SVV Schiedam

Sportieve jongens uit een arbeiderswijk

In het voorjaar op 8 mei 1904 werd er door een groepje jongemannen: Jan Post, Toon en Adriaan Hoorman, Nico in ’t Hol en Jan Vlug uit Schiedam, de voetbalclub Excelsior opgericht. Deze sportieve gasten waren afkomstig uit de arbeiderswijk ‘De Gorzen’. De club staat symbool voor het volkse voetbal dat zich overal rond 1900 in Nederland ontplooide.

Excelsior 1904: Staand: L. de Jong, H. Schraa, J. Osephius, J, v/d Berg, J. Post en H.J. Rensman. Zittend: J, Bras, N. in ’t Hol, Adrie Hoorman, J. Könemann en Theo Hoorman.

De naam Excelsior werd al elders gebruikt en in 1906 veranderd in Voorwaarts toen men bij de regionale bond ging voetballen. Pas in 1909 werd de huidige naam, na aansluiting bij de Nationale Voetbalbond, ‘de Schiedamse Voetbal en Athletiek vereniging’ afgekort debuteerde S.V.V. in de derde klasse West A . Was S.V.V. de voetbalclub voor de arbeiders, de plaatselijk Hermes DVS was die van ‘gegoeden’ de middenklasse. Wie in de wijk Gorzen woonde en toch bij Hermes-DVS voetbalde die had het hoog in de bol, zo was daar de mening.

Bekersuccessen

Buiten de reguliere competitie was er de voorloper van het latere KNVB bekertoernooi, de Holdert beker. In het seizoen 1910/1911 wist S.V.V. de derde ronde te bereiken. Tegenstander SC Enschede kreeg een reglementaire 5-0 voor het niet op komen dagen. Streekgenoot D.F.C. uit Dordrecht werd daarna met 5-1 verslagen. Maar op bezoek bij Willem II werd een kansloze 7-0 nederlaag geleden. In 1913/1914 slaagt SVV opnieuw de derde ronde te halen, maar struikelt over de latere bekerwinnaar DFC, en dat mag een schrale troost zijn.

Voetbal tijdens de 1e wereldoorlog.

In de 1e wereldoorlog wordt de competitie aangepast. Hoewel Nederland neutraal is vangen de grensprovincies vele honderdduizenden vluchtelingen uit België op. Het is daardoor een onrustige tijd. In het seizoen 1914-1915 werden vele jonge mannen opgeroepen voor militaire dienst aan de grens. Er moest een noodcompetitie worden gestart. De elftallen zijn danig verzwakt, want verlof om te mogen spelen, werd er tijdens de mobilisatie nauwelijks gegeven. 

1921 SVV : J. Könemann , H. Wijsbroek, J. Maltha, Wufling, J. Bosman, I. Rijkuiter, Brida, A. Osterholt, H. van der Heijden, G. van der Most, S. Horst en grensrechter C. Maltha. Poseersessie vooraf aan Stormvogels – SVV.

Op 1 juni 1916 om 14.30 uur vindt de opening van het nieuwe sportterrein Volkspark door burgemeester Honnerlage Grete plaats waarbij (ook) de gemeenteraadsleden met hun dames zijn uitgenodigd. Tevens is een bezoek aan het nieuwe sportterrein van voetbalclub SVV mogelijk mits men in het bezit is van een toegangskaart.

Na degradatie van SVV in 1917/1918 heeft de NVB de afdelingen heringedeeld. Er komt een overgangsklasse tussen 1e en de 2e klasse waar SVV voor het seizoen 1918/1919 uitkomt. De NVB noemt deze extra divisie, 1e klasse B maar werd in de volksmond ook wel de Margarine klasse genoemd. SVV zou het niet redden in deze margarineklasse en daalt af naar de 2e klasse.

23 juni 1923: Rotterdamsch nieuwsblad. Het SVV bestuur doet zijn beklag bij de NVB over het competitieverloop.

Opnieuw een lang seizoen met een strohalm.

Aan het einde van het seizoen 1922/1923 komt SVV terug vanuit de 2e klasse. Het seizoen 1923/1924 staat in het teken van handhaving maar de laatste plaats komt steeds dichterbij. De degradatiestrijd wordt op de laatste speeldag beslist als ZFC , dat vrijwel het hele seizoen onderaan staat, op de laatste speeldag verrassend nog over SVV heen wipt. De Zaandammers winnen bij Ajax, terwijl SVV met 2-1 onderuit gaat op bezoek bij HFC Haarlem.

Er is echter een strohalm want in een promotie/degradatie competitie met de 2e klasser FC Hilversum en EDO zal uiteindelijk de beslissing vallen. SVV-Hilversum wordt in een saaie wedstrijd 0-0. EDO-SVV wordt 2-0, in een opnieuw povere vertoning waarin het heilige vuur bij SVV ontbreekt. In de terugronde werd het remise bij Hilversum-SVV 1-1 en thuis winst bij SVV- EDO 1-0. Een resultaat met perspectief maar EDO veegt Hilversum van het gras. Voor de Schiedammers is het daardoor na één seizoen een kort avontuur in de eerste klasse. Pas in de jaren veertig keert de arbeidersclub weer terug op het hoogste niveau.

Afbeelding bewerken

Wel kampioen maar geen promotie

SVV wordt in 1938/1939 kampioen in de 2e klasse en dat geeft recht op een nacompetitie nu met UVV en DFC. Op 30 april 1939 speelt de club eerst thuis tegen UVV uit Utrecht. Het is een wedstrijd tussen twee verschillende speelstijlen. SVV is het meest in de aanval maar ondanks de vele corners bleef het lang gelijk tot vier minuten voor rust. Toen liet doelman F. Pino de bal los na een schot van Bockhove en v Diggelen bekwaam 1-0 scoorde. Na de rust counterde UVV al na drie minuten succesvolle met een doelpunt van G. Pino 1-1. SVV had het moeilijk ondanks het vele balbezit want de tegenaanval bleef gevaarlijk. Tegen de spelverhouding in wist UVV uit een vrije schop van Freyée een definitieve voorsprong te nemen 1-2. Het spel werd over en weer ruwer en harder maar de score bleef onveranderd. Ook de tweede wedstrijd werd verloren, nu uit in Dordrecht tegen DFC 3-2. Het uitzicht op promotie is nu bijna buiten beeld. De return op de 1e pinksterdag is een week later en SVV krijgt van DFC voetballes. Met 0-4 wordt de terugkeer naar de 1e klasse wreed getackeld.

1939/1940 Kampioenselftal. Staande: Trainer C.A. v Dijke, A van Diggelen, J. Versteeg, J. Poulus, R. Romijn, G. Bockhove, C. Poulus, P. Romijn. Zittend: H. Bokhorst, J. Krieg, J. Feelders, A de Bruin en A. v/d Ende.

SVV in aanloop naar de 2e wereldoorlog.

Op zondag 3 september 1939 verklaarden de Engelsen en Fransen de oorlog aan Duitsland. Zoals elk jaar in Rotterdam werd er rond september het toernooi om de Zilveren Bal gespeeld als voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen. Op het terrein van Sparta streden de deelnemende ploegen om de trofee, die in die tijd hoog stond aangeschreven. De voetballers hoorden het van die 3e september om 12.30 uur tijdens de wedstrijd DFC-SVV einduitslag 1-2. Dat de wedstrijden om de Zilveren Bal door konden gaan, was geen vanzelfsprekend. In het Bataviaasch Nieuwsblad stond dat in vrijwel geheel Europa de sport was stilgelegd. Het Zilveren Bal-toernooi was, hoe vreemd, internationaal een uitzondering . De deelnemende ploegen misten veel vaste spelers, want vanwege de mobilisatie waren er nogal wat onder de wapenen geroepen.

Eindhovensche courant van 28 juni 1940:

Op 28 juni 1940 is even na middernacht plotseling een bom ontploft op het hoofdterrein van SVV aan de Havendijk, die daar in de vroege morgen door een Engelse vlieger was gedeponeerd en die in tegenstelling tot enige andere bommen niet was geëxplodeerd. “Aan het vreedzame en voor geen ander doel dan voor de beoefening van de sport gebruikte voetbalterrein is grote schade aangebracht”.

Noodcompetitie tijdens de 2e wereldoorlog.

De dreigende oorlog maakte het voor de KNVB lastig om het seizoen 1939/40 wel of geen doorgang te laten geven. De KNVB besloot in eerste instantie de competitie normaal te laten verlopen. Maar enkele dagen voor het begin in september 1939 volgde in Nederland wederom een mobilisatie. Dit gebeurde na de inval van Duitsland in Polen. Hierop besloot de KNVB om toch over te gaan op het spelen van noodcompetities. Mobilisatiebeelden uit het Nederlands instituut voor militaire Historie. Langzaam maar zeker werd de Duitse greep op de samenleving duidelijk zo werd het voor onze Joodse medeburgers onmogelijk om een sportveld te betreden.

Vanaf het seizoen 1940/1941 werden er weer normale competities gespeeld. Daarbij wel vermeld dat de KNVB de enige voetbalbond in Nederland moest zijn en dat clubs van andere voetbalbonden zich moesten aansluiten bij de KNVB. Dit onder druk van de bezetter die ook het sportleven als ‘normaal’ wilde laten zijn. In het seizoen 1944/45 werd bij sommige clubs in het zuiden van Nederland na de bevrijding weer gevoetbald in vaak kleine noodcompetities. In grote delen van Nederland was de oorlog echter nog in gang en bestond er in het bevrijde gebied onzekerheid over de veiligheid. Door schaarste aan materiaal zoals kleding, ballen en sportvelden kon er niet altijd gevoetbald worden. Maar dit alles staat in grote tegenstelling tot de vele slachtoffers onder de Duitse waanzin.  Op Voetbalmonument zijn de clubleden terug te vinden die daarbij het leven lieten.

Het voetbal rolt weer over de velden.

In het seizoen 1946/1947 weet SVV zich weer met goede prestaties te presenteren. Het is zondag 25 mei 1947 en de Schiedammers spelen zich met een fraaie overwinning op het Vlaardingse Fortuna, met 2-0 en worden kampioen van de tweede klasse B. De doelpunten worden gemaakt door Jan Schrumpf en Arie van Lith. In Muci Sacrum vindt de huldiging plaats en ’s avonds is er feest. SVV moet nu in een drieluik spelen tegen het Rotterdamse Excelsior en VUC uit Den Haag om te kunnen promoveren naar de 1e klasse. Het onderstaande krantencommentaar is helder en ontnuchterend.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is image-13.png
14 juli 1947: De Nieuwe Vlaardingsche courant.

Zicht op de vooruitgang.

Aan de oostkant van het Volkspark waren vanaf het begin van de twintigste eeuw de sportvelden. Het is een fantastisch gezicht zoals de voetbalvelden erbij liggen met een kruiser in de haven op de achtergrond! Op onderstaande foto een sfeervol beeld uit de wedstrijd SVV-VUC ( promotie-degradatiecompetitie 1947). Het is een stormachtige voorjaarsavond aan de Havendijk.

Een wedstrijdkaartje kostte voor volwassenen een kwartje en voor kinderen tien cent. Veel bezoekers kwamen echter ook gratis naar binnen. Wie goed oplette wist dat er elders een gat in het hek achter de bosjes zat, waar je als kind eenvoudig doorheen kon kruipen. In 1964 speelt SVV de laatste wedstrijd op het voetbalterrein aan de Havendijk want de vereniging gaat verhuizen naar het nieuwe sportpark Harga geheten.

Opnieuw kampioen met kans op promotie.

Op 2 februari 1948 wordt SVV voor de vierde keer kampioen in de 2e klasse van de KNVB na een overwinning van 4-1 op Overmaas. De doelpunten kwamen van Köneman 1x, Schrumpf 1x en Van Lith 2x. Uit 17 wedstrijden werden 31 punten behaald met een doelsaldo van 48 voor en 15 tegen.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is image-14-1024x113.png

Zeven minuten voor het einde …..

Er was de hoop op een beter resultaat dan de afgelopen jaren in de nacompetitie maar ook de twijfels. De geschiedenis heeft geleerd bescheiden te blijven want na vier kampioenschappen was er ook vier keer verlies in de promotiepoule. Inmiddels zijn de vier kandidaten uit afdeling Noord en Zuid en West 1 en 2 bekend. Het is Zwartemeer uit Klazienaveen, DOSKO uit Bergen op Zoom en Emma uit Dordrecht.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is image-15.png

Tegen Emma uit werd in mei de laatste poulewedstrijd gespeeld. Voor twintig duizend toeschouwers in Dordrecht was het krachtverschil nihil. Een iets sterker SVV in de eerste helft met na de rust Emma die meer energie in de strijd gooide. Toch waren het de Schiedammers die voor rust op voorsprong kwamen. Na een combinatie met Arie v. Lith was het Jan Schrumpf met de 0-1 maar na een half uur werd het 1-1 door Janus v/d Gijp. Na de pauze drong Emma erg aan maar was het aan de andere kant Jan Schrumpf met een hard schot op de uitstekende doelman Scholten waarna de terugspringende bal door wie anders dan Henk Könemann wordt ingetikt.

Het hoogtepunt in de clubhistorie.

In het seizoen 1948/1949 werden op 4 juni een enorm legioen in De Kuip gepropt voor de beslissende wedstrijd tussen SVV en Heerenveen, met als inzet het kampioenschap van Nederland. Nog niet eerder zaten 64. 364 toeschouwers op de tribunes, niet bij Oranje en niet bij een Europacupfinale. Het stadion was binnen een paar dagen uitverkocht, maar door een fout was de voetbalbond vergeten kaarten naar Heerenveen te sturen. Dat probleem werd opgelost door noodtribunes te bouwen, zodat er ruimte werd gecreëerd en het aantal bezoekers op zo een totaal kwam.

Zaterdag 4 juni 1949. De Kuip. SVV-Heerenveen 3-1. Staand: Flip van Kan, Frans Steenbergen, Henk Opschoor, Jan van Schijndel, André Corveleyn en Joop van Meerwijk. Zittend: Jan Schrumpf, Arie de Bruijn, Henk Könemann , Rinus Gosens en Arie van Lith.

Heerenveen blijkt die dag niet opgewassen te zijn tegen de snelle positiewisselingen van de Schiedammers. Doelpunten van linksbinnen Rinus Gosens en middenvoor Henk Könemann voor SVV en Marten Brandsma voor Heerenveen zorgden voor een 3-1 eindstand. Heel Schiedam vierde feest. In open rijtuigen reed men de spelers door de stad. In de Gorzen kregen zij bakken met serpentines te verwerken. Daarna volgden nog een feest in Musis Sacrum en een huldiging door het gemeentebestuur in het Passagetheater. Rijwielhandelaar J. Soomers uit de Groenelaan was goed voor een reclamestunt en schonk alle selectiespelers een nieuwe fiets. SVV werd kampioen van Nederland, met louter jongens uit de Schiedamse volkswijk De Gorzen. In een debuutjaar in de 1e klasse direct landskampioen worden dat had nog geen enkele club gedaan. Terug in de voetbalhistorie blijkt dat Ajax deze unieke prestatie reeds in de periode 1917/1918 had behaald.

Het Vrije Volk, de arbeiderskrant van het eerste uur, blikte in haar commentaar terug op de ooit oplaaiende klassenstrijd waaruit SVV geboren is. In een begintijd waar SVV sport sterk heeft gepropageerd onder de arbeiders en ze bewust heeft gemaakt zich los te maken van het proletariaat. Deze strijdkreet is ook te horen in de Internationale.

Bron: Voetbal International. SVV triomfeerde en na het behalen van het landskampioenschap klonk het Hand in Hand Kameraden. Ja, dat leest u goed. Dit lied klonk al bij wedstrijden van SVV voordat dit werd geadopteerd door supporters van Feyenoord. Al houden SVV’ers van de oude stempel het op diefstal. Het jubileumboek van SVV verkiest een middenweg, vilein wijzend op de festiviteiten na de titel van 1949: ‘Kennelijk is de echo van dat beroemde lied in De Kuip nooit verstomd.’

Hand in Hand als Kameraden
Hand in Hand, komt allen mee,
Nu Geen Woorden, maar Daden
Leve SVV!

Wellicht werkt een beloning van een nieuwe fiets nu op de lachspieren, maar destijds was het een geweldig gebaar. Beelden van de wedstrijd, zonder geluid, komen uit het Heerenveenmuseum.nl. De hongerige Schiedammers wisten dat jaar nog een andere nationale prijs te veroveren. Ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de Afdeling Nijmegen van de KNVB werd op 25 juni nog een duel gespeeld. Die tussen landskampioen SVV en  bekerwinnaar Quick uit Nijmegen. In het Goffertstadion werd de eerste Nederlandse Supercup door een 2-0 zege ook in de Schiedamse prijzenkast gezet door goals van Jan Schrumpf en opnieuw Henk Könemann. Pas in 1991 kreeg de Supercup een vervolg.

Handarbeiders met voetbalbenen.

De voetballers van SVV waren semiprofs, jongens met een rood-groen-wit hart en klassieke beroepen als bankwerker, dakdekker, metaaldraaier, kraanmachinist, koperslager en automonteur. Dat was ook niet verwonderlijk, want de scheepsindustrie met twee gigantische scheepswerven Gusto en Wilton Feyenoord zorgden voor veel werk. Alleen spil Jan van Schijndel liep altijd in een kostuum als ambtenaar bij de gemeente Schiedam.

Een platform voor de offshore-industrie in aanbouw op de Gusto scheepswerf, met de Heilig Hartkerk op de voorgrond in Oostelijk-Schiedam.

Clubicoon Jan van Schijndel: Meervoudig international.

Jan ontzwachtelt zijn benen.

Middenvelder Jan van Schijndel is geboren te Schiedam op 4 maart 1927. Hij doorliep de Mulo in en werkte 42 jaar bij de gemeente Schiedam, waar hij uiteindelijk directeur werd van het woningbedrijf. In de jeugd begon Jan in 1939 met voetballen bij SVV. Bij deze club brak hij na de oorlog door in het eerste elftal. In 1948 promoveerde hij naar de 1e klasse. Met SVV werd hij Nederlands kampioen en winnaar van de Super Cup. Jan was een herkenbare voetballer en speelde op het middenveld, soms als aanvallende spil. Hij had rood haar en altijd hing bij hem een zakdoek tussen het shirt en de broek. Met die zakdoek wiste hij regelmatig het zweet van het gezicht. Van Schijndel was een energieke harde werker, gespecialiseerd in het afpakken van ballen. Hij had uitschuifbare benen en moest het niet van zijn techniek hebben. Hij bleef tot 1960 actief bij SVV en maakte in de jaren vijftig de overstap naar het betaaldvoetbal.

Jan van Schijndel zei ooit over die periode “SVV was een onvervalste volksclub. De supporters kwamen ons doordeweeks op straat tegen en tijdens de thuiswedstrijden stonden de buurtbewoners langs de lijn. Ik ben nooit benaderd door andere clubs, dat gebeurde in die tijd eigenlijk niet. Het was geen probleem, want ik had mijn werk en het voetbal, en dat kon ik heerlijk combineren”.

In 1949 werd Van Schijndel voor de eerste keer uitgekozen voor het Nederlands voetbalelftal. Hij debuteerde op 13 maart 1949 tegen België. Jan speelde tot april 1955 in totaal zeventien interlands, waarin hij één doelpunt maakte. De laatste drie wedstrijden was hij aanvoerder van Oranje. Hij nam deel aan de Olympische Zomerspelen van 1952. Daarna kwam hij in 1956 nog één keer uit voor het Nederlands amateurvoetbalelftal tegen Italië, met een 1-0 winst. Jan van Schijndel overleed in Schiedam op 28 februari 2011 op 83 jarige leeftijd. Andere SVV Internationals waren Jan Poulus 1 x 1940, Frans Steenbergen 2 x in 1949, Jan Schrumpf in 1950 en Peet Geel in 1955.

13 maart 1949 Olympisch Stadion. Nederland-België 3-3. Staand : Abe Lenstra, Steenbergen, Jan van Schijndel, doelman Piet Kraak,  Schijvenaar (captain),  Möring, en Stoffelen. Zittend: Faas Wilkes, Brandes, Kees Rijvers, Mick Clavan.

Clubicoon Henk Könemann: Goed voor 500 wedstrijden

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Voetbal_in_de_mist.jpg

Hendrik Willem Könemann werd geboren in Schiedam op 24 januari  1924. De middenvoor kwam in de jaren veertig en vijftig uit voor SVV. Zijn bijnaam was De Kuun en hij was een makkelijk scorende aanvaller. Hij scoorde onder andere de winnende treffer in de kampioenswedstrijd in de 2e klasse in 1948 tegen SC Emma. Een jaar later schoot hij SVV met twee treffers naar het enige landskampioenschap van de club. Op 28 november 1954 maakte Könemann in een wedstrijd tegen DWS het eerste officiële doelpunt van SVV als betaald voetbalclub. Könemann nam in 1960 afscheid, maar keerde in 1962 nog kort terug toen zijn club uit de 1e divisie dreigde te degraderen. De op dat moment 38-jarige speler kon de degradatie niet afwenden. Henk die naast het voetbal metaalbewerker was, had verschillende keren de mogelijkheid om bij een andere club een lucratief contract te tekenen, maar bleef zijn hele loopbaan bij SVV. Hij kwam ruim 500 keer uit voor deze ploeg. Henk Könemann overleed te Maassluis op 12 maart 2008 en werd 84 jaar.

Na 50 jaar nu semiprofvoetbal.

SVV maakte in het seizoen 1954/1955 de overstap naar het betaaldvoetbal. Zo ontving Flip van Kan met ingang van 21 oktober 1954 een premie van twintig gulden per gespeelde wedstrijd en van tien gulden per bezochte training.

SVV 1e divisie. Seizoen 1958-1959. Staand: Henk Tap, Piet Romeijn, Steef Clarijs, Arend van Kampen, Jan van Schijndel en Herman Wink. Knielend : Henk Könemann, Gerrit van Pelt, Corrie Corbeau, Gerard Slavenburg en Joop Lupker. Esso serie.

Na de invoering van het profvoetbal speelde SVV, tot aan de begin zestiger jaren, vooral in de 1e divisie. De resultaten waren bemoedigend en voldoende om een plek in de subtop te vinden. Normaal gesproken zou SVV tot in lengte van jaren in de 1e divisie blijven. De KNVB echter, moest om het voetbal gezond te houden, snijden in de hoeveelheid clubs. Aan het einde van het seizoen 1961/1962 werden de afdelingen omgevormd en samengevoegd. De nummers 7 van beide 1e divisie’s moesten spelen om één plaats in de nieuwe 1e divisie. SVV eindigde als nummer zeven en speelt een nacompetitie met Eindhoven en Veendam. Na winst op Eindhoven werd er verloren van Veendam.

31 mei 1962. Nacompetitie. Veendam- SVV 2-0. Aanval van SVV en een stijlvolle redding van ‘de Zwarte panter’ doelman Frans de Munck van de Groningers.

Dit betekende dat er een beslissingsduel tegen S.H.S. uit Scheveningen op neutraal terrein in Delft moest worden gespeeld. Een verslag van een sportjournalist van de Nieuwe Schiedamse courant: De 15.000 toeschouwers hebben een stevige krachtmeting gezien die door bekwame leiding van arbiter Piet Roomer goed in toom werd gehouden. Op het moment dat de veelbelovende Piet Romeijn door een botsing het veld moest ruimen sloeg S.H.S. toe. Via een hoekschop van Theo Valkenhoff joeg Timmer het leder boven doelman v/d Berg in de touwen.

Het bleef tot aan de rust 1-0 maar was geen juiste weergave van het spelbeeld. SVV was de beter ploeg maar S.H.S. speelde met veel elan. De wedstrijd golfde na de pauze over en weer. Twaalf minuten voor het einde raakten de Schiedammers in zak en as. Met de bal aan de voet stoomde Jan Fransz op en vond de vrijstaande de Kleijn die het vonnis voltrok en de 2-0 scoorde. Het gebrek aan schotkracht en geluk nekte SVV die na een lang naseizoen opnieuw in de 2e divisie gaat uitkomen.

1963: SVV bedwelmd tussen de jeneverflessen. Boven: Hans Hekman, Eddy v.d. Roer, oefenmeester Hans Croon, Tonny van Leeuwen en Wim Waasdorp. Midden: Dick van Dijk, Hans Kostense, Jan Suttorp en Do Bax. Onder: Eddy Koens, Kees van Schie, Aad Osterholt en Jan Rijkuiter.

1966: Na het zuur het zoet.

Tot aan het seizoen 1965/1966 spelen de rood-groenen in de laagste semi-profafdeling. Opnieuw worden de afdelingen door de KNVB herschikt. De 2e divisies werden na dit seizoen samengevoegd tot één divisie. Tegelijkertijd worden de eredivisie en 1e divisie uitgebreid van 16 naar 18 en respectievelijk 20 clubs. De hoogst geëindigde vier clubs van beide 2e divisies promoveren naar de 1e divisie en daarbij hoort SVV. Onder leiding van trainer en oud-speler Rinus Gosens werd er dankzij drie doelpunten van Dick van Dijk uit in Tilburg tegen NOAD met 1-3 gewonnen. De vereniging eindigt achter kampioen BVV uit Den Bosch nu op een tweede plek.

Icoon Dick van Dijk: Een wereldspits.

Ajaxied: Dick van Dijk.

Dick van Dijk is op 15 februari 1946 geboren en opgegroeid in Gouda. Hij voetbalde van 1960 tot 1966 in de jeugd bij de plaatselijke voetbalvereniging ONA. Op zijn vijftiende maakte hij zijn debuut in het eerste elftal en een jaar later werd hij door trainer Hans Croon naar de 2e divisie club SVV gehaald. Van Dijk werd clubtopscorer en promoveerde in 1966 met de Schiedammers naar de 1e divisie. Hij werd uitgenodigd voor het Nederlands jeugdelftal en het Nederlands militair elftal. Vervolgens kwam hij via FC Twente in 1969 bij AFC Ajax. Terwijl Van Dijk bij Twente nog de absolute vedette was, was hij bij Ajax niet meer dan een van de zestien geselecteerden en moest hij vechten voor een plek in de basisopstelling. Het maakte hem een completere voetballer, die ook leerde om mee te verdedigen. In zijn eerste seizoen scoorde hij 23 doelpunten in 32 wedstrijden.

10 augustus 1969. Dick van Dijk stijlvol in duel met een GVAV speler.

Hoewel hij in zijn tweede seizoen bij Ajax niet meer wekelijks in de basis stond, scoorde hij toch nog 18 doelpunten in 29 wedstrijden. In de finale van de Europa Cup I in het Wembleystadion te Londen tegen Panathinaikos stond Dick in de basis. Al na vijf minuten scoorde hij met het hoofd op aangeven van Piet Keizer. Ajax zou op deze 2 juni 1971 de eerste Europacup in haar geschiedenis met 2-0 winnen. In 1972 gaat hij naar het Franse OGC Nice waarna hij in 1974 verkaste naar het Spaanse Real Murcia om één jaar later zijn voetballoopbaan te beëindigen. Hij ging terug naar Nice ging als makelaar wonen in het nabijgelegen Saint-Paul-de-Vence. Op 8 juli 1997 overleed Dick van Dijk plotseling op 51-jarige leeftijd. Tijdens een medisch onderzoek in een ziekenhuis liep hij een bacteriologische infectie op aan de hartkleppen en dat werd hem fataal. Het dramatische nieuws shockeerde de sportwereld. Dick de sierlijke speler was een mooie jongen met lang wapperend haar gelijk een popster daarbij een groot loopvermogen met een neusje voor de goal.

Om zijn weduwe financieel te ondersteunen werd ter zijner nagedachtenis een benefietwedstrijd georganiseerd. Op zaterdag 11 oktober 1997 verzamelden 4000 voetballiefhebbers zich op het ONA-terrein voor de wedstrijd om de Dick van Dijk Memorial Cup tussen ONA en het Ajax uit 1971. Op het veld kwamen onder meer Johan Cruijff, Piet Keizer, Sjaak Swart, Arie Haan, Wim Suurbier, Heinz Stuy, Gerrie Mühren, Barry Hulshoff, Horst Blankenburg, Wim Kieft, Jan Wouters, Leo van Veen, Keje Molenaar en John van ’t Schip. Frans Derks was de scheidsrechter. Het benefietduel leverde 100.000 gulden op.

Terug op de hoogste Nederlandse voetballadder.

SVV Schiedam 1968/1969 (kampioen eerste divisie). J.v.d.Velde, T. Pansier,Tonnie van Leeuwen, L. Warnaar, E.v.d.Roer, Dick v.d.Korput, H. Hazebroek, M. Gosens. Onder: J. Fels, Wil van Beveren, Maarten. v. Beek, A. Koudijzer, W. van Meeteren, J. Rijkuiter en P.van der Meer.

In het seizoen 1968/1969 draaien de Schiedammers een perfect voetbaljaar onder leiding van oefenmeester en kundig strateeg Rinus Gosens. Ondanks dat sommige vinden dat SVV beter in de eerste divisie kan blijven is hij van mening dat de promotie met beide handen aangepakt moet worden. Rinus vindt dat de ploeg het heeft verdiend en de spelers kunnen nu geld gaan verdienen. Hij gaat dat doen met Aad Koudijzer die met 32 doelpunten een belangrijk aandeel heeft en zelfs Europees topscorer werd. Verder heeft hij geen hoge verwachting en hoopt hij op een plaats in de middenmoot met de huidige selectie. Het bestuur hield de hand op de knip en met slechts een enkele speler uit de amateurs werd het eredivisie avontuur gestart.

Historische prijs en een moeilijk eredivisie jaar.

Hoewel het seizoen 1969-1970 voor altijd met gouden letters in de annalen van het Nederlandse voetbal wordt beschreven lag het voor SVV anders. Immers, op 6 mei 1970 wint Feijenoord de belangrijkste Europese prijs door in de finale in Milaan Celtic na verlenging met 2-1 te verslaan en zo de Europa Cup voor landskampioenen te winnen. Al vroeg in het seizoen werd het duidelijk dat de titelstrijd tussen Ajax en Feijenoord zou gaan. Na de onderlinge ontmoeting in Rotterdam, waarin Ajax een 3-1 achterstand ongedaan maakt, is de titelstrijd feitelijk beslist. Tegen SVV (8-0 winst) stellen de Amsterdammers de titel veilig.

1970. Staand: Ed van der Roer, Leen Warnaar, Dick van de Korput, Joop Langhorst, Hans Hasebroek, Ton van Leeuwen, Jan van der Velden en trainer Rinus Gosens. Zittend: Aad Koudijzer, Wil van Beveren, Jan Rijkuiter, Ton Pansier, Maarten van Beek, Arie Verboom en Wout van Meeteren.
Aad Koudijzer in een stijlvolle pose.

Voor SVV, de verrassende promovendus wordt de eredivisie een dramatische ervaring. De selectie blijkt een dikke maat te klein voor het allerhoogste en als ook de doelpunten van Aad Koudijzer uitblijven, degradeert het team na één seizoen alweer evenals GVAV. De terugval van de pas 22 jarige Aad ging gelijk op met de terugval van het elftal. Trainer Gosens probeerde hem op het middenveld uit maar daar was hij toch niet technisch genoeg voor. Koudijzer zou zijn carrière vervolgen bij Sparta om via het Belgische Waregem zijn actieve voetbaltijd bij Gent af te sluiten. Iedereen mocht zich verantwoordelijk voelen voor de malaise inclusief het bestuur die de sportieve stap voorwaarts niet financieel wilde ondersteunen en koos voor het opknappen van de accommodatie.

Een laatste aanblik op de thuishaven Sportpark Harga.

Ooit had de stadsregio Rotterdam de hoogste profclubdichtheid van ons land. Behalve Excelsior, Feyenoord en Sparta herbergde de Maasstad ook nog Xerxes. Dan was er ook Fortuna uit Vlaardingen en leverde Schiedam met Hermes DVS en SVV nog twee verenigingen aan het betaalde voetbal. Zeven profclubs binnen een straal van hooguit twintig kilometer. En dan tellen we de verenigingen uit het iets verderop gelegen Dordrecht nog niet eens mee. Op 1 juli 1991 ging SVV op in Dordrecht’90, de amateurtak ging zelfstandig verder en fuseerde in 1997 met SMC tot SVVSMC. Sinds 2011 is de naam gewijzigd naar Sport Vereniging SVV.