte nederlaag in een promotiewedstrijd tegen Doetinchem. Het werd een 3-4 nederlaag ondanks doelpunten van de gebroerders Bosveld.
NV Machine- en Motorenfabriek Thomassen & Co brengt uitkomst.

In 1922 verhuisde deze fabriek van Arnhem naar Rheden. Het gaf aan vele werk en de gemeente economische bedrijvigheid. Voor de voetbalvereniging Rheden bood het de mogelijkheid om een sportveld te ontwikkelen naast het fabrieksterrein. Het werd het Thomassen-terrein genoemd en lag in De Steeg, een gebied binnen de gemeente Rheden. De voetbalvereniging zou hier van 1930 tot 1961 zijn kunsten vertonen. De openingswedstrijd op 24 augustus 1924 op het nieuwe sportveld, was tegen het bekende Gelria, wat tevens ook het afscheid was van Evert Bosveld. De vereniging kreeg een lichtinstallatie zodat er in de avond getraind en geoefend kon worden wat voor die tijd echt bijzonder is. We maken een stap in de tijd en tikken het seizoen 1932/1933 aan, die begonnen wordt met twee nederlagen.

1933: Op naar de subtop en op naar de 2e klasse.
De v.v. Rheden selectie is wakker geschud en na veertien matches staat de club fier bovenaan met twee en twintig punten. De rood-wit gestreepte pakte het kampioenschap en gingen opnieuw promotiewedstrijden spelen nu tegen Eendracht en T.E.C uit Tiel. Met een doelsaldo van 14 voor en 3 tegen werden alle vier de wedstrijden gewonnen. De 2e klasse is na vier jaren en drie kampioenschappen een feit. In het eerste seizoen 1933/1934 weet de club zich fraai in de middenmoot te handhaven. De jaren erna gingen wat moeizamer maar is het niet onverdienstelijk voor deze kleine vereniging. Op initiatief van de gemeente Rheden werd er in 1933 begonnen met de aanleg van een sportveldencomplex.
Met hulp van Jo Jansen en Bill Yeats hogerop.
Bekende namen waren Dick van Hulst die voor de doelpunten zorgde en keeper Jo Jansen die met zijn fenomenale reddingen vaak de krant haalde. Onderstaande cartoon uit 1938 behoeft enige uitleg. Deze karikatuur is gemaakt naar aanleiding van een wedstrijd tussen Vitesse en Rheden. Het ging niet best met het elftal en de punten waren hard nodig. Bij de rust was een 0-4 bereikt en leek de winst in de tas. In de 2e helft speelde scheidsrechter Reyers een merkwaardige rol. Twee lichte overtredingen van Rheden werden door de arbiter zwaar bestraft met twee strafschoppen. Vervolgens werden ze allebei door doelman Jo Jansen op correcte wijze gestopt. Reyers besliste echter dat de gestopte penalty’s opnieuw genomen moesten worden. Verbijstering bij de keeper die vervolgens demonstratief tegen de doelpaal bleef staan. Het Rheden elftal was door de scheidsrechtelijke dwaling de kluts kwijt en verloor met 5-4. Gelukkig werd aan het eind van het seizoen degradatie nipt voorkomen.

Dat seizoen 1937/1938 werd er afscheid genomen van de overige broers Bosveld die veel voor de club hebben betekend. De volgende familie gelegenheid dient zich alweer aan. In de opstelling van Rheden valt de komende jaren de familienaam Liet op. Er is een Wim Liet en nog een Wim Liet, een Jannes Liet en Gerard Liet. In hoeverre zij familie zijn is onbekend maar verwarring zal er zeker zijn geweest.

Het was in de vooroorlogse jaren heel gebruikelijk om een Engelsman als trainer te contracteren. Zij waren immers de ‘uitvinders van het spel’ en brachten ook een andere mentaliteit mee. Rheden wilde weer een stap hogerop maken en haalde trainer Bill Yeats binnen die uit een speciaal trainingsfonds werd betaald. Deze oefenmeester had in de afgelopen jaren wonderen verricht bij het Heemsteedse HBC door driemaal achterelkaar kampioen te worden. Daar zagen ze hem dan ook met verdriet vertrekken. Een lichte verbetering werd vlak voor de bezetting in het tijdvak 1938/1939 waar te nemen. Achter Vitesse uit Arnhem en SCH uit Hees werd een derde plaats behaald. Dit is de hoogste positie uit de 2e klasse tot dan.
De 2e wereldoorlog: Met een noodcompetitie naar de bevrijding.
Tijdens de 2e wereldoorlog was het spelen van een reguliere competitie vrijwel onmogelijk. Vele jongemannen waren onder de wapenen of ondergedoken. In de loop van de oorlogsjaren werden mannen van alle leeftijden door de bezetter opgeroepen en verplicht tewerkgesteld in Duitsland. Spelers van Joodse afkomst werd verboden om te voetballen. De moffen verplichte de KNVB om de voetbalcompetitie door te laten gaan. Dit om het dagelijks leven zo ‘gewoon’ mogelijk te laten zijn. Begrijpelijker wijs werd de noodcompetitie ook wel nepcompetitie genoemd. Gespeeld werd er vooral binnen de eigen regio, gezien de moeilijke vervoersmogelijkheden

Ondanks dit alles waren voetbalwedstrijden populair. Velen zullen nu verbaasd zijn bij het horen van sport tijdens de bezetting. De oorlogsjaren worden vooral geassocieerd met onderdrukking, verzet, Jodenvervolging, armoede en honger. Het voetbal in Nederland werd echter tijdens de oorlog drukker bezocht dan ooit. Het bracht ontspanning en het publiek in de stadions verdubbelde. Voetbal bood afleiding bij alle oorlogsellende. Na de bevrijding in 1945 werden er door v.v. Rheden, twee belangrijke beslissingen genomen: ten eerste werden spelers die in de oorlog lid waren van de NSB geroyeerd. Tevens werden de officiële clubkleuren Rood, Wit en Blauw. Dit om de verbondenheid met de nationale driekleur te benadrukken wat een mooi teken van vaderlandsliefde is. Op voetbalmonument.nl staan spelersnamen vermeld die het slachtoffer zijn geworden het Duitse oorlogsgeweld.
N.B. In september 2019 werd in Velp (GLD), in de gemeente Rheden, in het kader van 75 jaar bevrijding het pop-up museum ‘Rheden in Oorlogstijd’ geopend. Dit museum zou over de loop van iets meer dan een half jaar de oorlogsgeschiedenis van Rheden laten zien aan de hand van drie thema’s (Market Garden, onderduiken/evacuatie en bevrijding) met een groot aantal interessante voorwerpen.
Clubicoon Ben Zweers: Midvoor pursang.

In 1948 was de voetbalkenner het er al snel over eens dat Ben Zweers, geboren op 12 april 1934, talent bezit waar de vereniging veel plezier van kan hebben. In eerste instantie speelde Ben, gezien zijn te jonge leeftijd, onder een valse naam. Het zou echter snel gaan met Ben want hij wordt, op zijn 15e na een dispensatieaanvraag bij de KNVB, overgeheveld van de aspiranten naar de senioren. Hij slaat derhalve de A-junioren over en wordt aan de selectie toegevoegd. Tussen de ervaren spelers, die wel tien jaar ouder waren, vindt Ben zijn plek. “Als ik de ballen van de flanken voor krijg hoef ik ze alleen maar tegen de touwen te laten spatten. Je moest ook weleens onverschrokken zijn om een natte zware bal op je kop te nemen.” aldus Ben in een latere interview . Zijn specialiteit was om in de lucht zijn lichaam te draaien zodat hij tegendraads kon inkoppen.
Midvoor Ben Zweers blijft zijn voetbalvereniging trouw tot de zomer van 1959. Toen maakte hij de overstap naar de eredivisieclub USV Elinkwijk. Voor de grootste transfersom uit de clubgeschiedenis speelde Zweers er twee seizoenen en maakte in 62 wedstrijden 26 goals. Het was in de periode met Frank en Humphrey Mijnals. Deze Surinamers waren bekend als het “klavertje vijf”. Behalve de broers Mijnals waren dat Michel Kruin, Erwin Sparendam en Charly Marbach.
Door een akkefietje kwam Ben in opspraak. In de wedstrijd tegen HVC uit Amersfoort zou hij een tegenstander een dreun hebben gegeven. Zweers ontkende en ook zijn tegenstander wist van niets. Toch werd de straf in eerste instantie gehandhaafd. Supporters gingen garant staan voor de premie-derving wat weer leidde tot een nieuwe aanklacht. Uiteindelijk werd de zaak geseponeerd. Na degradatie van USV Elinkwijk besloot de rechtsbinnen in de eredivisie te blijven en verkaste hij naar Sportclub Enschede. In unieke beelden van de streekderby Heracles-SC Enschede met witte shirts op 21 oktober 1962. We zien een flits van Ben als hij in de eerste helft wel de paal raakt maar niet scoort. We zien zijn teamgenoot en fenomeen de Duitse international Helmut Rahn scoren. De wedstrijd onder leiding van arbiter Piet Roomer eindigt in een 3-2 overwinning voor de thuisclub.

Bij SC Enschede speelde Ben in één seizoen 25 wedstrijden en maakte er tien doelpunten. In 1963 stapte hij voor twee seizoenen over naar N.E.C en kwam als opvolger van publiekslieveling Hans Verhagen, die in zijn enige seizoen bij N.E.C. 29 keer doel trof. Zweers kwam met 26 goals in de buurt van dit aantal. Bovendien scoorde hij twee van de drie Nijmeegse goals in de met 1-3 de gewonnen promotiewedstrijd tegen Alkmaar ’54. N.E.C. promoveerde daardoor naar de 1e divisie in het voorjaar van 1964. In dat seizoen boekte N.E.C. de grootste competitie-overwinning uit de clubhistorie door met 9-1 te winnen van NOAD. De slimme Zweers maakte vijf van de Nijmeegse treffers. In 1965 ging Zweers voetballen bij De Graafschap in de tweede divisie en liet zich hier niet onbetuigd. In een wedstrijd tegen RBC Roosendaal maar bij een achterstand van 1-0 sloeg hij een tegenstander knock-out dit nadat zijn gelijkmaker was afgekeurd wegens buitenspel. Ondanks dat het publiek “10, 10, 10” scandeerde (zijn rugnummer), werd zijn actie niet opgemerkt door de scheidsrechter. In het laatste seizoen voor Zweers, promoveerde de club uit Doetinchem naar de eerste divisie dankzij een 2-0 zege op FC Hilversum. De tweede plek op de ranglijst is veilig gesteld en daarmee de eerste promotie in de historie. Zweers beëindigd zijn profvoetbalcarrière bij Vitesse en werd vervolgens trainer bij RKHVV en V.V. Rheden. De cirkel is daarmee rond.
Wisselende prestaties voor de Rhedense formatie.

Onder leiding van de Engelsman en ex doelman Jo Jansen werd het seizoen 1946/1947 succesrijk. In de competitie viert Rheden het kampioenschap met nipt verschil op v.v. SCH uit Nijmegen, maar promotie zit er opnieuw niet in. Een jaar later zakt de selectie ver weg maar degradatie kon worden voorkomen. De regionale 2e klasse blijft de eerste tien jaar na de oorlog het hoogst haalbare.

Betaaldvoetbal avontuur in Rheden.

In 1954 zal de kleine Gelderse dorpsclub het besluit nemen om de stap naar het prof-milieu te maken. De gedachte dat de club leeg gekocht zou worden als het bij de amateurs zou zijn gebleven was meer dan waarschijnlijk. Vele spelers waren inmiddels benaderd maar hebben hun erewoord gegeven. Er moet echter ook aan een aantal KNVB voorwaarden worden voldaan. Zoals een borgsom van vijftig duizend gulden voor een prof- licentie. Met het uitschrijven van een obligatielening werd dit bedrag opgehaald. Ook was het bestuur al enige tijd bezig met het versterken van de selectie met spelers uit de regio. Ook moest de sport accommodatie onder de loep genomen worden want die waren aan een opknapbeurt toe. Het veld naast de fabriekshallen, beschikt daarmee wel over een unieke uitstraling maar veel voorzieningen zijn er niet. Toch kan met een aangepaste overdekte tribune voor 500 toeschouwers en 8.000 staanplaatsen rondom het veld, meer publiek worden opgevangen dan het inwoners heeft.

1954: Conservatief beleid versus moderne voetbalvisie.

De invoering van het betaald voetbal ging gepaard met de nodige rumoer. Er was door de Limburgse ondernemer Gied Joosten een nieuwe bond opgericht, de Nederlandse Beroeps Voetbalbond, die betaald voetbal introduceerde in Nederland. De nieuwe bond wist met tien nieuw opgerichte clubs de eerste profcompetitie in 1954 te starten. De competitie, de clubs en spelers werden geboycot door de KNVB. Ook het gebruik van bestaande accommodaties werd onmogelijk gemaakt. Door de KNVB werden fikse straffen uitgedeeld met royement als gevolg. Toch word al snel , onder druk van de publieke opinie, een overeenkomst getekend. De ‘wilde’ bond droeg haar initiatief over onder de KNVB paraplu werd in seizoen 1955/1956 gestart met de eerste officiële betaald voetbalcompetitie.
Een vergrootglas op v.v. Rheden.
De landelijke pers was druk bezig met speculeren over wie de favoriet en wie de outsider zal zijn. Zo werd er respectvol geschreven over het Gelderse Rheden met zijn 6000 inwoners en dan ook nog een semiprofclub. Men verwacht dat vooral de hechte eenheid en toewijding een sterk wapen zal zijn. Dat clubliefde voor sterspelers als Ben Zweers en Ap Bosveld sterker is dan de portemonnee is voor veel journalisten al een bijzondere aanwijzing. De KNVB besluit om het totale aantal voetbalverenigingen willekeurig over vier gelijkwaardige klassen te verdelen.

1955: Het semi-profavontuur kan beginnen.
Het competitie seizoen 1955/1956 gaat van start en de eerste wedstrijden, van Rheden in de 1e klasse B, zijn hoopvol. Uit werd er met 1-2 gewonnen bij De Valk uit Valkenswaard en thuis eveneens met 4-0 van Fortuna uit Vlaardingen met een sterke Dirk Bosveld die voor een hattrick zorgt. Op 30 oktober is er de uitwedstrijd tegen Leeuwarden. Al snel kijken de Rood-Witten tegen een 3-0 achterstand aan, maar wordt de rug gerecht en bij rust is er met de 4-2 een aansluitingstreffer. Het team ruikt kansen en komt ontketend uit de kleedkamer. Er volgt een serie aanvalsgolven waaruit door Ben Zweers 4-3 en Hans Kool met zijn tweede doelpunt de uiteindelijke 4-4 gescoord. Het zelfbewuste elftal pakt op 4 december alvast een Sinterklaas cadeau uit. Thuis is Wageningen met 2-1 een mooie surprise terwijl er voor het eerst met rugnummers word gespeeld.

De rugnummers kwamen er niet voor de sier. Het was voor de buitenstaander niet mogelijk om de broers Henk, Dirk en Ap Bosveld uit elkaar te houden. Vlak voor de kerstdagen wordt er een bezoek gebracht aan De Baronie uit Breda met een ontketend Bosveld trio. Zij snijden door de Baronie defensie maar staan paal en lat voor alsnog in de weg. Tegen de verhouding maar effectief maken de Baronnen 1-0 en Piet van Mourik met een harde schuiver 1-1. Zoals vaker komt er weer het moment van Ben Zweers die de van de paal terugkaatsende boogbal in de lucht weet te toucheren. Een 1-2 winst voor Rheden.


De competitie verloopt zeer naar wens en op 10 juni 1956 wacht in het Olympisch stadion het treffen tegen Blauw-Wit. Het zou een cruciaal duel worden met de kans op promotie naar de hoogste klasse de eerste divisie. Rheden moet bij de eerste vijf in de poule blijven om daarvoor in aanmerking te komen. In de wedstrijd, bijgewoond door tienduizend Amsterdammers en vijfhonderd fanatiek meelevende Rhedenaren weerden de spelers zich voortreffelijk. Keeper Henk Brouwer stopt een strafschop en Berend Klein Gotink weet één maal een schot op de doellijn te keren. Dan is er weer het momentje Ben Zweers met een kopbal en neemt Rheden brutaal de leiding. De supporters mochten even blijven dromen maar de winst is voor de Zebra’s. Zij combineren ineens veel beter en tijdens een lange blessure behandeling buiten de lijn. van Henk Zinnemers, komen de Amsterdammers door twee kopballen van Frederiks op een verdiende overwinning.
Een seizoen van ‘bijna’ hoogtepunten.
Rheden werd voor het seizoen 1956/1957 ingedeeld in de 2e divisie A. Deze klasse bevatte ploegen uit het noorden en oosten van Nederland, er speelden vier ploegen uit de provincie Groningen, twee uit Friesland, één uit Drenthe, zeven uit Overijssel en één uit Gelderland.

Rheden maakte een vliegende start zo ook debutant Joop Donderwinkel. Het is in deze openingswedstrijd tegen Zwolsche Boys waarin Joop (D-Day) Donderwinkel met een hattrick zijn visite kaartje afgaf. Naast de reguliere wedstrijden werd er ook om de KNVB beker gespeeld. Na loting werd er met een uitwedstrijd tegen WVC uit Winterswijk gestart. Onderschatting van de amateurs lag op de loer. Bij de rust staat Rheden op een 4-0 achterstand. Het moet in de kleedkamer gedonderd hebben, want na de theepauze, werd de achterstand omgezet in een 4-5 winst. In de volgende bekerserie werd de eeuwige streekrivaal Vitesse uit Arnhem . Een lange karavaan fietsers vertrekt naar Monnikenhuizen. Het zou de dag worden van Ben Zweers. Hij liet met een hattrick de Arnhemmers kansloos en de 3e beker ronde werd bereikt. Ook de volgende opponent t.w. het Brabantse NOAD werd getackeld. Op naar de 8e finale thuis tegen de eredivisieclub ADO met internationals als Mick Clavan, Theo Timmermans en Carol Schuurman. Tot tweemaal neemt Rheden de leiding door Donderwinkel en Ap Bosveld en met nog een kwartier te spelen hangt een surprise in de lucht. ADO echter zet een tandje bij en weet met 2-4 de halve finale te bereiken.

Mede door deze wedstrijd haalt Rheden opnieuw de landelijke pers. Zij schrijven met bewondering over semiprofs uit het kleine plaatsje onder aan de Posbank. Vol verbazing ziet de journalist een elftal van louter eigen kweek met een accommodatie waar geen overdekte tribune is en bij winst maar 25 gulden wordt betaald. Ook in de competitie gaat de club onverdroten voort en draait bovenin mee en strijd tot het laatst om de titel met V.V. Leeuwarden. De kers op de taart zal niet geconsumeerd worden want de Friezen met in hun midden de rossige Oeki Hoekema behalen de titel met vier punten voorsprong.

Van een vlotte start naar een stroef einde.
Het seizoen 1957/1958 is wisselvallig, met grote overwinningen maar ook met fikse nederlagen. De eerste vijf wedstrijden worden allen gewonnen maar dan gaat het mis. Thuis tegen Enschedese Boys een 0-5 verlies en uit bij Go-Ahead een 4-0 nederlaag. Winst op NEC thuis 3-0 en Tubantia thuis ook winst 5-0 geeft de aanhang weer hoop. Het lijkt er echter op of alle energie naar de bekercompetitie gaat. Via winst op twee amateurclubs wordt ook 1e divisie vereniging HVC uit Amersfoort 2-1 en het Groningse Velocitas 4-0 opzij gezet.

De kwartfinale loting wordt een unieke affiche: S.C.Feijenoord– v.v. Rheden in de Kuip en een hoogtepunt voor de club en de spelers. De loting wees een thuisvoordeel voor Rheden maar Feijenoord nodigt de club uit om naar Rotterdam te komen met als voordeel dat de recette zou worden gedeeld. In gedachte de zestigduizend supporters was de beslissing snel gemaakt. De ongelukkig gekozen midweekse dag zorgt ervoor dat er uiteindelijk maar tweeduizend liefhebbers op de tribune zitten. Donderdag 12 juni 1958 werd geen historische datum want Feijenoord rolde Rheden met 7-2 op met doelpunten van internationals Kees Rijvers 1x, Cor van der Gijp 3x en Henk Schouten 3x. In de reguliere competitie eindigt Rheden achter kampioen Heracles, Enschedese Boys en Go-Ahead maar voor NEC, op een mooie vierde plaats.
Een verwachtingsvol seizoen met een teleurstellend resultaat
In het seizoen 1958/1959 in de 2e divisie B kwamen met uitzondering van kampioen en promovendus Heracles dezelfde ploegen uit als in het voorgaande seizoen. Met de mooie vierde plaats in het voorgaande seizoen in gedachte was de verwachting dat Rheden weer een degelijke rol zou spelen. Hoe anders zou het lopen want van meet af aan werden er punten verspeeld. Het had er alle schijn van dat de energie uit de selectie was. Van de zes en twintig wedstrijden werden er zes gewonnen, negen gelijk gespeeld en elf verloren. Met een schamel aantal van 21 punten kon degradatie maar nipt worden ontlopen. De vraag: “Is v.v. Rheden in staat, om met vrijwel alleen eigen kweek, het tij te keren” werd actueel. Na dit seizoen werd Ben Zweers door Elinkwijk benaderd en besloot om naar Utrecht te verhuizen. De goaltjesdief was zeer geliefd. Ook v.v. Leeuwarden en HFC Haarlem hadden interesse maar Elinkwijk was bereid om 15 duizend gulden naar de club over te maken en Rheden accepteerde het aanbod. In die tijd was dit een topbedrag en daarnaast wilde het bestuur niet dwarsliggen. De populaire Ben Zweers had veel betekend voor de club en hem werd een volgende stap in zijn carrière zeer gegund.
1960: Het laatste jaar in het betaald voetbal.
In de ogen van de criticasters en liefhebbers zijn er teveel verenigingen in het betaald voetbal die amper het hoofd boven water kunnen houden. Er zijn teveel clubs en relatief te weinig toeschouwers om de financiële boekhouding sluitend te krijgen. Sponsering is een veel gebruikt middel om de kosten op te vangen maar ook zij willen waar voor hun geld. Gemeentelijke subsidie is vaak een welkome maar een druppel op de gloeiende plaat. De KNVB buigt zich over dit probleem en probeert met het aanscherpen van de degradatie regels, grip op het probleem te krijgen. Hoopvol begint Rheden aan het seizoen 1959/1960. De plaats van pinchhitter Ben Zweers wordt ingenomen door Fijko Aalders een speler van Worth-Rheden. Er rust een mooie maar zware taak op zijn schouders. Aanvankelijk waren er mooie wedstrijden op het Thomassen sportpark zoals de 6-1 winst op PEC Zwolle als ook winst op de uiteindelijke top drie zoals Be Quick, Enschedese Boys en Heerenveen. Maar in uitduels zijn de behaalde punten aan de magere kant. Dit betekend dat degradatie dichter en sluipenderwijs komt. V.V. Rheden eindigt echter op de derde plaats van onderen en moet om degradatie af te wenden een nacompetitie spelen met zeven andere kandidaten.

De KNVB heeft de degradatie regels voor dit seizoen zo aangepast dat er maar liefst acht clubs moeten strijden om vier plaatsen voor het behoud van een betaaldvoetbal licentie. De vier teams die de dans weten te ontspringen zijn Zwartemeer, UVS, Zwolsche Boys en de Baronie. De andere vier die teruggezet worden naar de amateurs zijn Xerxes, Velocitas, ONA en Rheden.
Eén jaar na de terugkeer naar de amateurs in 1960 verlaat v.v. Rheden het Thomassenterrein en gaat het spelen aan de IJsselsingel.


Op deze locatie beleeft Rheden grote successen als topamateurclub. Op 1 juli 2016 gaat de club een samenwerking aan met Worth Rheden. De nieuwe fusievereniging krijgt de naam SC Rheden. Bron: v.v. Rheden ‘100 jaar geschiedenis’ auteur Dick Bosveld jr.